بعد از مدت ها سلام،می بینم که اعضای جدید به سایت اضافه شدند،خیلیوم خوب،راستی قرار بود قالب عوض بشه چرا نشده؟؟؟؟؟؟؟؟ خاطره که زیاد هست ،روزی یکی میگویم که جذاب بشه.

خاطره روز صفرم : روز شب جمعه بود میخواستیم پایه درست کنیم برای جلوی نمایشگاه (همون پایه ها که یکی که اسمش رو نمی گویم اومد انتقاد کرد بعد هم جمع کرد) گچ پیدا کردیم پایه ها رو زدیم،بعد از یک ربع رفتیم پایه ها رو برداریم دیدیم سفت نشده که،تعجب کردیم،دقت که کردیم دیدیم گچ ها فاسد بودند،هیچی دیگه اون شب پایه نزدیم،و... (ادامه دارد)

دوستان روانشناس لطفا به عنوان مطلب هم نگاهی بیندازید

ضرری نمیکنید

با سپاس

النا

نقل قول از banoo

راستی بابت لپتاپم هم سپاسگذارم مهندس ما هی خرابکاری میکنیم شما درست میکنی

خواهش می کنم،فقط امیدوارم یه وقت اونقدر خرابش نکنید که نشه درستش کرد

خاطرات نمایشگاه (قسمت دوم)

اون شب قرار شد فردا ساعت 8 بیایم نمایشگاه ،از طرفی قرار بود ظهر جمعه ما بریم مهمونی،هیچی دیگه صبح ساعت 8 رفتم پارک به خیال اینکه الان 10 نفر نیروی آماده اونجا هستند،رفتیم دیدیم فقط دوتا از بچه ها هستند و آقای متقی و بیات هم رفتند گچ بیاورند.رفتیم یه سری گلدون از ته پارک آوردیم و یک سری میله تا گچ های که آقای بیات و متقی میاورند داخل اون گلدون ها بریزیم.خلاصه کنم پایه ها رو درست کردیم،بعد آقای متقی و بیات رفتند بنرها رو بزنند ما و آقای زالاتان نشستیم منتظرشان که آقا زالاتان پیشنهاد دادند به آقای متقی بگوییم به جای سازه داربست بزنیم،ساعت 11:15 آقای متقی آمدند ما هم پیشنهاد رو گفتیم ایشان هم بعد از حساب و کتاب قبول کردند،از اونجای که من ظهر دعوت بودم،عذرخواهی کردم و رفتم،به امید اینکه فردا صبح که بیام کارها تمام شده و نمایشگاه آماده است ....(ادامه دارد)

نقل قول از banoo

بچه ها باهم شوخی میکردن واسه روکم کنی یکی از بچه ها که همین جیمی کوچولوی خودمون باشه کفش این آقای نادری رو انداخت تو حوض وسط پارک اون بدبخت هم به زحمت رفت کفششو آورد از اونجایی ام که بچه ها روحیه ی بخشششون بالاست نه گذاشت نه برداشت سریع کفش جیمی کوچولو رو درآورد تلافی کرد

این دونفر هنوز به ما شیرینی دانشگاشونو ندادنا..............قابل توجه بچه ها

میخواستم تایپیک حسن آقا رو نقل قول کنم دیدم کل صفحه رو میگیره

بعضیا تو مطلبشون گفتن که به لطف برادران متقی کلیدم گم شده بود:مدیونید اگه فک کنید من ناراحت شدماولی محض دفاع از خودمون بگم که به غیر از دو سه روز اول اصلا به ما کلید ندادن که ما بخوایم گمش کنیم نگهبانا خودشون میومدن درو باز میکردن که این جماعت واقعا ناز داشتنو اگه جو میطلبید الآن حسابی تو کاسشون میذاشتم ولی ولشکن

در ضمن تا اون جایی که حافظه بنده قد میده شعره اینجوری بود:

