تعداد بازدید 966

میان این همه غوغا، میان صحن و سرایت
بگو که می رسد آیا صدای من به صدایت؟
منی که باز برآنم که دعبلانه برایت
غزل ترانه بخوانم در آرزوی عبایت

من و عبای شما؟ نه من از خودم گله دارم
من از خودم که شمایی چقدر فاصله دارم
هنوز شعر نگفته توقع صله دارم
منی که شعر نگفتم مگر به لطف دعایت

چقدر خوب شد آری، نگاهتان به من افتاد
همان دقیقه که چشمم درست کنج گهرشاد
بدون وقفه به باران امان گریه نمی داد
هزار تکه شد این من به لطف آینه هایت

چنان که باید و شاید غزل غزل نشدم مست
که دست من به ضریحت در این سفر نرسیده است
من این نگاه عوامانه را نمی دهم از دست
اجازه هست بیفتم شبیه سایه به پایت؟

دوباره اشک خداحافظی رسیده به دامن
دوباره لحظهء تردید بین ماندن و رفتن
و باز مثل همیشه در آستانهء در من ـ
کبوترانه زمین گیر می شوم به هوایت

سکوت کرده دوباره جهان برای من و تو
نبود و نیست صدایی به جز صدای من و تو
و می روم به امید دوباره های من و تو
میان این همه غوغا میان صحن و سرایت...

حمیدرضا برقعی

دل هميشه غريبم هوايتان كرده است
هواى گريه پايين پايتان كرده است

وَ گيوه‏هاى مرا رد پاى غمگينت
مسافر سحر كوچه هايتان كرده است

خداش خير دهد آن كسى كه بال مرا
كبوتر حرم باصفايتان كرده است

چگونه لطف ندارى به اين دو چشمى كه
كنار پنجره هايت صدايتان كرده است ؟

چگونه از تو نگيرم نجات فردا را
خدا براى همين‏ها سوايتان كرده است

چرا اميد ندارى مدينه برگردى
مگر نه آنكه خدا هم دعايتان كرده است

ميان شهر مدينه يگانه خواهرتان
چه نذرهاى بزرگى برايتان كرده است

تو آن نماز غريب هميشه‏ها هستى
كه كوچه‏هاى خراسان قضايتان كرده است

سپيده‏اى و به رنگ شفق در آمده‏اى
كدام زهر ستم جابجايتان كرده است

علی اکبر لطیفیان

به روشنای تو زل میزند سیاهی ها
شبیه غبطه ی جامانده ها به راهی ها

بجز سلام به تو ، آن هم اکثرا از دور
چه کرده ایم در این عمری از تباهی ها؟

به پیشگاه شما سر به زیر می آیم
به سربلندترین شکل عذرخواهی ها

دو لنگه درب حرم باز ، مثل آغوشت
همیشه هست پذیرای بی پناهی ها

ازین به بعد ندارند تاب دریا را
که خواب حوض تو را دیده اند ماهی ها

که سنگفرش تو از جنس چشم آهوهاست
و خاک پای تو اکسیر خوش نگاهی ها

دوباره باید ازینجا به جاده زل بزنم
همان حکایت جامانده ها و راهی ها

هادی جانفدا

مجبورشدم به هر کسى روبزنم

در محضر هرغریبه زانو بزنم

تحقیرشدم چونکه فراموشم شد

یک سربه شما ضامن آهوبزنم ...

باریدن ِ یک قطره اشک برایـَم کآفیســــت !!
تا دل دل بزنــَم ,,, تا ذوق ِ بچــگآنــہ اَم رآ به رُخ ِ در و دیوار بکشـــم
تا دلم را حوآلــہ ے صحن و سَرایَتــــ کنم
تا داد بزنــَم هـمـــ ه بدانند
کــہ آقایـَم تویــے !!
« یا علــے بن موســے الرضــآ ❤ علیــہ السلام »

رضا جان
کار از کبوتر شدن گذشته است
کاش برف بودم روی گنبدت ...

