انواع خازن ها

خازن وسيله‌ای الکتريکی است که در مدارهای الکتريکی اثر خازنی ايجاد
می‌کند. اثر خازنی خاصيتی است که سبب می‌شود مقداری انرژی الکتريکی در يک
ميدان الکترواستاتيک ذخيره شود و بعد از مدتی آزاد گردد. به تعبير ديگر ،
خازنها المانهايی هستند که می‌توانند مقداری الکتريسيته را به صورت يک
ميدان الکترواستاتيک در خود ذخيره کنند. همانگونه که يک مخزن آب برای ذخيره
کردن مقداری آب مورد استفاده قرار می‌گيرد. خازنها به اشکال گوناگون ساخته
می‌شوند و متداولترين آنها خازنهای مسطح هستند.

اين نوع خازنها از دو صفحه هادی که بين آنها عايق يا دی الکتريک قرار
دارد. صفحات هادی نسبتا بزرگ هستند و در فاصله‌ای بسيار نزديک به هم قرار
می‌گيرند. دی الکتريک انواع مختلفی دارد و با ضريب مخصوصی که نسبت به هوا
سنجيده می‌شود، معرفی می‌گردد. اين ضريب را ضريب دی الکتريک می‌نامند.
خازنها به دو دسته کلی ثابت و متغير تقسيم بندی می‌شوند. خازنها انواع
مختلفی دارند و از لحاظ شکل و اندازه با يک ديگر متفاوت‌اند. بعضی از
خازنها از روغن پر شده و بسيار حجيم‌اند. برخی ديگر بسيار کوچک و به اندازه
يک دانه عدس می‌باشند. خازنها بر حسب ثابت يا متغير بودن ظرفيت به دو گروه
تقسيم می‌شوند: خازنهای ثابت و خازنهای متغير.


خازنهای ثابت
اين خازنها دارای ظرفيت معينی هستند که در وضعيت معمولی تغيير پيدا
نمی‌کنند. خازنهای ثابت را بر اساس نوع ماده دی الکتريک به کار رفته در
آنها تقسيم بندی و نام گذاری می‌کنند و از آنها در مصارف مختلف استفاده
می‌شود. از جمله اين خازنها می‌توان انواع سراميکی ، ميکا ، ورقه‌ای (
کاغذی و پلاستيکی ) ،الکتروليتی ، روغنی ، گازی و نوع خاص فيلم (Film) را
نام برد. اگر ماده دی الکتريک طی يک فعاليت شيميايی تشکيل شده باشد آن را
خازن الکتروليتی و در غير اين صورت آن را خازن خشک گويند. خازنهای روغنی و
گازی در صنعت برق بيشتر در مدارهای الکتريکی برای راه اندازی و يا اصلاح
ضريب قدرت به کار می‌روند. بقيه خازنهای ثابت دارای ويژگيهای خاصی هستند.

خازنهای متغير
به طور کلی با تغيير سه عامل می‌توان ظرفيت خازن را تغيير داد: "فاصله صفحات" ، "سطح صفحات" و "نوع دی الکتريک".

اساس کار خازن متغير بر مبنای تغيير سطح مشترک صفحات خازن يا تغيير ضخامت
دی الکتريک است، ظرفيت يک خازن نسبت مستقيم با سطح مشترک دو صفحه خازن
دارد. خازنهای متغير عموما ازنوع عايق هوا يا پلاستيک هستند. نوعی که به
وسيله دسته متحرک (محور) عمل تغيير ظرفيت انجام می‌شود "واريابل" نامند و
در نوع ديگر اين عمل به وسيله پيچ گوشتی صورت می‌گيرد که به آن "تريمر"
گويند. محدوده ظرفيت خازنهای واريابل 10 تا 400 پيکو فاراد و در خازنهای
تريمر از 5 تا 30 پيکو فاراد است. از اين خازنها در گيرنده‌های راديويی
برای تنظيم فرکانس ايستگاه راديويی استفاده می‌شود.

خازنهای سراميکی
خازن سراميکی (Ceramic capacitor) معمولترين خازن غير الکتروليتی است که
در آن دی الکتريک بکار رفته از جنس سراميک است. ثابت دی الکتريک سراميک
بالا است، از اين رو امکان ساخت خازنهای با ظرفيت زياد در اندازه کوچک را
در مقايسه با ساير خازنها بوجود آورده ، در نتيجه ولتاژ کار آنها بالا
خواهد بود. ظرفيت خازنهای سراميکی معمولا بين 5 پيکو فاراد تا 1/0 ميکرو
فاراد است. اين نوع خازن به صورت ديسکی (عدسی) و استوانه‌ای توليد می‌شود و
فرکانس کار خازنهای سراميکی بالای 100 مگاهرتز است. عيب بزرگ اين خازنها
وابسته بودن ظرفيت آنها به دمای محيط است، زيرا با تغيير دما ظرفيت خازن
تغيير می‌کند. از اين خازن در مدارهای الکترونيکی ، مانند مدارهای مخابراتی
و راديويی استفاده می‌شود.

