1.بستگی به حدودهایی که توی اون رابطه وجود دارن داره.

2. دخترو پسر خیلی راحت میتونن باهم برخورد داشته باشن به شرطی که توانایی کنترل خودشون و رعایت خط قرمزهارو داشته باشن

3.درحدی که بتونم تفسیر کنم نیستم ولی ازهمین یه آیه میشه حیا رو تعریف کرد و دقیقا چیزیه که توو وجود زن هست و باید باشه

ودوم حفظ خود از نامحرم اونم درصورتی که یقین داشتن اگر برای انجام کارشون جلوی چشم نامحرم باشن خوشایند نبوده

این یعنی همون حدوده که گفتم چون میدونستن رعایت نمیشه یا شک رو براین گذاشتن که رعایت نمیشه کار عقلانی تر رو انجام دادند(یاد یه خاطره افتادم یه روز سقانه بهم گفت قضیه ی اینکه میگن خانوما مقدم ترن اینه که درزمانهای قدیم از خانوم ها استفاده ابزاری میکردن مثلا داخل غار میرفتن اول خانوم رو میفرستادن که اگر جانوری هست اونو بدره و خودشون درامان باشن .ایشون اینو گفتن و یه نتیجه ازش خودم برای این عصر گرفتم اونم اینکه الانم گاهی همین طوره و استفاده ابزاری هست اما  بااین فرق که برای پاسخ به هوس ها هست این حرکت)

4.بازهم اینجا اون حدود که گفتم نمود میکنه اشکال نداره درصورتی که موارد لازم رعایت بشه اشکالش وقتیه که این رابطه تخریب کننده باشه که فکر میکنم منظور رو کامل رسوندم و نیازی به باز کردن قضیه نیست

5.تا یه برهه ای همیشه فکر میکردم این رابطه فقط منفی هست و رابطه ی سالمی به هیچ وجه ممکن نمیتونه باشه و کلا منفی و گناه هست اما وقتی مجبور شدم تو یه سری کارها و لحظات و گروه ها روابط دوستانه ای رو با نامحرم داشته باشم دیدم نه اگر اون خط قرمزها رعایت بشن و اون حدودها نشکنن میشه رابطه ای به این اسم ولی نه بااون رسم وجود داشته باشه این همونیه که من بهش میگم خواهر و برادری که واقعا هم به چشم خواهرو برادر این دوستان به هم نگاه میکنن

6.دقیقا جواب این هم به همون حدودها برمیگرده(فکر میکنم باید تو سوالات یه تجدید نظری بکنین ادمین)

7.اینم اون بالا کاملا توضیح دادم ازدید خودم(همون قضیه ی خواهروبرادری البته ازدید و رابطه ی درستش)

8. خیلی فرق میکنه . همین فرقهایی که وجود داره باعث میشه که اصل این رابطه رو بتونم تائیدش کنم

یه مثال خیلی ساده و واقعی رو میگم شخصی که بامن خیلی راحته(نامحرم) و انقدر هم بهش اطمینان دارم که بتونم بهش اجازه بدم من رو خواهر خودش خطاب بکنه و برای من دقیقا عین برادر تنی خودم باشه اگر حتی به اشتباه هم بهم بگه عزیزمن خیلی راحت میزنم تو پرش و خیلی قشنگ حالشو میگیرم بااینکه برای  من هم فقط برادره و میدونم اون کلمه رو یابه اشتباه گفته ویا منظوری نداشته اما همون حدودها باعث میشن که همچین برخوردی داشته باشم(خیلی ساده و صمیمی مثال رو زدم که همه متوجه بشن)

9.بازهم همون حدودها پاشون میاد وسط.شوخی هم اگر مرزها توش رعایت شده باشن ایرادی نداره اما شوخی که توش بی ادبی یا دلبری و ویا هرچیزی که باعث لغزش طرفین بشه نباشه ایرادی نداره

10.هردوش میتونه خوب باشه و بد اون دیگه به شناخت درست برمیگرده که هیچ فرقی نمیکنه ازطرف خانواده باشه یا رابطه درست قبلی توجه کنین رابطه درست قبلی نه هررابطه ای.

سلام

مامان بنده درس میگن.فک نمیکنم هیچ جای اسلام اومده باشه که دختر وپسر نباید باهم رابطه داشته باشن یا خیلی چیزای افراطی دیگه این روابط در صورتی مشکل پیدا میکنن که برسن به همون چیزایی که مادر در بالا اشاره کردن.

بنده به شخصه با ازدواج از طریق رابطه برقرار کردن با یه دختر اصلا موافق نیستم ترجیح میدم مامانم ببرتم خواستگاری چون اعتقاد دارم من با چن جلسه رفتو آمد با یه دختر نمیتونم تموم اخلاقیاتشو بشناسم همچنین که اون دختر سعی میکنه خودشو جلوی من بهتر از اون چیزی که هس نشون بده.البته هرکسی یه نظری داره دیگه

باشه فرزندم خودم برات آستین بالا میزنم

البته اگه آستين برات بالا ميزنن تا بري وضو بگيريا ...

زياد خوشحال نشو ...

دوستان اگه میشه مناظره به حاشیه کشیده نشه بهتره.ممنون

در مورد رابطه: از نظر بنده رابطه ی دختر وپسر نباید از طرف پدرومادر یا افراطی ها تحریم بشه ولی از طرفی هم نباید به هر بهانه ای رابطه برقرار کرد.الان جامعه ی ما در این مورد با چند مشکل مواجهه.چند دید وجود داره.