امــروز دلـــم حــال کـــبوتــر دارد ... انــگــار کــه بــیــقــرار مــشـهــد شــده ام ...

ania

elena

ممنون بخاطر تایپیک زیبا و جالبتون ....
همگی سر نمازاتون دعا کنید که منم برم

نقل قول از elena
ممنون بخاطر تایپیک زیبا و جالبتون ....
همگی سر نمازاتون دعا کنید که منم برم

انشاا... به همین زودی قسمت بشه برید زیارت امام رضا...

sara

دل که راهی خراسان شد هوایی می شود *** زائر جامانده را شور و نوایی می شود

پا که در گِل ماند حج اغنیا هم پیشکش *** غم مخور بر ما فقیران هم عطایی می شود

قبله گاه طوس نزدیک است احرامی ببند *** هر کسی حج رضا گردد خدایی می شود

از همین جا قصد غربت کن به صحن جامعش *** هر که از باب الجواد آید رضایی می شود

حرز بالای حریمش هست ستارالعیوب *** زائرش مدیون آن گنبد طلایی می شود

باده های ناب سقاخانه اش جام طهور *** هر که خاک صحن او شد کیمیایی می شود

پنجره فولاد یعنی بالهای آسمان *** دل که شد بیمار او دارالشفایی می شود

نذر گندم را به صحن کهنه اش هر کس که ریخت *** آب و نان سفره او هل اتایی می شود

آنکه اهل خانه موسی بن جعفر شد یقین *** فاطمه خرسند از این آشنایی می شود

باده وصلش بزن تا هست زهرا میزبان *** هر که شد رزمنده اش روزی فدایی می شود

دشمنش ابتر تر از دیروز مستی می کند *** غافل از آنکه جهان دارد ولایی می شود

هر که بر پای ضریحش زلف می بندد دخیل *** از همان درگاه سلطان کربلایی می شود

روضه رضوان آقایم رضا در کربلاست *** با نگاهی از لبش دل نینوایی می شود

آنکه پلک چشم او از داغ جدّش زخم شد *** روز و شب خود روضه خوان هر بلایی می شود

روضه خواهر برادر پیش او کمتر بخوان *** آخر کار برادرها جدایی می شود

گاه سر بالای نیزه گاه در کنج تنور *** گاه در ویرانه ما روشنایی می شود

بر سر دامان دختر کی سر بابا نهند *** آخر کار یتیم از جان رهایی می شود

با امیر علقمه این ساعت هم دردی است *** انتقام کربلا دستور کار مهدی است

sara

دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگاه کنی

من تورونگات کنم، تو هم منو صدا کنی

قربون صفات برم، از راه دوری اومدم

جای دوری نمیره، اگه منو نگاه کنی

دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی

این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی

میشه کنج حرمت، گوشه قلب من باشه

میشه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی

تو غریبی ومنم غریبم

اما چی میشه دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی

دوست دارم تو ایوون آیینت از صبح تا غروب

من باهات صفا کنم، تو هم منو دوا کنی

دلمو گره زدم به پنجرت دارم میرم

دوست دارم تا برمی گردم گره ها رو وا کنی

دوست دارم از حالا تا صبح محشر

همه شب من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی

خبری در حرم ضامن آهو شده است؟

صحن ها بیشتر از پیش، چه خوشبو شده است

طرف پنجره فولاد، هیاهو شده است

باز یک چشمه از آن لطف و کرم، رو شده است. . .

در آن کرانه که دل با ستاره همزاد است
به من اجازه در اوج پر زدن داده است
در آن کرانه که همواره یک نفر آنجاست
که در پذیرش مهمان همیشه آماده است
در آن کرانه که خورشید پیش یک گنبد
بدون رنگ ز بازار حُسن افتاده است
همیشه از تو سرودن چه سخت و شیرین است
شبیه تیشه زدن های سخت فرهاد است
سوال می کند از خود هنوز آهویی
که بین دام و نگاهت کدام صیاد است ؟
دلم که دست خودم نیست این دل غمگین
همان دلی است که جامانده در گوهرشاد است
بدون فن غزل بی کنایه می گویم
دلم برای تو تنگ است
شعر من ساده است...

"سید حمیدرضا برقعی"

شرمنده ام

اما

خشک شده ام

آقا !

میشود

برای من

نماز باران بخوانی....؟

هر پنـجه‌ای کـه شانـه گـیسو نـمی شود
هر قـبـله‌ای کــه گوشــه ابــرو نـمی شود
هر جذبه‌ای که عکس هو الهو نمی شود
هر دلــبــری کـــه ضـامـن آهــو نمی شود

از درد کهنه ای که مداوا نمیشود
یا میشود گلایه کنم یا نمیشود

اینک سلام حضرت عیسی تر از مسیح
لطفت نگو که شامل ماها نمیشود

ای من فدای پنجره فولاد چشمهات
از بغض من چرا گرهی وا نمیشود؟

یوسف ترین عزیز !مرا تا خودت بخوان
هرچند این غریبه زلیخا نمیشود

امضا:کسی که با همه ی ریزنقشی اش
در بیکران چشم شما جا نمیشود...

