یه سفر حدودا 30 ساعته به تهران داشتیم که این سفر کمی برامون خاص بود و اتفاقات جالبی در اون برامون رخ داد.
در این سفر مواردی دیدیم یا تجربه کردیم که فکر میکنم خیلی به رشدمون کمک کرد.طی چند پست در چند روز از اول تا پایان این سفر و مواردی که دیدیم و رخ داد رو براتون تعریف میکنم خوندنش خالی از لطف نیست،اما قبلش با چند تصویر مرتبط ذهنتون رو آماده میکنم.بابت بعضی از این تصاویر واقعا ازتون عذر میخوامو خودم هم با گذاشتن این تصاویر در سایتها مخالفم اما واقعا نیاز بود چون نمیخوام این تاپیک رو به کاربران سایت محدود کنم و باید بتونم منظورم رو برسونم.

داشتم یه سری از وب هارو بررسی میکردم که به یه عبارت برخوردم. جشنواره وبلاگ نویسی بهار . شثتم خبردار شد که قضیه بوداره. سریع چندتا وب ثبتنام کردم و از قضایاش باخبر شدم. خلاصه منم که کنجکاو و دنبال دردسر حسم شدیدا میگفت با اینکه یه جشنواره وبلاگنویسیه اما مطمئنا آقای احمدی نژاد و مشایی پشت این قضیه هستن. حالا دلیلش رو میگم. هدفمند بود که برنامه های زیادی پشت این قضیه بود. مدتی بعد باهام تماس گرفتن که فلان موقع اختتامیه برنامست و اگه میخواید تشریف بیارید، منم که بدون دوستان ماجراجو جایی نمیرم، گفتم همراه دارم،گفتن بررسی میکنیم شاید بشه یه همراه بیارید،شاید. گفتم نخیر من همراه بیشتری دارم،گفتن نمیشه، پیگیر شدم تا بالاخره از مسئول اصلیش اوکی رو گرفتم که همراهامم ببرم. ناگفته نماند که خرج هرکس حداقل یک میلیون تومان براشون تموم میشد. به هرحال تنها کسی بودم که تونستم 3 همراه با خودم ببرم. قرارمون بود 8 صبح جلوی حرم که از اونجا به سمت تهران حرکت کنیم. برنامه اینطور بود که قرار بود ساعت 4 برنامه در سالن اجلاس سران(همون که اجساس غیرمتعدها توش بود) تو ولنجک تهران شروع بشه. بعدشم نمیدونستیم اسکان کجاس، اصلا موندنمون قطعی نبود.
هر طور بود صبح اون روز چهار نفری راهی تهران شدیم برای شرکت در اختتامیه برنامه و از اینجا شروع شد سفر 30 ساعت ما به تهران. بارها به تهران سفر کردم، چون همین کنارمونه، اما اینبار کمی متفاوتتر بود. با دیدی متفاوتتر.

ایستگاه ترمینال جنوب سوار مترو شدیم و تا ایستگاهی که تو تجریش ما رو به مقصد مدنظرمون میبرد رفتیم.
در مترو واگن هایی بود که روش زده بود ویژه بانوان اما نمیدونم چرا بعضی آقایون اصرار داشتن در این واگن باشن و عجیبتر اینکه بعضی خانمها با اینکه این واگن(ویژه بانوان) جلوشون می ایستاد و خیلی خلوتتر و راحتتر هم بود ترجیح میدادن وارد واگن های خیلی شلوغ و پر تراکم دیگه بشن.


خب بعضی تکلیفشون روشن بود دوس داشتن با دوست جنس مخالفشون حتی تو مترو هم با هم باشن و حتی اون لحظه رو با یار همیشگیشون باشن. گاهی این کنار هم بودنها منجر به کارایی میشد که نتیجش واکنش یکی از افراد مسن در مترو بود اونم اگه جرات میکرد واکنش نشون بده. چون در اونجا نهی از منکر مرسوم نبود و اگه شخص خاطی تعرضی به شخص ناهی میکرد کسی نبود که از این نهی کننده دفاع کنه و همه نظاره گر بودن. البته اون پیرمرد هم ساکت بود و چیزی نمیگفت بنده خدا تا لحظه ای که دید جلوی چشم چندتا بچه چه کارها که نمیکنن و بخاطر اون چندتا بچه ساکت نموند.
اما تعجب آورتر بعضی افرادی بودن که به ظاهر زن و شوهر بودن و اونا نمیدونم چرا محبت کردن به همدیگرو تو مترو یادشون افتاده بود.البته خب شایدم میخواستن به مردم نشون بدن چقدر رابطشون باهم خوبه
چون اینجا هم آقایون و هم خانمها هستن سعی میکنم سانسورشده تر پیش برم. سعی میکنم با این تاپیک یه معرفی از آسیبهای موجود داشته باشم تا از خودمون و اطرافیانمون برای رفع این آسیبها شروع کنیم.

مورد دیگه ای که داخل واگنهای مترو خیلی به چشم میخورد و آزاردهنده بود وجود تعداد کثیر دستفروشهایی بود که هر کدوم میتونستن شغل مناسبیداشته باشن. از بچه کوچیک تا اکثر جوان و گاها خانم.یادمه جیمی خیلی اعصابش خورد شده بود بابت این موضوع . این مورد دلایل مختلف داشت از دلایل شخصی تا کم کاری مسئولین. هرچی بود آسیبهای زیادی رو بدنبال خودش داشت و واقعا آزاردهنده بود این صحنه



تصاویر دلخراشی هست. شاید از تصاویری که گاها از تخریبهای بعد زلزله منتشر میشه هم دلخراشتر.
با دیدن این تصاویر شاید یاد فیلم آوای باران بیفتید.این فیلم خیلی سعی کرد درد اصلی رو بگه ولی ما فقط حاشیشو دیدیم