دید سختگیرانه،دید متعادل،دید بیتفاوت،دید تشویق به رابطه ی بیشتر،و خطرناکترن نوع دید:در ظاهر متعادل،این گروه آخر با دیدهای دیگه بشدت مخالف هستند و نظرشون اینه که نباید سختگیری بیش از حد و افراطی کرد،از طرفی هم با رابطه هایی مثل دوستیهای نامشروع بشدت مخالف هستند اما...   متاسفانه در رابطه ها و فعالیتهای اجتماعی گاهی اوقات بدون اینکه خودشون متوجه بشن اسیر این رابطه ها با عناوین دیگه میشن.متاسفانه از اونجایی که با تلاشهای فروان جوانان جامعه کمی آگاهتر شدند به ضررهای روابط ناشروع،شیطان هم از درهای جدیدی وارد میشه.امروزه عناوین جدیدی جایگزین عناوین دوستی و رفاقت شدند که اعمال اشباهمون رو توجیح کنند.عمل همونه ولی این بار جهل در لباس جدیدی وارد شده.

خب دلیل این اسارت چیه؟راه پیشگیری چیه؟چیکار کنیم که جهل با هر لباس و عنوانی وارد شد اسیر نشیم؟

ببینید براحتی میتونیم خودمون روحفظ کنیم فقط به یک شرط: اینکه مراقب خط قرمزهامون باشیم.مثال میزنم: وقتی چند آقا و خانم داریم فعالیت اجتماعی میکنیم مطمئنا برای رفع خستگی گاهی اوقات نیاز به شوخی(لفظی) هستش ولی...

ولی این مهمه که در این مورد حواسمون به این خط قرمز باشه که تا کجا شوخی پیش میره.از نظر من دو تا خط باید داشته باشیم یکی زرد یکی قرمز،وقتی به خط زرد رسیدیم چنان آژیری در خودمون به صدا در بیاریم که دیگه جرات رد شدن از اون خط رو به خودمون ندیم تا چه برسه خط قرمز. مثال در مورد نماز: وقتی نمازم می مونه برا آخروقت آژیر خط زرد رو به صدا دربیارم و نذارم به خط قرمز(قضاشدن نمازبرسه). پس تعیین خط قرمزها حساس بودن و پایبند بودن به این خطها میتونه کمک بزرگی بهمون کنه. با رعایت این حدود هیچ رابطه ای ممنوع نیست.اسلام یک سری قوانین کلی داره که طبق اونها احکام چیده میشه،فکر میکنم در این مسئله هم قانون کلی همون رعایت خط قرمزهاست که شرط رابطه هاست.

موفق و سربلند باشید

بطور کلی باید عرض کنم که بنده با روابط دختر و پسر مخالف هستم،به این دلیل که اونطور که باید این روابط در جامعه ما تعریف نشده،و متاسفانه در بیشتر موارد دیدم و می بینم که این روابط تمام فضای فکری یک دختر و یک پسر رو ممکنه پر بکنه، و دختران یا پسران ما(البته بیشتر دختران) انقدر خودشون رو درگیر میکنند و انقدر انرژی،وقت،و هزینه صرف اینگونه روابط میکنند و بهترین سال های عمرشون رو که می تونه دگرگون کننده ی آیندشون باشه رو به همین راحتی صرف اینگونه مسائل می کنند. البته ناگفته نماند که منظور همه ی روابط نیست، ولی به جرعت میگم اکثر این روابط به همین شکل هست. و دلبستگی و علاقه ای که در این مدت بین طرفین بوجود میاد،بعد از اتمام این رابطه، شاید یک پسر از نظر روحی خیلی آسیب نبینه،ولی یک دختر از نظر روحی واقعاً ضربه می خوره و ممکن هست جبران ناپذیر هم باشند!!

و نکته دیگری که مخالفت بنده رو با این روابط بیشتر می کنه،مسأله ازدواج هست. شما توجه کنید که یک دختر در دوران جوانی با یک پسر یا چند پسر رابطه داشته، و ما فرض رو بر یک پسر میذاریم،و معمولاً این دوران حتی اگه صدسال هم طول بکشه بازهم دوران ایده آلی هست و  به قولی به طرفین خوش میگذره..

خب حالا تصور کنید همون دختر بعد از چندسال ازدواج میکنه،و وارد زندگی که میشه... ممکن هست از یک رفتار شوهرش خوشش نیاد،یا شوهرش مثل دوست پسرش نتونه بهش محبت کنه و از این گونه مسائل....!! ناخودآگاه ذهن این دختر به مقایسه این دو شخص باهم می پردازه، غافل از اینکه دوران رفاقت و زندگی زیر یک سقف یک دنیا باهم فاصله دارند و حتی ذره ای قابل قیاس نیستند...!!!

سوال3) فکر میکنم این آیه تأکید بر حیا خانم ها از نامحرم دارد..

سوال8) بنده کلاً با اصل این رابطه مخالفم.. از ریشه..

سوال 9) سخن گفتن با نامحرم،اگر بمنظور کار،درس و... باشه،خب با رعایت حد و حدود موردی نداره. اما شوخی با نامحرم،راستش احساس میکنم شخصیت خودم میره زیر سوال،و کلاً اعتقاد دارم دختر نباید اینقدر راحت در دسترس قرار بگیره و هرکسی به خودش اجازه بده تا به دختر نزدیک بشه..

و در جواب سوال 10 باید عرض کنم که،بنده قبلاً اعتقادم بر آشنایی قبل از ازدواج بود،و اصلاً ازدواج سنتی برام تعریف نشده بود،اما بعدها متوجه شدم بهترین نوع ازدواج همون ازدواج سنتی هست..

.

.

البته ناگفته نماند با این نظرات من،شاید تصور کنید که بنده انسان روشن فکری نیستم و یا تفکراتم قدیمی هست.. اما واقعیت این هست که متاسفانه یک اثر مثبت تابحال نشنیدم از این گونه روابط.. که متاسفانه  روز به روز این روابط بیشتر و بیشتر ترویج پیدا میکنه در جامعه.. و سن شروع اینگونه روابط خیلی پایین اومده..

و یا شاید هم تصور کنید چقدر ذهنم محدود هست و این نشأت گرفته از خانواده محدود بنده هست،ولی باید عرض کنم  که هیچوقت هیچگونه محدودیتی نداشتم...