خدا گر ز حکمت ببندد دری                    ز رحمت گشاید در دیگری

البته شایدم اشتب فک میکنما

نقل قول از 637

نقل قول از banoo

یادش بخیر واسه غرفه هلال احمر خیلی حرص خوردم هی هماهنگ میکردم امدادگر بفرستن بذاریمش تو غرفه امدادگرا یکی درمیون میومدن سک سک میکردن میرفتن یه شب یکی از دوستان سقانه که از قضا امدادگر هم بودن رو تو پارک دیدیم که نشوندیمشون توی غرفه تا سرمو برگردوندم که تجهیزات لازم رو بگم بچه ها براشون بیارن دیدم دستشون دردنکنه دوپا داشتن دوتاهم قرض گرفتن

دِ بدو که رفتیم

به همین راحتی در رفتن

نمیدونم من خیلی خشن برخورد کردم یا اینا خیلی لوس بودن انقدر زود ازم ترسیدن

ولی باور کنید من ازگل نازکتر بهشون نگفتم

 منم اون موقع هروقت از دم غرفه  حلال احمر رد میشدم تعجب می کردمو پیش خودم میگفتم خدایا دیشب که این بنده خدا توغرفه نبود؟، که بعد از تغییر چهره های زیادهرشب دیگه به این نتیجه رسیده بودم که خستگی زیاد وبی خوابی اون چند وقت روم فشار آوورده ،تااینکه همین الان این پیامرو خوندم و به خودم امیدوار شدم،

ولی ای کاش زودتر میگفتید کم کم داشتم شماره آقای زلاتان رو می گرفتم...

توجه نکردی همشون همسن بنده بودن؟

خوب نوبتیم که باشه نوبت بندس که شرو کنم:

جای شما خالی یه روز همکلاسی حسن آقا که خانم بود اومده بود نمایشگاه.حسن آقا داشت تک تک غرفه هارو بهشون نشون میداد که رسیدن به غرفه صنایع دستی که در اون تایم بنده توش نشسته بودم خلاصه سرتونو درد نیارم حسن آقا شرو کرد به معرفی کردن:

-ایشون آقای متقی هستن و ایشونم

در همین لحظه خانم همکلاسی به بنده فرمودند:قیافه شما چقد برای من آشناس شما منو جایی ندیدید؟(توجه کردید:شما منو جایی ندیدید)

من که مونده بودم چی بگم با در نظر گرفتن اینکه با حسن اومده بود و سنشم یه خرده بالاتر از حسن آقا میزد گفتم:مادر حسن آقایید؟بنده خداها دوتایی خندیدنو لابه لای خنده خانم همکلاسی گفتن که:نه،همکلاسیشون هستم

من اون موقع متوجه عمق فاجعه نشدم(خانما رو که میشناسید یه کوچولو،همش یه کوچولوا رو سنشون حساسن) تا اینکه بعد که حسن آقا اومد پیشم دوباره ماجرا رو برام تعریف کردو هم یه خرده خندیدیم هم یه خرده شرمنده شدیم.

من شرمنده

نقل قول از jimykoochooloo

خوب نوبتیم که باشه نوبت بندس که شرو کنم:

جای شما خالی یه روز همکلاسی حسن آقا که خانم بود اومده بود نمایشگاه.حسن آقا داشت تک تک غرفه هارو بهشون نشون میداد که رسیدن به غرفه صنایع دستی که در اون تایم بنده توش نشسته بودم خلاصه سرتونو درد نیارم حسن آقا شرو کرد به معرفی کردن:

-ایشون آقای متقی هستن و ایشونم

در همین لحظه خانم همکلاسی به بنده فرمودند:قیافه شما چقد برای من آشناس شما منو جایی ندیدید؟(توجه کردید:شما منو جایی ندیدید)

من که مونده بودم چی بگم با در نظر گرفتن اینکه با حسن اومده بود و سنشم یه خرده بالاتر از حسن آقا میزد گفتم:مادر حسن آقایید؟بنده خداها دوتایی خندیدنو لابه لای خنده خانم همکلاسی گفتن که:نه،همکلاسیشون هستم

من اون موقع متوجه عمق فاجعه نشدم(خانما رو که میشناسید یه کوچولو،همش یه کوچولوا رو سنشون حساسن) تا اینکه بعد که حسن آقا اومد پیشم دوباره ماجرا رو برام تعریف کردو هم یه خرده خندیدیم هم یه خرده شرمنده شدیم.

