به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم

هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد

با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر

هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد

جانشین تو در این سینه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها

عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!

شعر از :آقای فاضل نظری

دیگر آن انسان خندان روی قبلا نیستم

فکر می کردم عزیزم، دیدم اصلا نیستم

فکر می کردم پس از تو زندگی خواهد گذشت

فکر میکردم ،ولی،دیدم که آهن نیستم

دوستت دارم، هنوزم، روی قولم مانده ام

کاش می شد بشکنم  آن را،ولی زن نیستم

دوستان از پشت می آیند و خنجر می زنند

حق من زخم است چون،با دوست ،دشمن نیستم

راضیم کردی که تنهایی برایم بهتر است

ظاهرا راضی شدم اما عمیقا نیستم

                   ***

خسته ام از روزها، اغوش وا کن ای خدا

باید امضا کرد جایی را؟ بیا... من نیستم....

ارش واقع طلب

در گذر از عاشقان رسید به فالم

دست مرا خواند و گریه کرد به حالم

روز ازل هم گریست آن ملک مست

نامه تقدیر را که بست به بالم

مثل اناری که از درخت بیفتد

در هیجان رسیدن به کمالم

هر رگ من رد یک ترک به تنم شد

منتظر یک اشاره است سفالم

بیشه شیران شرزه بود دو چشمش

کاش به سویش نرفته بود غزالم

هر که جگرگوشه داشت خون به جگر شد

در جگرم آتش است از که بنالم

بیستون هیچ،دماوند اگر سد بشود

چشم تو قسمت من بوده و باید بشود

زده ام زیر غزل؛ حال و هوایم ابریست

هیچ کس مانع این بغض نباید بشود

بی گلایل به در خانه تان آمده ام

نکند در نظر اهل محل بد بشود؟

تف به این مرگ که پیشانی ما را خط زد

ناگهان آمد تا اسم تو ابجد بشود

ناگهان آمد و زد، آمد و کشت ،آمد و برد

- او فقط آمده بود از دل ما رد بشود-

تیشه برداشته ام ریشه خود را بزنم

شاید افسانه ی من نیز زبانزد بشود

باز هم تیغ و رگ و... مرگ برم داشته است

خون من ضامن دیدار تو شاید بشود...

از : حامد بهاروند

به رفتن تو سفر نه ، فرار می گویند

به این طریقه ی بازی قمار می گویند

به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد

هنوز مثل گذشته «نگار» می گویند

اگر چه در پی آهو دویده ام چون شیر

به من اهالی جنگل شکار می گویند

مرا مقایسه با تو بگو کسی نکند

کنار گل مگر از حسن ِ خار می گویند؟

تو رفته ای و نشستم کنار این همدم

به این رفیق قدیمی سه تار می گویند

از : کاظم بهمنی

شعری از حامد بهاروند

اگر چه صبح سرآغاز عشق انسان هاست

ولی حکایت تلخی برای چوپان هاست

میان دل بستن بر نگاه هرزه ی میش

به فکر حمله ی خونبار تیز دندان هاست

به گرگ قصه بگو جنگ را شروع کند

که نیزه های اهالی اسیر قرآن هاست

که ماه هرزه ی اینجا هنوز شوال است

و جای فردوسی ها درون میدان هاست!

به پای کوچک کوچه شبانه قفل زدند

و شهر جای عبور -فقط- خیابان هاست!

نگاه خیره ی ماهی به تنگه ها خشکید

خبر نداشت که جفتش اسیر جریان هاست

تو را میان خرافات و فال گم کردم

ولی هنوز امیدم به عمق فنجان هاست

گفتی شتــابِ رفتن من از برای توست

آهسته تر برو که دلم زیر پـای توست

  با قهر می گریزی و گویــــا که غافلی

     آرام سایه ای همه جا در قفای توست

        ای دل نگفتمت حذر از راه عاشقـــــی

           رفتی،بسوز اینهمه آتش سزای توست

                      جستم از دام به دام آر گرفتـــــــــــار دگر

                            من نه آنم که فریب تو خورم بـــــــار دگر

                             شد طبیب من ِبیمار مسیحـــــــــــــا نفسی

                          تو برو بهر علاج دل بیمـــــــــــــــــار دگر

            روم به جــــای دگر دل دهم به یــــــــــار دگر

      هوای یــــــــــــار دگر دارم و دیـــــــارِ دـــگر

   به دیگری دهم این دل که خوار کرده توست

       چراکـــــه عــــاشق نو، دارد اعتبــــــــار دگر

            خبر دهید به صیــــــــادِ مــــــــا، که ما رفتیم

                 به فکر صید دگـــــر باشدو شکـــــــــــار دگر

                           تا کی جفــــا کشم زتو؟ ای بی وفــــــــــــا برو!

                                بگذاشتم به مدعیـــــــــــان مدعـــــــــــــا! برو!

                                      دشمن نکرد آنچـــــــه  تو کردی بــــه دوستــی

                                     بیگانـــــه ام دگــــــر، برو ای آشنـــــــــــا برو!

                             امید صلح نیست دگـــــــر، نیست،نیست،نیست!

                        منشین ! برو!  برو!  برو!  ای بی وفــــــا برو

ممنون واقعا که همکاری می کنید برای پست ها اگر اسم شاعر را هم می دانید بنویسید

تعریف ها ، معادله ها ، احتمال ها ،

خطی دگر به قاعده ها و مثال ها

قانون لحظه ها و زمان ها و سالها

خطی به روی دفتر خط ها و خال ها

با عشق ممکن است تمام محال ها

سپاسگزارم عزیزم

من همیشه منتظر شعرهاتم

خواهش می شود

واقعا می گم می خواهم شعر تو سایت بگذارم نمی دانم کدام را انتاب کنم به نظرم خیلی بده شاعرهای زنده و معاصر خودمان را نشناسیم

دلم می خواهد هر بار از یک شاعر بنویسم واقعا حیف است این شعرها را در ادبیات معاصر داریم و اخرین شاعری که می شناسیم سهراب است ان هم به لطف مرحوم شکیبایی

نقل قول از fatemeh-fareghiyan

خواهش می شود

واقعا می گم می خواهم شعر تو سایت بگذارم نمی دانم کدام را انتاب کنم به نظرم خیلی بده شاعرهای زنده و معاصر خودمان را نشناسیم

دلم می خواهد هر بار از یک شاعر بنویسم واقعا حیف است این شعرها را در ادبیات معاصر داریم و اخرین شاعری که می شناسیم سهراب است ان هم به لطف مرحوم شکیبایی

عزیزم همینطوره که میگی .... ممنون که به فکری ...