و اینکه بنده اصلاً حرفی از گناه نزدم ... و نگفتم که این گونه روابط گناه دارد و... به این خاطر که بنده خودم همیشه توجیهی فراتر ازاینها می طلبم...

ازنظر روانشناسان وجامعه شناسان كسي كه نتونه باجنس مخالفش رابطه برقراركنه شخصيتش متعادل نيست.يعني اون اعتمادبه نفس لازم روبراي اجتماعي شدن پيدانكرده.وحيطه ي كاري فرد مربوط به هم جنسان خودش معطوف ميشه.

ازنظر روانشناسان ارتباط جنس مخالف رو به علت ارضاي نيازهاي انساني دانسته اند وميگويند كه يك فرد علاوه بررابطه با هم جنسان خود بايد ارتباطي باجنس مخالف داشته باشه.اين ارضاء درجهت افزايش اعتمادبه نفس و اجنماعي شدن وحس تعامل باجنس مخالف درفرد بكاربرده شده است.

حالا باتوجه به اين نظريه كه نظريه ي فردي مسيحي و غربي است وبافرهنگ ما واسلام ما كمي ناسازگاره ...

ماميتونيم اين نظريه روبپذيريم وياباقوانين اسلامي واحاديث به دنبال راه حل باشيم ...

لازم به ذكراست كه غربي هاهم اتفاق نظر نسبت ايجادمحدوديت دررابطه هستندوبي بندوباري را ازاين روابط جداكرده اند وباآموزه هاي ديني خود تطبيق داده اند...

دركل من با رابطه ي دختر وژسر مخالف نيستم.اگر خط قرمزها كه همه ميدونن ديگه رعايت بشه ...

ووجود تعدد ارتباط بدون خط قرمز ميتونه ايجاد حس تنوع طلبي درافرادبشه و ايجادارتباط باجنس مخالف به تفريح آنهاتبديل بشه واين امر ضربه ي محكمي به بنيان خانواده و استحكام آن چه درحال وچه درآينده براي فرد ميشه ...

فعلا همين ...

و اینکه منکر کشش و جاذبه بین دختر و پسر نیستم،این حس در مورد همه خدادادی هست،ولی خب با وجود این حس، هیچ دلیل موجهی برای برقراری رابطه نیست..

و اون چیزی که بنده در نتیجه این روابط در حال حاضر مشاهده می کنم،زیان هاش بسیار بیشتر از منافع و سودش هست..

دوستان همگی ازخطوط قرمزصحبت کردیدامااین خطوط باتوجه به ظرفیت شخص وطرف مقابل وزمان وسن قابل تغییرهست.اگربخوایدهمه رو به همون خطوط ارجاع بدید که دیگه مشکلی نمی مونه وبامدت زمان کم یک جامعه ارمانی تشکیل میشه .

نقل قول از sara

دوستان همگی ازخطوط قرمزصحبت کردیدامااین خطوط باتوجه به ظرفیت شخص وطرف مقابل وزمان وسن قابل تغییرهست.اگربخوایدهمه رو به همون خطوط ارجاع بدید که دیگه مشکلی نمی مونه وبامدت زمان کم یک جامعه ارمانی تشکیل میشه .

مشکل جامعه ی امروز ما همینه که یا برای خودمون محدودیت قائل نیستیم یا بیش از حد عرصه رو تنگ میکنیم(خطوط قرمز رو تعیین نکردیم).نتیجه ی اولی میشه بی حیایی های امروز،نتیجه ی دومی میشه سختگیریها و جداشدن جوانان از دین.

ما کتاب پرمحتوا و بزرگی به اسم قرآن داریم که خداروشکر هرجا و برای هرموضوعی مثالهای نابی داره که این مثالها در مورد این دو مسئله هم صادقه.

به سوالاتون اینم اضافه کنید که دختر و پسر میتونن همدیگر رو خواهر و برادر خطاب کنند ؟

و اگر میتونن حدودش چقدره ؟

به نظر من دختر و پسر نباید رابطه ای داشته باشند . و حد و حدود شرعی هم باید رعایت بشه ...

نه اینکه هر کسی بخواد برای خودش حدودی تعیین کنه ... و بگه خدارو شکر من پامو از این حد اونورتر نذاشتم ...

چون ما خودمون نمیدونیم حدش چقدره مگر اینکه به دستورات اسلام رجوع کنیم ...

البته ایجاد روابط برای همکاری و آشنایی (فقط در حد قصد ازدواج ) رو مسئله ای باش ندارم .

و به نظر من در این موارد شوخی نباید از حد بگذره ...

البته ما نباید برای خودمون محدودیت های افراطی ایجاد کنیم و از حضور در 1 جمع خودداری کنیم...

خودم اجتماعی هستم و اجتماعی بودن رو دوست دارم ...

خوب من با اجازه دوستان کلی میگم،دیگه تک تک جواب سوال نمی دهم،به نظر من به طور کل رابطه بین پسر و دختر،تحت شرایطی که باعث مفسده نشود اشکال ندارد البته به شرطی در این رابطه هم وقار زن و هم مرد حفظ بشود.در مورد سخن گفتن با نامحرم،و شوخی با نامحرم،باز هم در حدی که شوخی ها نابه جا و صحبت های نابه جا نباشد به نظرم عیبی ندارد.

اما در رابطه با دوست پسر و دوست دختر،اگر در معنای واقعی آن باشد مخالفم،ولی اگر منظور روابط دوستانه در حد درست باشد به نظرم مشکل ندارد.ولی در حال حاضر فکر می کنم در جامعه معنای واقعی آن بیشتر رواج دارد،پس مخالفم.

