شاید برای من و خیلی از دوستان که طرفدار تیم خاصی از پایتخت هستیم ، در کل 365 روز سال چند روز وجود داشت که مشتاقانه برای رسیدن آن لحظه شماری میکردیم.آن هم روزهای دربی بود ( شما بخوانید شهر آورد )از کودکی و ایامش که فاصله گرفتم با حقایقی رو به رو شدم.یکی از آن حقایق مصلحت است.واژه ای که گاها مرادف سیاست قرار میگیرد.ربط این دو بند به یکدیگر چیست؟ کمی تامل بفرمایید
خب فوتبال ورزشی سرشار از هیجان و غیر قابل پیش بینی ترین ورزش دنیاست.به همین سبب هم از لحاظ اقتصادی حائز اهمیت است و هم از لحاظ محبوبیت در نزد عامه مردم.
امروز باز هم دربی ، باز هم هیجان. اما نه از پرسپولیس خبری بود نه از استقلال.یک نیمه تقریبا خوب( شاید ده دقیقه از نیمه اول) و یک نیمه افتضاح.امروز استقلال ، بیست درصد استقلال هم نبود.تیمی که در زمین خود نشسته بود و به دنبال فرصت ضد حمله توسط آرش برهانی در نیمه اول و در نیمه دوم رو به سیستم علی اصغری ( همان سانتر از همه جا ) برای مهاجم نوک خود حنیف عمران زاده بود.آنطرف هم پرسپولیس وضعیتی مشابه داشت. با این تفاوت که پرسپولیس نیمه اول سیستم علی اصغری داشت و نیمه دوم امید به ضدحملات.در کل 90 دقیقه فقط و فقط یک موقعیت جدی بوجود آمد و آنهم حرکت علی کریمی و ضربه قاضی بود.دیگر هیچ موقعیتی برای گلزنی وجود نداشت.
امروز هافبک های استقلال کاری را که بهشان گفته شده بود به نحو احسن انجام دادن تا بازی مساوی شود.آن هم زدن شوت از فواصل بین 25 تا 30 متری دروازه بود.شوتهایی که تماما اوت شد.
هافبک های پرسپولیس هم با تاخیر دادن به بازی و برگشت ناگهانی به سمت زمین خود تاثیر به سزایی در این نتیجه داشتند.
توپ وقتی وارد نیمه زمین میشد بازیکنان واقعا میجگیدند اما با نزدیک شدن توپ به یکی از دو دروازه پاس اشتباه داده میشد.از انرژی بازیکنان هم انگار به شدت کاسته. توپ فقط در وسط زمین بود.
خب دیگر چه می شود کرد.انقد دربی را برایمان بزرگ کرده اند که اگر تیمی ببازد انگار دنیا به آخر رسیده است. نمونه اش را هم در بازی دیدید که چکاری با مردم کرده اند.حتی وقتی بازی مساوی هم پیش میرود به جای تشویق تیم خود به پرتاب سنگ و گوجه و بطری آب و ... روی می آورند.حال اگر تیمی می باخت چه میشد.لابد شیشه های اتوبوس و مغازه های اطراف ورزشگاه بود که برای تزئین آسفالت خیابان گسترده میشد. واین امر در آستانه اجلاس مهمی که بیش از 100 کشور جهان در آن حضور دارند چه ذهنیتی در اذهان ملل دنیا از ایران ایجاد میکرد.
مصلحت این بود که بازی مساوی شود.وگرنه نه استقلال این بود نه پرسپولیس آن

چون وقت نداشتم انقد سطحی نوشتم.ببخشین دیگهماشالله همتون یه پا کارشناسین.خودتون کاملش کنید

سلام علیکم در مورد چیزی که به آن علم ندارید سخن نگویید این آیه قرآن نیز هست

اولا در مورد نتیجه دربی یه حقیقتی وجود داره اونم اینه که همیشه مساوی برای هر دو تیم بهتره
واسه این که متاسفانه ما خیلی از طرفدارهامون ، فرهنگ طرفداری ندارند
رئال مادرید میاد 5 به صفر میبازه به بارسا
بازی بعدش و بازیای بعد ورزشگاه پره
لیورپول  و آرسنال سال هاست جام نبردن اما طرفدارها تیم رو رها نمیکنند
اما تو ایران لازم فقط یه تیم دربی رو ببازه یا 2 فصل جام نگیره اونوقت که تغییرات کادر فنی ومدیر عامل انجام میشه تا تو ورزشگاه چیزی نگن طرفدارها