مریم اخوان طاهری

آقای من
نفسم گرفته در این کلاغشهر بی روح
خسته ام
خسته ام از این همه سیاهی ...
به فریادم برس
بگذار نفس بکشم در حال و هوایت
بگذار این روح خسته باور کند
امیدی هست
نوری هست
عشقی هست...

بگذار رو به روی گنبد طلایی و آسمانی ات
با تمام وجود اسمت را فریاد بزنم
بگذار سلامت کنم

ای خورشید هشتمین...

دلم شکسته ، دلم را نمی خری آقا
مرا به صحن بهشتت نمی بری آقا

اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم
تو آبروی کسی را نمی بری آقا

چقدر خوبی و دل رحم و مهربان ، عاشق
و در دقایق عمرم شناوری آقا

همیشه از حرمت بوی مهر می آید
شبیه باغ پر از گل معطری آقا

تمام دفتر شعرم فدای چشمانت
که از تمام غزلهام بهتری آقا

ولی بدون تو این شعر ها چه دلتنگند
بدون نام تو اصلا چه دفتری آقا

در اوج بی کسی ام در خیال من هستی
تویی که یارترین یارو یاوری آقا

این عکس مربوط به میدان شهدای مشهد روبروی حرم آقاست
اگه طپش دلت تند شد و هوایی حرم شدی
فرقی نمیکنه دوری یا نزدیک
دستتو بذار رو سینه ت و با تمام وجود زمزمه کن :
السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا
السلام علیک یابن فاطمه الزهـــــرا...

کنار سفره که بودیم حرف مشهد شـد
وزید بوی خراسان و ناگـهان رد شد
دوباره یـاد غریب آشـنا و شـوق حرم
و سیل اشک که پشت پلکها سد شد
و دخترم که به دل حسرت زیارت داشت
درست هم نظر مرتضـی و احمـد شد
دو سـال هست که تو قـول داده ای بابا
بـرای مـا که نـرفتیم واقعـآ بـد شد
تمام بودنـم آوار شـد و یـک لحظــه
زمان برای عبور از خـودش مردد شد
دو روز بـعد بلیـط و شـروع یک پرواز
کبوترانـه دلـم بـی قـرار گنبـد شد
قطار تهران،مشهد درست ساعت هشت
و ایستگاه که سرشار بـوق ممتد شد
و چند ساعت دیـگر به صحـن آزادی
نگاه منتظرم گـرم رفـت و آمـد شد

گویی باز آب را ...

فلکه ی آب را ...

گنبد انتهای خواب را جایی سراب دیده ام ...

دلتنگ پرسه زدن های میان صحن های توام ...

این عکس شـرح نـداره..
درد هم نـداره....
در پیشگاه امام رضــا (ع) که درد مفهــومی نداره.،
ایـن عکس فقـط " دلتنگــی " داره ...