در مورد ازدواج با رابطه قبلی یا سنتی ،فکر می کنم هر کدام درست انجام شود همان بهتر است ،این بستگی به طرف داره که آیا قدرت تشخیص راه درست را دارد یا نه.ممکن است فردی با ایجاد یک رابطه درست به روش غیر سنتی ازدواج کند و به مشکل نخورد و برعکس.دیگه همین

نقل قول از elena

به نظر من دختر و پسر نباید رابطه ای داشته باشند . و حد و حدود شرعی هم باید رعایت بشه ...

نه اینکه هر کسی بخواد برای خودش حدودی تعیین کنه ... و بگه خدارو شکر من پامو از این حد اونورتر نذاشتم ...

چون ما خودمون نمیدونیم حدش چقدره مگر اینکه به دستورات اسلام رجوع کنیم ...

البته ایجاد روابط برای همکاری و آشنایی (فقط در حد قصد ازدواج ) رو مسئله ای باش ندارم .

و به نظر من در این موارد شوخی نباید از حد بگذره ...

البته ما نباید برای خودمون محدودیت های افراطی ایجاد کنیم و از حضور در 1 جمع خودداری کنیم...

خودم اجتماعی هستم و اجتماعی بودن رو دوست دارم ...

اقای گمنام منظور من این بود که هرکسی ازنظرخودش خطوط مناسب رو هم بیان کنه با دلیل تا به یک نتیجه قانع کننده ای برسیم.ببینیم واقعا این خطوط چه چارچوبهای رو ایجاد میکنه.

مثلاشما گفتید ازخط قرمز وزرد استفاده می کنیم تا بتونیم موقعیتمون رو بهتردرک کنیم اما نگفتید این خطوط چیا هستن واصلا برای چی خودمون رو محدود کنیم .لزوم وجود این خطوط واقعا چیه؟چه زمانی ازش استفاده کنیم ؟درمقابل چه اشخاصی ؟اصلااین خطوط بین زن ومرد مشترک یانه مخصوص یک قشرخاص؟

قاعدتا چون انسان هستیم وروز به روز مثلادرحال تکامل وپیشرفتیم این خطوط ناخواسته تغییرمیکنه اما همشون ازیک قاعده پیروی میکنن قصدمن اینه که باکمک دوستان به این قواعدمشترک برسیم.

دراین که کتابی اسمانی وپرمحتوای داریم شکی نیست .اما چند درصداز جوانامون روابطشون روبااین کتاب قرانی وفق دادند؟قصدمن با این مناظره بیان ایات با معانی زیباشون هست تا اگرزمانی یک شخصی که زمان زیادی رو به صرف تحقیق ومطالعه دراین باره اختصاص نداده باشه بتونه ازمحیط حاصله با اطلاعات کافی درباره روابطش قضاوت کنه ودرصورت لزوم بتونه درروابطش تجدید نظر کنه .

نقل قول از gomnam

نقل قول از elena

به نظر من دختر و پسر نباید رابطه ای داشته باشند . و حد و حدود شرعی هم باید رعایت بشه ...

نه اینکه هر کسی بخواد برای خودش حدودی تعیین کنه ... و بگه خدارو شکر من پامو از این حد اونورتر نذاشتم ...

چون ما خودمون نمیدونیم حدش چقدره مگر اینکه به دستورات اسلام رجوع کنیم ...

البته ایجاد روابط برای همکاری و آشنایی (فقط در حد قصد ازدواج ) رو مسئله ای باش ندارم .

و به نظر من در این موارد شوخی نباید از حد بگذره ...

البته ما نباید برای خودمون محدودیت های افراطی ایجاد کنیم و از حضور در 1 جمع خودداری کنیم...

خودم اجتماعی هستم و اجتماعی بودن رو دوست دارم ...

درسته گفتم خط قرمزهارو خودمون مشخص میکنیم ولی خوب به پیامم که دقت کنید گفتم این خطوط طبق سه شاخص تعیین میشن.سه شاخصی که در اصل همگی در یکی خلاصه میشن،اون یکی رو بعد میگم.

درباره این شاخصها بیشتر توضیح بدید

نقل قول از sara

اقای گمنام منظور من این بود که هرکسی ازنظرخودش خطوط مناسب رو هم بیان کنه با دلیل تا به یک نتیجه قانع کننده ای برسیم.ببینیم واقعا این خطوط چه چارچوبهای رو ایجاد میکنه.

مثلاشما گفتید ازخط قرمز وزرد استفاده می کنیم تا بتونیم موقعیتمون رو بهتردرک کنیم اما نگفتید این خطوط چیا هستن واصلا برای چی خودمون رو محدود کنیم .لزوم وجود این خطوط واقعا چیه؟چه زمانی ازش استفاده کنیم ؟درمقابل چه اشخاصی ؟اصلااین خطوط بین زن ومرد مشترک یانه مخصوص یک قشرخاص؟

قاعدتا چون انسان هستیم وروز به روز مثلادرحال تکامل وپیشرفتیم این خطوط ناخواسته تغییرمیکنه اما همشون ازیک قاعده پیروی میکنن قصدمن اینه که باکمک دوستان به این قواعدمشترک برسیم.

دراین که کتابی اسمانی وپرمحتوای داریم شکی نیست .اما چند درصداز جوانامون روابطشون روبااین کتاب قرانی وفق دادند؟قصدمن با این مناظره بیان ایات با معانی زیباشون هست تا اگرزمانی یک شخصی که زمان زیادی رو به صرف تحقیق ومطالعه دراین باره اختصاص نداده باشه بتونه ازمحیط حاصله با اطلاعات کافی درباره روابطش قضاوت کنه ودرصورت لزوم بتونه درروابطش تجدید نظر کنه .

نقل قول از gomnam

درسته گفتم خط قرمزهارو خودمون مشخص میکنیم ولی خوب به پیامم که دقت کنید گفتم این خطوط طبق سه شاخص تعیین میشن.سه شاخصی که در اصل همگی در یکی خلاصه میشن،اون یکی رو بعد میگم.

