من دانشجوی سال دوم بودم.

یک روز سر جلسه امتحان وقتی چشمم به سوال آخر افتاد، خنده ام گرفت.

فکر کردم استاد حتماً قصد شوخی کردن داشته است.

سوال این بود: نام کوچک زنی که محوطه دانشگاه را نظافت می کند، چیست؟

من آن زن نظافتچی را بارها دیده بودم.

زنی بلند قد، با موهای جو گندمی و حدوداً شصت ساله بود، اما نام کوچکش را از کجا باید می دانستم.

من برگه امتحانی را تحویل دادم و سوال آخر را بی جواب گذاشتم.

درست قبل از آن که از کلاس خارج شوم،

دانشجویی از استاد سوال کرد:

آیا سوال آخر هم در بارم بندی نمرات محسوب می شود؟؟

استاد گفت: حتماً و ادامه داد: شما در حرفه خود آدم های بسیار ملاقات خواهید کرد،

همهء آن ها مهم هستند و شایسته توجه و ملاحظه شما می باشند.

حتی اگر کاری که می کنید لبخند زدن و سلام کردن به آن ها باشد...

"برگرفته از اینترنت"