sara

میرسم از صحن جمهوری چشمان دلت

تا ضریح سبز گیسوی پریشان دلت

میرسم از غربت چشمان باران خورده ام

کوه بکوه منزل به منزل تا خراسان دلت

بی پناهم خسته ام مولای من

کم از اهو نیستم آقا به قربان دلت

کاش نام ما هم ثبت می کردید عاقبت

در میان دفتر سرخ شهیدان دلت

باز می لرزد درون سینه آهوی دلم

ضامن آهو دو دست ما به دامان دلت

فرمود كه هر زمان گرفتار شدید

بردامن ما دست توسل بزنید

کاش من یک بچه آهو می شدم

می دویدم روز و شب در دشتها

توی کوه و دشت و صحرا روز و شب

می دویدم تا که می دیدم تو را

sara

باز هم شعر گنبد و گندم ، فاعلاتن کبوتر و فولاد

باز هم کنج خانه پلاسیدن ، صاحب خانه ، خانه ات آباد

بی تو من عاشقانه دیوانه م، عاشقی شعله شعله حسرتگین

هر نفس می گدازد این دل شرجی آن نگاه دریازاد

×××

من که ار خرمن همه عمرم ، کاسه ای گندم هوس دارم

پا به پای تمام زائرهات، تاول از جاده های این راه دارم

تا که صیاد و دام و آهو هست، دل خوش دیدن شما هستم

شعر من بومی خراسان است ، تا زمانی که یک نفس دارم

×××

یک غریبه روانه شد آقا، سمت صحن و سراچه و کاشی

یک غریبه که آرزو دارد ، ضامن آهوی دلش باشی

خواب دیده شبی خیال انگیز ، حکم سلطانی عدم داری

خواب دیدم که داده ای مولا ، بر من ساده اذن فراشی

×××

بی تمنای حاجتم آقا ، من که حتی شفا نمی خواهم

به خدای تمام آهو ها هیچ چیز از شما نمی خواهم

من همان جوجه ی کلاغم که ، عاشق آری ولی کبوتر نیست

جز جواز پریدنی کوتاه ، دور بام طلا نمی خواهم

×××

باز هم شعر گنبد و گندم، هرکه شعر سفارشی دارد

هرکه از ضامن غزال آهو، بین این حلقه خواهشی دارد

این تریبون بیاید این جا چون، من فقط اشتیاق آوردم

شعر من حسرت خراسان با عطر سوغات دلدادگی دارد

مرا طلای گنبد تو بی قرار می‌کند

کسی مرا به دوش ابرها سوار می‌کند

خیال می‌کند که دیدن تو قسمتش شده

همین کسی که دارد از خودش فرار می‌کند

از کــنار تو گدا با دســت خــالی رد نــــشد
نیست عاقل هر کسی دیوانه ی مشهد نشد

از دم گرمت مسیحا صــاحب دم می شود
بی تو باشم حضرت خورشید سردم می شود

نان برای خــوردن و بـــردن فراهـم می شود
من زیادیم مگر از ســـفره ات کـــم می شود

ما لــــب تشنه لـــب دریایمان پیش شماست
هر کجا باشیم هم یک پایمان پیش شماست

دل به تو بسته طــــناب دار می خواهد چکار
خوب مداوایش کند اســـــرا می خواهد چکار

خورشید به من بتاب وتطهیرم کن

چون آینه ها بشکن وتکثیرم کن

یک بار سر سفره لطف وکرمت

بنشانم ویک عمر نمک گیرم کن

کاخ همه شاهان جهان راکه بگردی

دربار کسی پنجره فولاد ندارد ...

چشمه‌های خروشان تو را می‌شناسند
موج‌های پریشان تو را می‌شناسند

پرسش تشنگی را تو آبی، جوابی
ریگ‌های بیابان تو را می‌شناسند

نام تو رخصت رویش است و طراوت
زین سبب برگ و باران تو را می‌شناسند

از نشابور بر موجی از «لا» گذشتی
ای که امواج طوفان تو را می‌شناسند

اینک ای خوب، فصل غریبی سر آمد
چون تمام غریبان تو را می‌شناسند

کاش من هم عبور تو را دیده بودم
کوچه‌های خراسان، تو را می‌شناسند..

قیصر امین‌پور

فــقـط چــنـد سـاعـت فـاصـله دارم تـا اذن دخـول حـرم تـو.......

یـا عـلـی بـن الـموسی الـرضــا........

sara

قلبی شکست و دور و برش را خدا گرفت

نقاره می زنند . . . مریضی شفا گرفت

دیدی که سنگ در دل آیینه آب شد

دیدی که آب حاجت آیینه راگرفت

خورشید و آمد و به ضریح تو سجده کرد

اینجا برای صبح خودش روشنا گرفت

پیغمبری رسید و در این صحن پر ز نور

در هر رواق خلوت غار حرا گرفت

از آن طرف فرشته ای از آسمان رسید

پروانه وار گشت و سلام مرا گرفت

زیر پرش نهاد و به سمت خدا پرید

تقدیم حق نمود و سپس ارتقا گرفت

چشمی کنار این همه باور نشست و بعد

عکسی به یادگار ازاین صحنه ها گرفت

دارم قدم قدم به تو نزدیک می شوم

شعرم تمام فاصله ها را فرا گرفت

دارم به سمت پنجره فولاد می روم

جایی که دل شکست و مریضی شفا گرفت...