نقل قول از gomnam

بنظر منم اگر خطوط قرمز و حدی مشخص باشه، مشکلی نیس. دیگه اینگونه روابط خیلی جای تعجب نداره، عادی شده

و با محدود شدن هیچ دردی درمان نمیشه، جز اینکه بدتر میشه

نقل قول از sara

درباره این شاخصها بیشتر توضیح بدید

در مورد شاخصها هم توضیحاتی دادم اما چشم بیشتر میگم.

گفتم سه شاخص:دین،عزت و انسانیت.اگه توجه کرده باشین این سه در یک چیز خلاصه میشن،در هدف آفرینش.

خطوط قرمز یعنی حدودی که تخطی از اونها باعث رنجش خدا از بندش میشه.نمیخوام احکام بگم پس به این شکل عرض میکنم: ما در برابر پدرومادرمون خط قرمزهایی رو داریم،شاید در زندگی روزمره کارهای زیادی انجام بدیم ولی مثلا 10 درصد اینها رو جلوی پدرومادرمون انجام نمیدیم،نه اینکه این 10 درصد مشکلی داشته باشن،حالا به هر دلیلی،مثلا یه پسری از یه خانواده سیگاریه،همه جا سیگار میکشه بجز جلوی پدرومادرش،یعنی در محضر پدرومادرش خودش رو مجاز به انجام هرکاری نمیدونه و حدودی رو مشخص کرده که سیگارکشیدن در جلوی والدینش یعنی تخطی از اون حدود(این حدود رو طبق چه شاخصی تعیین کرده؟ شاخص:جلوگیری از رنجش والدین از خودش. یا نه،اصلا میگیم این شاخص ترس از والدین هستش یا هرچیز دیگه ای.پس این حدود رو طبق شاخصهایی تعیین کرده).

حالا بیایم بحث رو کمی فراتر ببریم.بجای والدین خدارو در نظر بگیریم.ما میخوایم در محضر خدا حدودی رو برای خودمون مشخص کنیم و از اون حدود تخطی نکنیم.حدود و خط قرمزها چطور تعیین میشن؟ همونطور که گفتم طبق شاخصها(طبق مثال بالا الان شاخص نرنجوندن خدا از خودمونه،یا اصلا ترس از خدا(مثل ترس از پدر))

محضر خدا کجاست؟ هیچ جایی در عالم هستی وجود نداره که خدا از اون بیخبر باشه،عالم هستی همه محضر خداست.

خب پس ما برای خودمون حدود و خط قرمزهایی رو با توجه به شاخصی که گفتیم قرار دادیم و میخوایم در محضر ولی اصلیمون از اونها تخطی نکنیم(یعنی همه جا،چون همه جا محضر خداست).اگه بتونیم بر این قرارمون پایبند باشیم و این خطوط رو حفظ کنیم،نتیجه چی میشه؟ پس میبینید که تعیین خط قرمزها بر اساس این سه شاخص(در اصل یک شاخص) کافیه برای سعادت.

خب حالا تفاوت بهره گیری از شاخصها.پسر در برابر والدین و بنده در برابر خدا از دو شاخص برای تعیین حدود استفاده کردند:اولی عدم رنجش ولی،دومی ترس.فرقشون چیه؟ اولی رو با عقل نمیشه درک کرد(و فقط قلب و دل میتونه درکش کنه) و دومی رو با عقل میشه درک کرد. پاسکال: قلب قوانینی را درکمیکند که عقل از درک آنها عاجز است. نمیخوام زیاد از بحث دور بشم پس به همین مقدار بسنده میکنم که: شاخص اولی برای کساییه که خدا لایقشون دونسته و بهش نزدیکترن و یه جورایی عاشق شدن،عاشق محبوب بزرگ و مهربونشون،انقدری عاشقن که نمیخوان معشوقشون رو از خودشون رنجیده خاطر کنن.گروهی که شاخص دوم رو هم انتخاب کردن جایگاه مقدسی دارن چون به عقل خودشون بها دادن و خدای خودشون رو انقدری بزرگ دیدن و بهش علم دارن که ازش میترسن(چیزی که علی(ع) هم بارها گفته بود:از چیزی نافرمانی خدام نمیترسم).

پس ببینید خدا چقدر ریز و زیبا به موضوعات در قرآنش پرداخته و هرجایی اول از در مهر و عطوفت وارد شده و بعد در مورد معاد هشدار داده تا اگه دلمون انقدری تاریک شد که خدارو ندید حداقل با عقلمون ببینیمش.وای به حالمون در اونروزی که چراغ عقلمون هم خاموش بشه.

ببخشید خیلی پرحرفی کردم،من وقتی بالا منبر میرم باید با کتک پایینم بیارید وگرنه ول کن نیستم

در صورتی که به ازدواج ختم بشه اشکالی نداره.اما واسه دوستی مطمینن نهایتش

به رابطه جنسی ختم میشه شک نکنین.من پسرم و شخصن میگم که پسرا نهایتن فقط توی

دوستی اولین چیزی که واسه دوستی میرن طرف یه دختر فقط هوسشونه مگه اینکه پسر

به بلوغ عقلی رسیده باشه حدود بیشتراز 20 سالگی از یه دختر خوشش بیاد فقط به ازدواج با اون دختر فکر کنه.اما دخترها قبول دارم که

بیشتر بخاطر محبت و رسیدن به بهتر از اون چیزی که هستن میان طرف پسر.البته هوس پرستاشم کم نیستن.

رابطه خواهرو برادری هم زیاد دیدم که به رابطه جنسی ختم شده حتی دیدم که پیشنهاد از طرف دختر بوده واسه....

متاسفانه به دوره ای رسیدیم که دختر پسرای ما خیلی راحت باهم رابطه جنسی برقرار میکنن و مشکلاتشونو بهونه میکنن.اما بهترین کار از نظر من اینه که بگردیم وپیدا کنیم شریکی در حد لیاقت خودمون و تا ابد فقط برای یک نفر باشیم و هر اتفاقی و اختلافی باعث جداییمون نشه.ارزش یه پسر یا دختر فقط به پاکی و نجابتشه.