من شرمنده

چرا گفتی؟؟؟ من گذاشته بودم این رو ادامه داستانم بگم،

خوب استاد باید قبلش با شاگردت هماهنگ کنی دیگه

نقل قول از jimykoochooloo

خوب نوبتیم که باشه نوبت بندس که شرو کنم:

جای شما خالی یه روز همکلاسی حسن آقا که خانم بود اومده بود نمایشگاه.حسن آقا داشت تک تک غرفه هارو بهشون نشون میداد که رسیدن به غرفه صنایع دستی که در اون تایم بنده توش نشسته بودم خلاصه سرتونو درد نیارم حسن آقا شرو کرد به معرفی کردن:

-ایشون آقای متقی هستن و ایشونم

در همین لحظه خانم همکلاسی به بنده فرمودند:قیافه شما چقد برای من آشناس شما منو جایی ندیدید؟(توجه کردید:شما منو جایی ندیدید)

من که مونده بودم چی بگم با در نظر گرفتن اینکه با حسن اومده بود و سنشم یه خرده بالاتر از حسن آقا میزد گفتم:مادر حسن آقایید؟بنده خداها دوتایی خندیدنو لابه لای خنده خانم همکلاسی گفتن که:نه،همکلاسیشون هستم

من اون موقع متوجه عمق فاجعه نشدم(خانما رو که میشناسید یه کوچولو،همش یه کوچولوا رو سنشون حساسن) تا اینکه بعد که حسن آقا اومد پیشم دوباره ماجرا رو برام تعریف کردو هم یه خرده خندیدیم هم یه خرده شرمنده شدیم.

من شرمنده

بعدش که ماجرارو تعریف کرد یه خرده خندیدیم؟ نه یه خرده خندیدیم؟!!!!

تا اونجایی که یادمه هممون منفجر شدیم،تا نیم ساعت یکی باید منو کنترل میکرد

بعد چند روز خستگی و کار بی امان،خستگیمون یه کمی در رفت.

ولی چیزی که تو نمایشگاه برام خیلی جالب بود این بود که عصبانیتی وجود نداشت، 10 روز تعدادی جوان با هم همکاری داشتن ولی بحث و عصبانیتی پیش نیومد،همه با لبخند همدیگرو نگاه میکردن،به هر طرفینگاه میکردم خند به چهره ی بچه ها بود،وای خدا خیلی عالی بود. جالب اینجا بود که این وضع با وجود کلی مشکلات بود.مثلا اونروزی که خبر دادم صداوسیمای قم نمایشگامونو تو برنامه سوت پایان کوبیده،جواب کوبنده ی بچه های نمایشگاه این بود که با همون لبخند همیشگی همه اصرار به تمدید نمایشگاه داشتن که وقتی آقای رمضانی(معاون اداره کل)و آقای امیرآبادی(نماینده مجلس) هم درخواست تمدید دادن اقدام به تمدیدش کردیم و...

خدایا بابت همه چیز شکرت...

من انتظار خاطره های بیشتری رو داشتم

باشه پس منم از روز اول شرو میکنم:

روز اولی که رفتیم نمایشگاه من از بین بچه های نمایشگاه فقط سعیداشو میشناختم(داداشمو استادم)ولی انقد بچه ها انقد باحال بودن که همون روز اول با همشون رفیق شدیم.