رحمان نوازنی

sara

خانه های آن کسانی می خورد در بیشتر

که به سائل می دهند از هر چه بهتر بیشتر

عرض حاجت می کنم آن جا که صاحبخانه اش

پاسخ یک می دهد با ده برابر بیشتر

گاه گاهی که به درگاه کریمی می روم

راه می پویم نه با پا بلکه با سر بیشتر

زیر دِین چارده معصومم اما گردنم

زیر دِین حضرت موسی بن جعفر بیشتر

گردنم در زیر دینِ آن امامی هست که

داده در ایران ما طوبای او بر ، بیشتر

آن امامی که «فداکِ» گفتنش رو به قم است

با سلامش می کند قم را منوّر ، بیشتر

قم ، همان شهری که هم یک ماه دارد بر زمین

همچنین از آسمان دارد (چِل اختر) بیشتر

قصد این بارِ قصیده از برادر گفتن است

ور نه می گفتم از این معصومه خواهر بیشتر

در مقامش مصرعی می گویم و رد می شوم

لطف باباها ست معمولاً به دختر بشتر

عازم مشهد شدم تا با تو درد دل کنم

بودنت را می کنم این گونه باور بیشتر

مرقدت ضرب المثل های مرا تغییر داد

هر که بامش بیش برفش، نه! کبوتر بیشتر

چار فصل مشهد از عطر گلاب آکنده است

این چنین یعنی سه فصل از شهر قمصر بیشتر

پیش تو شاه و گدا یکسان تراند از هر کجا

این حرم دیگر ندارد حرفِ کمتر ، بیشتر

از غلامان شما هم می شود دنیا گرفت

من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر

ای که راه انداختی امروز و فردای مرا

چشم در راه تو هستم روز آخر بیشتر

بر تمام اهل بیت خویش حساسی ولی

-جان زهرا- چون شنیدم که به مادر بیشتر

دوستت دارم نمی دانم که باور می کنی

راست می گویم به ولله از ابوذر بیشتر

***

بیشتر هایی که گفتم از تو خیلی کمترند...

sara

باز هم دربدر شب شدم ای نور سلام

باز هم زائرتان نیستم از دور سلام

با زبانی که به ذکرت شده مأمور سلام

به سلیمان برسد از طرف مور سلام

کاش سمت حرمت باز شود پنجره ها

باز از دوریت افتاده به کارم گره ها

ننوشته ست گنهکار نیاید به حرم

پس بیایید اگر خوب و اگر بد به حرم

برسد خواهش این ناله ی ممتد به حرم

زود ما را برسانید به مشهد ، به حرم

مست از آنیم که از باده به خم آمده ایم

ما سفارش شده ایم ، از ره قم آمده ایم

یاد دادید به ما رنج کشیدن زیباست

پس از این فاصله تا طوس دویدن زیباست

پا برهنه شدن و جامه دریدن زیباست

بعد هم پای ضریح تو رسیدن زیباست

پیچش قافله ی ما که به سوی نور است

رگه ای در دل فیروزه ی نیشابور است

چه خبر در حرم ضامن آهو شده است؟

صحن ها بیشتر از پیش چه خوش بو شده است

طرف پنجره فولاد هیاهو شده است

باز یک چشمه از آن لطف و کرم رو شده است

مادری گریه کنان ذکر رضا می گیرد

دست و پای فلجی باز شفا می گیرد

با شفا از تو ، چه زیبا شده بیمار شدن

به تو وابسته شدن با تو گرفتار شدن

کار من هست فقط گرمی بازار شدن

گر چه در باور من نیست خریدار شدن-

-یوسفم باش، بدون تو کجا برگردم؟

من برایت دو سه تا بیت کلاف آوردم

تو خودت خواسته ای دار و ندارم باشی

کاش لطفی کنی و آخر کارم باشی

مرد سلمانی تو باشم و یارم باشی

لحظه ی مرگ بیایی و کنارم باشی

قول دادی به همه پس به خدا می آیی

هر که یک بار بیاید تو سه جا می آیی

مجید تال

sara

اى على موسى الرضا!(ع)
ای پاکمرد یثربى، در توس خوابیده!
من تو را بیدار مى دانم
زنده تر، روشن تر از خورشید عالم تاب
از فروغ و فرّ و شور زندگى سرشار مى دانم
گر چه پندارند: دیرى هست، همچون قطره ها در خاک
رفته اى در ژرفناى خواب
لیکن اى پاکیزه باران بهشت! اى روح! اى روشناى آب!
من تو را بیدار ابرى پاک و رحمت بار مى دانم..................
........مهربان خورشید تابنده!
این غمین همشهرى پیرت،
این غریبِ مُلکِ رى، دور از تو دلگیرت،
با تو دارد حاجتى، دَردى که بى شک از تو پنهان نیست،
وز تو جوید (در نهانى) راه و درمانى.
جاودان جان جهان! خورشید عالم تاب!
این غمین همشهرى پیر غریبت را، دلش تاریک تر از خاک،
یا على موسى الرضا! دریاب.
چون پدرت، این خسته دل زندانىِ دَردى روان کُش را،
یا على موسى الرضا! دریاب، درمان بخش.
یا على موسى الرضا! دریاب.
مهدی اخوان ثالث