نقل قول از gomnam

ببخشید خیلی پرحرفی کردم،من وقتی بالا منبر میرم باید با کتک پایینم بیارید وگرنه ول کن نیستم

واقعا همینطوره

من به جواب سوالم نرسیدم

نقل قول از gomnam

نقل قول از sara

درباره این شاخصها بیشتر توضیح بدید

در مورد شاخصها هم توضیحاتی دادم اما چشم بیشتر میگم.

گفتم سه شاخص:دین،عزت و انسانیت.اگه توجه کرده باشین این سه در یک چیز خلاصه میشن،در هدف آفرینش.

خطوط قرمز یعنی حدودی که تخطی از اونها باعث رنجش خدا از بندش میشه.نمیخوام احکام بگم پس به این شکل عرض میکنم: ما در برابر پدرومادرمون خط قرمزهایی رو داریم،شاید در زندگی روزمره کارهای زیادی انجام بدیم ولی مثلا 10 درصد اینها رو جلوی پدرومادرمون انجام نمیدیم،نه اینکه این 10 درصد مشکلی داشته باشن،حالا به هر دلیلی،مثلا یه پسری از یه خانواده سیگاریه،همه جا سیگار میکشه بجز جلوی پدرومادرش،یعنی در محضر پدرومادرش خودش رو مجاز به انجام هرکاری نمیدونه و حدودی رو مشخص کرده که سیگارکشیدن در جلوی والدینش یعنی تخطی از اون حدود(این حدود رو طبق چه شاخصی تعیین کرده؟ شاخص:جلوگیری از رنجش والدین از خودش. یا نه،اصلا میگیم این شاخص ترس از والدین هستش یا هرچیز دیگه ای.پس این حدود رو طبق شاخصهایی تعیین کرده).

حالا بیایم بحث رو کمی فراتر ببریم.بجای والدین خدارو در نظر بگیریم.ما میخوایم در محضر خدا حدودی رو برای خودمون مشخص کنیم و از اون حدود تخطی نکنیم.حدود و خط قرمزها چطور تعیین میشن؟ همونطور که گفتم طبق شاخصها(طبق مثال بالا الان شاخص نرنجوندن خدا از خودمونه،یا اصلا ترس از خدا(مثل ترس از پدر))

محضر خدا کجاست؟ هیچ جایی در عالم هستی وجود نداره که خدا از اون بیخبر باشه،عالم هستی همه محضر خداست.

خب پس ما برای خودمون حدود و خط قرمزهایی رو با توجه به شاخصی که گفتیم قرار دادیم و میخوایم در محضر ولی اصلیمون از اونها تخطی نکنیم(یعنی همه جا،چون همه جا محضر خداست).اگه بتونیم بر این قرارمون پایبند باشیم و این خطوط رو حفظ کنیم،نتیجه چی میشه؟ پس میبینید که تعیین خط قرمزها بر اساس این سه شاخص(در اصل یک شاخص) کافیه برای سعادت.

خب حالا تفاوت بهره گیری از شاخصها.پسر در برابر والدین و بنده در برابر خدا از دو شاخص برای تعیین حدود استفاده کردند:اولی عدم رنجش ولی،دومی ترس.فرقشون چیه؟ اولی رو با عقل نمیشه درک کرد(و فقط قلب و دل میتونه درکش کنه) و دومی رو با عقل میشه درک کرد. پاسکال: قلب قوانینی را درکمیکند که عقل از درک آنها عاجز است. نمیخوام زیاد از بحث دور بشم پس به همین مقدار بسنده میکنم که: شاخص اولی برای کساییه که خدا لایقشون دونسته و بهش نزدیکترن و یه جورایی عاشق شدن،عاشق محبوب بزرگ و مهربونشون،انقدری عاشقن که نمیخوان معشوقشون رو از خودشون رنجیده خاطر کنن.گروهی که شاخص دوم رو هم انتخاب کردن جایگاه مقدسی دارن چون به عقل خودشون بها دادن و خدای خودشون رو انقدری بزرگ دیدن و بهش علم دارن که ازش میترسن(چیزی که علی(ع) هم بارها گفته بود:از چیزی نافرمانی خدام نمیترسم).

پس ببینید خدا چقدر ریز و زیبا به موضوعات در قرآنش پرداخته و هرجایی اول از در مهر و عطوفت وارد شده و بعد در مورد معاد هشدار داده تا اگه دلمون انقدری تاریک شد که خدارو ندید حداقل با عقلمون ببینیمش.وای به حالمون در اونروزی که چراغ عقلمون هم خاموش بشه.

ببخشید خیلی پرحرفی کردم،من وقتی بالا منبر میرم باید با کتک پایینم بیارید وگرنه ول کن نیستم

اگرهربارکه بالا منبر میرید از این نتیجه گیریهای خوب داشته باشیم امیدوارم همیشه شمارو بالای منبر ببینیم

آقا من جواب سوالتونو میدونم ولی نمیگم

البته علت نگفتنم کلاس گذاشتن نیس اینه که ما برای ریشه کن کردن این موضوع نمیتونیم کاری بکنیم ینی قدرتشو نداریم و گرنه من راه حلشو دارم ما فقط میتونیم خودمونو درس کنیمو دیگر هیچ.چیزی که من ازش متنفرم

نقل قول از ania

ببخشید لطف کنید یک مثال از حد و حدود شوخی برای من بیان کنید(قبل از آژیر زرد منظورم هست)؟

جالبه برام چه شوخی می تونه باشه!!

(خشکه مقدس یا... نیستم،اصلاً،ولی در این موارد یکمی سختم... ببخشیدم..!!)

متاسفانه نمیتونم مثال بزنم چون برا دوستان سوژه میشه دیگه ولم نمیکنن.

