هفت بار روح خویش را آزردم! - اولین بار زمانی بود که برای رسیدن به بلندمرتبگی خود را فروتن نشان دادم. -دومین بار آن هنگام بود که در مقابل فلج ها لنگیدم. -سومین بار آن زمان که در انتخاب خویش بین آسان و سخت،آسان را برگزیدم. -چهارمین بار وقتی مرتکب گناهی شدم، به خویش تسلی دادم که دیگران هم گناه می کنند. -پنجمین بار آنگاه که به دلیل ضعف و ناتوانی از کاری سر باز زدم،و صبر را حمل بر قدرت و توانایی ام دانستم. -ششمین بار که چهره ای زشت را تحقیر کردم، درحالیکه ندانستم آن چهره یکی از نقاب های خودم است. و هفتمین بار وقتی که زبان به مدح و ستایش گشودم و انگاشتم که فضیلت است. خليل جبران
آخرین ارسال های انجمن