خدایا هیچ ندارم جز تو... هرچه می روم هرچه خودم را به در می زنم به دیوار می زنم می رسم به تو... وخوب میدانم که این روزها نردبان رسیدنم به تو کوتاه شده است... در وقت شادی خندیدم ...وهیچ تورا صدا نکردم ولی در ناراحتی هایم بودی.. میان مرز شکستن بغض ودلم... زیر چشمی نگاهم می کردی... نگو که نبودی.. به نجابت بارانت قسم که بودی ... حست می کردم ... روی سردی گونه هایم... ولی خجالت زده بودم از رویت صدایت می کردم ولی ارام ...ارام وتو این بار هم گذشتی از پل شکسته قلبم وگفتی ارام دنبال من بیا ولی چشمان من سویی برای دیدن رد پاهایت نداشت مانده ام....زندانی این روزگار شده ام یک بار دیگه در ضیافت شبانه ام قدم بگذار درکلبه ی دلتنگی هایم...... درد هایم دیگر مجال زندگی به من نمی دهد دلم اسمان میخواهد وتورا...