این که افعالمو جمع بستم بخاطر این بود که من با یکی از رفیقام به اسم آقا شهاب رفتیم اونجا.جاتون خالی یه چن صدتا عکس دادن دستمون گفتن اینارو تو غرفه ها بچسبونین ما بعد از کلی مکافات اونا رو چسبوندیم(بماند که چن بار میچسبوندیمو هر بار به یه دلیل مجبور میشدیم دوباره بکنیمشون)بعدشم که دیگه نور علی نور شد؛غرفه ها رو با بنر درس کرده بودیم که تصمیم گرفته شده بود بنرا رو بکنیمو با چادر درستشون کنیم ینی هرچی عکس چسبونده بودیم کشکولی خوش گذش جاتون خالی

راستی اینم بگم که این آصفو این بنده خدا(آقا شهاب)همون روز بهم یاد داد

نقل قول از jimykoochooloo

میخواستم تایپیک حسن آقا رو نقل قول کنم دیدم کل صفحه رو میگیره

بعضیا تو مطلبشون گفتن که به لطف برادران متقی کلیدم گم شده بود:مدیونید اگه فک کنید من ناراحت شدماولی محض دفاع از خودمون بگم که به غیر از دو سه روز اول اصلا به ما کلید ندادن که ما بخوایم گمش کنیم نگهبانا خودشون میومدن درو باز میکردن که این جماعت واقعا ناز داشتنو اگه جو میطلبید الآن حسابی تو کاسشون میذاشتم ولی ولشکن

در ضمن تا اون جایی که حافظه بنده قد میده شعره اینجوری بود:

خدا گر ز حکمت ببندد دری                    ز رحمت گشاید در دیگری

البته شایدم اشتب فک میکنما

راستیتش قبل از امروزبعدازظهر که یه بعداظهر ماجراجویانه روگذروندیم

وشیرینی تولد یکی از بچه ها روخوردیمو کلی هم چسبیدو بعد همه افتادیم دنبال

کار شاتل و کلی الاف شدیمو آخرش هم به لیست کارای پت ومتیمون اضافه کردیمو

آخرش هم فقط یکیمون تونست ثبت نام کنه و یکیمون با موتور پنچر برگشت خونه

و.....

تایپیکت رو نخونده بودم  حالا فهمیدم چرا امروز مثل آدمایی که منتظر جوابن نگاهم می کردی

، آقا بگذریم

تا تنور داغه داستانه رو نمی خوای بتعریفی؟؛ فقط خواهشا

به نکات ظریفی که برای تعریف کردن این داستان بهت گوشزد شد دقت کن وگرنه

.....

                                                                    (راستی توکه گفتی داستانوتعریفیدی؟...)

این چه داستانی بوده که هنوز جیمی تعریفش نکرده؟نگید که همون شیرینی تولده

آخ آخ ببخشید من حواسم نبود دو صفحه ای شدیم

نیم ساعته دارم دنبالش میگردم

 متن قبلی رو بعد از متن آخر صفحه قبل در نظر بگیرید

بازم معذرت

نقل قول از banoo

این چه داستانی بوده که هنوز جیمی تعریفش نکرده؟نگید که همون شیرینی تولده

          نه بابا اون که یه تایپیک دیگه میخواد

          راستی اون پودر قرمز که رو کیک بود چی بود؟

          چقدر کیکو خوشمزه کرده بود

         واقعاً چه کیکای جدیدی اومده ها

والا ما امتحان کردیم اما نمیدونم یا دزش پایین بود یا چون بعد خوردن فهمیدم چیزی حس نکردم

اما در کل امیدوارم درمورد کیک من قصدی تو کار نبوده باشه..