ولی خوب به گفته هام توجه کنید که داخل پرانتز آورده بودم شوخی لفظی. فکر میکنم منظورم کاملا روشنه.هرجایی نیاز به مثال نیس و اصل موضوع مشخصه.

باورکنید چندتا مثال زدم ولی هرچی تایپیده بودم رو دوباره پاک کردم،آخه من بچه هامونو میشناسم سوژه میشه براشون دیگه آدمو بیچاره میکنن بسکه تیکه میندازن

نقل قول از gomnam

باورکنید چندتا مثال زدم ولی هرچی تایپیده بودم رو دوباره پاک کردم،آخه من بچه هامونو میشناسم سوژه میشه براشون دیگه آدمو بیچاره میکنن بسکه تیکه میندازن

دلم برای تیکه پروندن تنگ شده

مارو از این نعمت بی بهره نذارید ...

((برداشت دوم..))

پسر به دختر: به خاطر احترامی که برای شخصیت شما قائلم، دوست ندارم ارتباط ما شبیه دوستی های مبتذل کوچه و خیابانی باشه، روی پیشنهادم فکر کنید.!!

دختر به پسر: متقابلاً شخصیت شما هم باعث شد دید من نسبت به آقایون کلاً عوض بشه، درضمن، پیشنهاد شما درباره ارتباطات علمی و در عین حال سازنده(!!!!) برام جالب بود!!

                                             **

پسر به هم اتاقی: آره بابا، مخش رو حسابی زدم!!

دختر به همکلاسی: آره بابا، شوته شوته!!

                                             **

پسر به پدر: بازم پول می خوام؛ آخه این ترم استادا کلی کتاب تخصصی معرفی کردن، باید هموشونو بخرم.

                                             **

پسر به هم اتاقی: داری تا سر برج یه خورده بهم دستی بدی؟!

پسر به کارمند: ببخشید!! این فیش های کمک هزینه نیومد؟؟؟

                                             **

دختر به پسر: بابت عطری که برام خریدی... ممنون!!

نقل قول از gomnam

نقل قول از ania

ببخشید لطف کنید یک مثال از حد و حدود شوخی برای من بیان کنید(قبل از آژیر زرد منظورم هست)؟

جالبه برام چه شوخی می تونه باشه!!

(خشکه مقدس یا... نیستم،اصلاً،ولی در این موارد یکمی سختم... ببخشیدم..!!)

متاسفانه نمیتونم مثال بزنم چون برا دوستان سوژه میشه دیگه ولم نمیکنن.

ولی خوب به گفته هام توجه کنید که داخل پرانتز آورده بودم شوخی لفظی. فکر میکنم منظورم کاملا روشنه.هرجایی نیاز به مثال نیس و اصل موضوع مشخصه.

باورکنید چندتا مثال زدم ولی هرچی تایپیده بودم رو دوباره پاک کردم،آخه من بچه هامونو میشناسم سوژه میشه براشون دیگه آدمو بیچاره میکنن بسکه تیکه میندازن

نمی دونم..

شاید کم بهش فکر کردم..

ولی همچنان نامفهوم..

آقا این جوری فایده نداره

اینجا هیچ بحثی صورت نمیگیره البته دلیلشم اینه که ما یه نفرو نداریم که عقایدش باهامون متفاوت باشه.پس من این وظیفه رو برعهده میگیرم.سعی میکنم حرفای کسایی که مخالفنو بزنم پس از دستم ناراحت نشید

چرا وقتی دوتا جوون خوب(یه دخترو یه پسر)دارن با همدیگه اختلاط میکنن میان میگیرنشون؟اونم فقط به خاطر قیافه هاشون؟

اصا اگه یه نفر بخواد همسر آینده خودشو پیدا بکنه از کجا باید گیرش بیاره و چطوری باید باهاش حرف بزنه؟

جیمی به نکته ی خوبی  اشاره کردی

منم باهات موافقم

نقل قول از jimykoochooloo

اصا اگه یه نفر بخواد همسر آینده خودشو پیدا بکنه از کجا باید گیرش بیاره و چطوری باید باهاش حرف بزنه؟

اول اینکه کسی قرار نیست کسی رو گیر بیاره چون درامر ازدواج رضایت دو طرف شرطه ودرگیر اوردن رضایت یک طرف بسه .دوم اینکه برسیهای اخیر درباره امار طلاق یک مورد رو به خوبی نشون میده که با فاصله گرفتن ازازدواج سنتی امارطلاق افزایش پیدا کرده منظوراین حرف تایید ازدواج سنتی نیست ولی یک چیز رو به خوبی نشون میده که ارزشها کمرنگ شده وبا این کمرنگی دوام زندگیهای مشترک به شدت کاهش یافته .

دراینکه شخص چطوری میتونه همسر مورد نظرش رو پیدا کنه بحث زیاده اما مهمتراز همه اینها انتخاب درست هست که بهترین وموثرترین نظر رو خانوادها دارن چون بانگاه گسترده تروفارغ از احساسات به اینده نگاه می کنن وصلاح فرزندشون رو بهتر تشخیص میدن.

واما صحبت کردن...

این موضوع مهمترین وموثرترین اقدامی هست که در انتخاب صحیح همسر به طرفین کمک میکنه تا همدیگررو بهتر بشناسن.برای صحبت کردن دو نفر بایدزمینه به طوری فراهم باشه که خدارو همواره ناظر بر خود بدونن وخانواده ها هم ناظر بر این صحبت باشن.

از طرفی طرفین باید در کمال ادب وقاروصداقت از دروغ گفتن ومبالغه پرهیز کنن تا نه خود ونه طرف مقابل دچارانتخاب اشتباه نشن.

چون به سوال اول جواب ندادم معذرت میخوام .دلیلش هم این بود هم علاقه نداشتم هم پاسخم طولانی میشید.   