sara

یَرَه گَه کارِ مو و تو دِرَه بالا می گیرِه

ذره ذِره دِرَه عشقت تو دِلُم جا می گیرِه

روز اول به خودُم گُفتُم ایَم مثل بَقیِ

حالا کم کم می بینُم کار دِرَه بالا می گیرِه

چَن شَبه واز مثِ چهل سال پیش ازای مرغ دِلُم

تو زمستون بِهِنَه ی سِبزهُ و صِحرا می گیرِه

چَن شَبه واز می دوزُم چِشمامِه تا صُبحه به چُخت

یا بِیِک سَم بیخودی مات مِنَهُ، را می گیرِه

تا سحر جُل می زِنُم خواب به سُراغُم نمیاد

هی دِلُم مثل بِچَه بِهَنِه بی جا می گیرِه

موگومِش هرچی که مَرگِت چیه کوفتی! نِمِگَه

عَوَضِش نِق مِزِنَه ذِکر خدایا می گیرِه

پیری و معرکه گیری که مِگَن کار مویه

دِفتر عُمر داره صفحه پینجاه می گیرِه

اون که عاشق شده پِنهون مِکِنَه مثل اویَه

که سِوار شُتُرَ و پوشتِشِه دولا می گیرِه

کُتا کِردَن دامِنارِ تا بیخِ رون، مَشتی عماد!

دیگه مِجنون توی خواب دامنِ لیلا می گیره

"عماد خراسانی"

sara

گندم از دست تو خورده است و کبوتر شده است

طبق تقدیر قشنگی که مقدر شده است

و خدا خواست چه خوش بخت درختی را که

گوشه ای از حرمت پاشنه ی در شده است

ریخت مر مر مر مر اشک بر این فاصله ها

این چنین صحن و رواقت همه مر مر شده است

سال پیش آن زن نازا که دعا پشت دعا

خبر آورده برای تو که مادر شده است

رنج آن دخترک نیمه فلج یادت هست

حال او از نفس گرم تو بهتر شده است

نامه هایی که نوشته نشدند و خواندی

اشک ها هر ورق اندازه ی دفتر شده است

دل اگر دور تو گردید ندارد حیرت

گندم از دست تو خورده است و کبوتر شده است

sara

مسافرم به دیاری ببند بار مرا به عزم دیدن یاری ، ببند بار مرا

سفر شروع فراق است ، با خبر هستم اگر چه دوست نداری ، ببند بار مرا

بیان قصه داراز است ،اندکی بنشین بگویمت به چه کاری ، ببند بار مرا

مرا هوای گلی در سر است ، میبینی برای منصب خاری ، ببند بار مرا

ببین درون دلم شوق و بی قراری را به قصد کسب قراری ،ببند بار مرا

sara

از فروغستان دل، خورشید جان آورده ‏ام‏

جان و دل روشن ، ز خورشید جهان آورده ‏ام‏

می‏ کند مهر سخن، از مشرق کلکم طلوع‏

اختران طبع را ، در کهکشان آورده ‏ام‏

از تراب مشک بیز نحل پاک بوتراب‏

توتیای دیده، بهر دوستان آورده ‏ام‏

آستین افشانده‏ ام ، بر بارگاه شاه عشق‏

حرز جان، از این مبارک آستان آورده‏ ام‏

سینه‏ ی سیناییم گردید طور راز و باز

از نیازستان دلها، ارمغان آورده ‏ام‏

از «سناباد» و ثنای هشتمین خورشید عشق‏

چلچراغ ذوق را، پرتوفشان آورده ‏ام‏

چون نسیم آرزو ، آکنده ‏ام دامن ز گل‏

دوستان را هدیه‏ ها، زین بوستان آورده ‏ام‏

از حکیم توس دارم، جانب یاران سلام‏

داستانها زان دیار باستان آورده ‏ام‏

دل معطر ساختم «صائم» به گلزار وصال‏

از گلابستان ایمان، عطر جان آورده ‏ام‏

تعداد بازدید 966 هـزار تکه شد این من به لطف آیـنه هایت..
نویسنده	پیام