نقل قول از jimykoochooloo

خوب نوبتیم که باشه نوبت بندس که شرو کنم:

جای شما خالی یه روز همکلاسی حسن آقا که خانم بود اومده بود نمایشگاه.حسن آقا داشت تک تک غرفه هارو بهشون نشون میداد که رسیدن به غرفه صنایع دستی که در اون تایم بنده توش نشسته بودم خلاصه سرتونو درد نیارم حسن آقا شرو کرد به معرفی کردن:

-ایشون آقای متقی هستن و ایشونم

در همین لحظه خانم همکلاسی به بنده فرمودند:قیافه شما چقد برای من آشناس شما منو جایی ندیدید؟(توجه کردید:شما منو جایی ندیدید)

من که مونده بودم چی بگم با در نظر گرفتن اینکه با حسن اومده بود و سنشم یه خرده بالاتر از حسن آقا میزد گفتم:مادر حسن آقایید؟بنده خداها دوتایی خندیدنو لابه لای خنده خانم همکلاسی گفتن که:نه،همکلاسیشون هستم

من اون موقع متوجه عمق فاجعه نشدم(خانما رو که میشناسید یه کوچولو،همش یه کوچولوا رو سنشون حساسن) تا اینکه بعد که حسن آقا اومد پیشم دوباره ماجرا رو برام تعریف کردو هم یه خرده خندیدیم هم یه خرده شرمنده شدیم.

من شرمنده

ولی خداییش به نظرم بنده خدا تا سه چهار سال از صد متری پارک دور شهر هم رد نشه

نقل قول از saeed_1391

نقل قول از jimykoochooloo

خوب نوبتیم که باشه نوبت بندس که شرو کنم:

جای شما خالی یه روز همکلاسی حسن آقا که خانم بود اومده بود نمایشگاه.حسن آقا داشت تک تک غرفه هارو بهشون نشون میداد که رسیدن به غرفه صنایع دستی که در اون تایم بنده توش نشسته بودم خلاصه سرتونو درد نیارم حسن آقا شرو کرد به معرفی کردن:

-ایشون آقای متقی هستن و ایشونم

در همین لحظه خانم همکلاسی به بنده فرمودند:قیافه شما چقد برای من آشناس شما منو جایی ندیدید؟(توجه کردید:شما منو جایی ندیدید)

من که مونده بودم چی بگم با در نظر گرفتن اینکه با حسن اومده بود و سنشم یه خرده بالاتر از حسن آقا میزد گفتم:مادر حسن آقایید؟بنده خداها دوتایی خندیدنو لابه لای خنده خانم همکلاسی گفتن که:نه،همکلاسیشون هستم

من اون موقع متوجه عمق فاجعه نشدم(خانما رو که میشناسید یه کوچولو،همش یه کوچولوا رو سنشون حساسن) تا اینکه بعد که حسن آقا اومد پیشم دوباره ماجرا رو برام تعریف کردو هم یه خرده خندیدیم هم یه خرده شرمنده شدیم.

من شرمنده

چرا گفتی؟؟؟ من گذاشته بودم این رو ادامه داستانم بگم،

                 آقا بس دیگه بحث مادر مارو تمومش کنید وگرنه

نمیدونم شاید چون آقای جیمی از مامانش خجالت میکشه نمیگه ولی من میگم :یه روز بانو خانم که بابت نحوه ی صحبت کردن و اشتباه گفتن اسمها و ... به همه گیر میداد 

اومد که پسرش  جیمی (مصطفی متقی) رو صدا کنه ، و با تمام دقت و صلابت آقای متقی رو صدا کرد و گفت : آقای ترقّی 

جاتون خالی تا دو روز می خندیدیم

خیلی باحال بود البته بعد از قضیه ی مادر حسن آقا

یاعلی

آقــای تــرقــی؟

به نظرم منظورشون آقای ترقه بود

دوستان سعی کنید که طبق اون 3 تایی که ادمین میگه و من الان یادم نیست و خودشونم هیچوقت یادشون نیست پیش برید

آهان فهمیدم : منطق ؛ انصاف و اخلاق ...

انصاف رو داشته باشید اینجا

خوب اشتباه کرده دیگه ... برای شما هم اتفاق میفته ...

سپاسگزارم

منم به شوخی گفتم وگرنه خودم خیلی خندیدم

بــــــلــــه اینکه مودب نامم گذاشتید باعث بسی تشکره ولی خداییش آقای ترقی یه چیز دیگست

یاعلی