اول از همه باید یه اصلاحیه بدم:گیر بیاره تبدیل میشه به پیدا کنه حق با سارا خانمه البته منم منظوری نداشتم

حرفایی که زدیدو همه ماها چن صد بار تو زندگیمون شنیدیم پس اگه حرفای مؤثری بود تاحالا تأثیرشو میذاش.درضمن اینا جواب سؤالای بنده نبود.شاید من بد پرسیدم پس بیشتر توضیح میدم و البته با مثال:

من یه جوونی هستم؛(یه توضیح:دو دسته آدمن که این جوون قصه مارو شامل میشن:1-کسایی که کسیو ندارن که بتونن براش همسر آینده پیدا کنن2-کسایی که دوس دارن خودشون همسر آیندشونو پیدا کنن)میشه بپرسم دختری که قراره باهاش صد سال زندگی کنمو چطوری باید پیدا کنم؟

البته این سبکی که پرسیدم مخصوص پسرا بود که البته برا دخترا هم یه همچین قضیه ای هس

بنا به گفتتون اقای جیمی کوچولو دراین باره میشه گفت که اشخاصی هم هستند که یا کسی رو ندارن یا اینکه تعدد ملاکهاشون بقدری زیاده که درباره بحث ازدواج نمی تونن به نظر شخص خاصی پسنده کنن .که باخطاب به این دوستان عرض می کنم که 

بايد این ملاکهارو درنظر بگیرن:*دین داری*شرافت واصالت خانوادگی

*سلامتی جسمی وروحی

*خوش اخلاقی

*زیبایی

*تحصیلات

*وضعیت فرهنگی واجتماعی و وضعیت اقتصادی

با درنظر گرفتن این ملاکها اشخاص میتونن شخص واجدشرایط رو درمحیط کاری دردانشگاه ویا حته ازمیان دوستان واشنایان فامیلی پیدا کنن اما پیدا کردن شخص مورد نظر یک بحث هست وبه صورت خودسر اقدام به برقراری ارتباط یک بحث دیگه هست.

طرفين قبل از ازدواج بایداز يكديگر شناخت لازم رو داشته باشن اما اين شناخت بايد از راه مناسب و قابل اعتماد بدست بیاد. که با صحبت های درمحافل عمومی وحتی تلفنی یا پیامی میسر نیست ازطرفی اطلاعات کامل وصحیحی رو نمیتونه داشته باشه چون گاها تحت تاثیر احساسات قرارمیگیرن که به طورکل موجب انحراف اشخاص میشه(منظورانحراف از هدف اصلی هست ). 

راههای صحیح از نظرمن به شرح زیر هست که شخص بعداز پیداکردن شخص مورد نظر باید از اون استفاده کنه:

*ازاحساسات فاکتوربگیره وواقع بین باشه 

*به اندازه کافی ازشخص مورد نظر اطلاعات بدست بیاره تاتصمیم گیری براش راحترباشه ناگفته نماند که این تحقیق باید از افراد قابل اعتماد صورت بگیره..

*دوستان شخص مورد نظر رو مورد برسی قراربده تاشناخت کافی رو از شخص مورد نظر بدست بیاره

*رفتارهای تک تک اعضای خانواده رو مورد برسی قراربده تابه رفتارشخص مورد نظر برسه.

با سنجیدن همه این امور برای اقدام رسمی باید ازتجربه چندشخص باتجربه که ممکنه اعضای خانواده ودوستان یا استادوصاحب کارباشه استفاده کرد که اگرنظرشون بدورازتعصب وبادرایت کافی باشه این اشخاص میتونن بهترین انتخاب زندگیشون رو داشته باشن.

حرفهای سارا واقعا عالیه فقط یه نکته ای به چشمم اومد رو بگم که زیاد به این اتکا نکنین

اینکه میگین به رفتارهای خانواده و دوستانش نگاه کنین ببینید چجوریه بله درسته

درمورد دوستان حتما حتما باید توجه بشه چون شخص خودش اونهارو انتخاب میکنه ومسلما دنبال کسانی میره که براش الگو هستن ویا جذابیت دارن ولی درمورد خانواده خیلی ها هستن که خودشون با خونواده شون زمین تا آسمون تفاوت دارن نباید اینها رو نادیده گرفت پس من این یه مورد رو با عرض معذرت رد میکنم

با حرف بانو موافقم خانواده ملاک اصلی نمیتونه باشه  ...

نظر شما محترمه ولی من اخلاق رو اولین ملاکم قرار دادم ...

اما شناخت ، به نظر من باید حتما فرد رفتار شخصی رو که در نظر داره در جمع ببینه ...

چه بسا همین رفتار هایی که فرد در جمع داره بعد ها باعث دلخوردگی بشه و...

پس بهتره که  از قبل باهاش روبه رو شده باشه و اگر ملاک و معیاری براش در نظر داره چه بهتر که زودتر با اون فرد در میان بذاره ...

بله با اس ام اس و دوستی های امروزی فکر نمیکنم که به نتیجه ی مطلوبی برسیم ...

دوستان عزیز فرمایشات شما صحیح هست ودر جامعه خیلی وقتها شاهداین هستیم که افرادی با هوش ومتانت وعقل کامل دریک خانواده نامناسب زندگی میکنن که دلیل بر مناسب نبودن این افراد نیست بلکه این نکته رو بیان میکنه که تضمینی به داشتن زندگی موفق هم وجود نداره .یعنی جزءاستثناءهای زندگی هست واز اونجا که عمرانسان محدود هست وقادر به دوبار زندگی کردن نیست پس ناچارا باید به تجربه های دیگران پسنده کرد.به عنوان مثال :درباتلاق هاگلهای زیبای هم شکوفا میشن اما یادتون نره که اکثرا برای به دست اوردن اونها باید واردباتلاق شد...

ناگفته نماند من اون ملاکهارو براساس اولویت بیان نکردم چون هرشخصی یک عقیده خاصی داره وچون خودم همه رو باهم درنظر میگیرم مجبورشدم با شماره بندی بیان کنم.