خواهش میکنم لطف کنید تا پایان بخونید.

خاک بر سرش چقدر بی حجابه
همینا باعث فساد مملکت شدن.
همینا هستن که خون به دل امام زمان کردن.
خدا لعنتشون کنه که باعث هرچی فساده اینا هستن
منو بکشن جواب سلام این آدمارو هم نمیدم چه برسه باهاشون دوست باشم.

به این دست حرفا دقت کردین؟ چه کسایی این حرفارو میزنن؟ کسایی که به فکر جامعه هستن؟ کسایی که معتقدن؟

جواب منفیه. اسلام به هیچ عنوان این نوع رفتارهارو نمیپسنده و حتی بشدت سرزنش هم میکنه. بنظر من سه دلیل برای بروز چنین رفتارهایی هست. دو دلیل شخصی و یک دلیل کلی و اجتماعی.
یک دلیل در افراده آگاهه و اینه که میخوان با این رفتار خودشون رو مورد تایید قرار بدن و خودشون رو مثبت جلوه بدن که در برخی فیلمهای آقای ده نمکی هم مثالش رو میتونید ببینید.
یک دلیل هم در افراد ناآگاهه و اینه که متاسفانه خط قرمزها و سطح گناها درست براشون تعریف نشده و یا تعریفشون جابجا شده،بهتر بگم علم و شناخت کم نسبت به اسلام.
دلیل سوم بنظر من متوجه حاکمان و مبلغان ما هستش.متاسفانه طی چندین سال گذشته بدلایل سلیقه های شخصی و بعضا سیاسی سطح و معرفی گناهان برای مردم اشتباه تعریف شد.اونقدری که به گناه بی حجابی و بدحجابی پرداخته شد به دیگر گناهان اساسی پرداخته نشد.
میدونستید بی حجابی مثل خیلی گناهای دیگه جز گناهان کبیره نیست.البته آفات زیادی داره و دلیل نمیشه توجیهی برا انجامش باشه که اونم جداگانه توضیح داده میشه. بحث اینه که معیار و شاخص شناخت آدماهای خوب و بد در جامعه ما منحرف شده. در این جامعه فرد خوب کسیه که ظاهرش خوب باشه وگرنه مفسده. ربا جنگ با خداست،غیبت،تهمت و چندین گناه دیگه در ردیف گناهان کبیره قرار گرفتن اما کسی زیاد به اینا گیر نیست.در مورد این بحثی مفصل دارم که بعدا بهش میپردازم. فعلا حرف من اینه که طرز برخورد با بدحجابی این نیست.
سالها دنبال راهی برای ترک اعتیاد از راه پزشکی و یا زور بودن به نتیجه ای نرسیدن تا روانشناسی اومد گفت زمانی این مشکل رفع میشه که به اون ها به چشم یک بیمار نگاه کنید.بعد از اون جامعه ما آروم آروم این رو یاد گرفت که به معتاد به چشم یک دشمن نگاه نکنه بلکه با دلسوزی به اون نگاه کنه،بعدش این افراد به صداوسیما راه پیدا کردن،کمپ های رسمی براشون ایجاد شد و به میل خودشون وارد برنامه های خاصشون شدن و راهی براش پیدا شد. وقتی معتادی لغزش میکنه خودش خودشو سرزنش میکنه و افراد مشابه خودش سرزنشش میکنن نه مردم دیگه.
به این افراد هم باید به این چشم نگاه کرد.یعنی به چشم دلسوزی حتی نرم تر از این،نه به چشم یک دشمن.به چشم اینکه این هم شخصی هستش با اعتقادات خودش که کاملا براش محترمه و چطور میشه کاری کرد این مشکلش رفع بشه.
با دشمنی کردن،اعمال زور و ... تنها داریم با اونا جبهه بندی میکنیم که این باعث میشه اونا احساس جنگ کنن و برای ادامه مسیر قبلیشون پر انگیزه تر بشن. کی میخوایم راه و روش برخورد با مشکلارو یاد بگیریم؟
میدونستید یکی از گناهان بزرگ اینه که باعث زدگی کسی از اسلام بشیم؟!