خازنهای ورقه‌ای
در خازنهای ورقه‌ای از کاغذ و مواد پلاستيکی به سبب انعطاف پذيری آنها ،
برای دی الکتريک استفاده می‌شود. اين گروه از خازنها خود به دو صورت ساخته
می‌شوند:

خازنهای کاغذی

دی الکتريک اين نوع خازن از يک صفحه نازک کاغذ متخلخل تشکيل شده که يک دی
الکتريک مناسب درون آن تزريق می‌گردد تا مانع از جذب رطوبت گردد. برای
جلوگيری از تبخير دی الکتريک درون کاغذ ، خازن را درون يک قاب محکم و نفوذ
ناپذير قرار می‌دهند. خازنهای کاغذی به علت کوچک بودن ضريب دی الکتريک عايق
آنها دارای ابعاد فيزيکی بزرگ هستند، اما از مزايای اين خازنها آن است که
در ولتاژها و جريانهای زياد می‌توان از آنها استفاده کرد.

خازنهای پلاستيکی
در اين نوع خازن از ورقه‌های نازک پلاستيک برای دی الکتريک استفاده
می‌شود. ورقه‌های پلاستيکی همراه با ورقه‌های نازک فلزی (آلومينيومی) به
صورت لوله ، در درون قاب پلاستيکی بسته بندی می‌شوند. امروزه اين نوع
خازنها به دليل داشتن مشخصات خوب در مدارات زياد به کار می‌روند. اين
خازنها نسبت به تغييرات دما حساسيت زيادی ندارند، به همين سبب از آنها در
مداراتی استفاده می‌کنند که احتياج به خازنی با ظرفيت ثابت در مقابل حرارت
باشد. يکی از انواع دی الکتريکهايی که در اين خازنها به کار می‌رود پلی
استايرن (Polystyrene) است، از اين رو به اين خازنها "پلی استر" گفته
می‌شود که از جمله رايج‌ترين خازنهای پلاستيکی است. ماکزيمم فرکانس کار
خازنهای پلاستيکی حدود يک مگا هرتز است.

خازنهای ميکا

در اين نوع خازن از ورقه‌های نازک ميکا در بين صفحات خازن (ورقه‌های فلزی –
آلومينيوم) استفاده می‌شود و در پايان ، مجموعه در يک محفظه قرار داده
می‌شوند تا از اثر رطوبت جلوگيری شود. ظرفيت خازنهای ميکا تقريبا بين 01/0
تا 1 ميکرو فاراد است. از ويژگيهای اصلی و مهم اين خازنها می‌توان داشتن
ولتاژ کار بالا ، عمر طولانی و کاربرد در مدارات فرکانس بالا را نام برد.

خازنهای الکتروليتی

اين نوع خازنها معمولاً در رنج ميکرو فاراد هستند. خازنهای الکتروليتی
همان خازنهای ثابت هستند، اما اندازه و ظرفيتشان از خازنهای ثابت بزرگتر
است. نام ديگر اين خازنها، شيميايی است. علت ناميدن آنها به اين نام اين
است که دی ‌الکتريک اين خازنها را به نوعی مواد شيميايی آغشته می‌کنند که
در عمل ، حالت يک کاتاليزور را دارا می‌باشند و باعث بالا رفتن ظرفيت خازن
می‌شوند. برخلاف خازنهای عدسی ، اين خازنها دارای قطب يا پايه مثبت و منفی
می‌باشند. روی بدنه خازن کنار پايه منفی ، علامت - نوشته شده است. مقدار
واقعی ظرفيت و ولتاژ قابل تحمل آنها نيز روی بدنه درج شده است .خازنهای
الکتروليتی در دو نوع آلومينيومی و تانتاليومی ساخته می‌شوند.

خازن آلومينيومی

اين خازن همانند خازنهای ورقه‌ای از دو ورقه آلومينيومی تشکيل شده است.
يکی از اين ورقه‌ها که لايه اکسيد روی آن ايجاد می‌شود "آند" ناميده می‌شود
و ورقه آلومينيومی ديگر نقش کاتد را دارد. ساختمان داخلی آن بدين صورت است
که دو ورقه آلومينيومی به همراه دو لايه کاغذ متخلخل که در بين آنها قرار
دارند هم زمان پيچيده شده و سيمهای اتصال نيز به انتهای ورقه‌های
آلومينيومی متصل می‌شوند. پس از پيچيدن ورقه‌ها آن را درون يک الکتروليت
مناسب که شکل گيری لايه اکسيد را سرعت می‌بخشد غوطه‌ور می‌سازند تا دو لايه
کاغذ متخلخل از الکتروليت پر شوند. سپس کل مجموعه را درون يک قاب فلزی
قرار داده و با يک پولک پلاستيکی که سيمهای خازن از آن می‌گذرد محکم بسته
می‌شود.

خازن تانتاليوم
در اين نوع خازن به جای آلومينيوم از فلز تانتاليوم استفاده می‌شود زياد
بودن ثابت دی الکتريک اکسيد تانتاليوم نسبت به اکسيد آلومينيوم (حدودا 3
برابر) سبب می‌شود خازنهای تانتاليومی نسبت به نوع آلومينيومی درحجم مساوی
دارای ظرفيت بيشتری باشند. محاسن خازن تانتاليومی نسبت به نوع آلومينيومی
بدين قرار است:

1. ابعاد کوچکتر
2. جريان نشتی کمتر
3. عمر کارکرد طولانی
از جمله معايب اين نوع خازن در مقايسه با خازنهای آلومينيومی عبارتند از:
1. خازنهای تانتاليوم گرانتر هستند.
2. نسبت به افزايش ولتاژ اعمال شده در مقابل ولتاژ مجاز آن ، همچنين معکوس شدن پلاريته حساس ترند.
3. قابليت تحمل جريانهای شارژ و دشارژ زياد را ندارند.
4. خازنهای تانتاليوم دارای محدوديت ظرفيت هستند (حد اکثر تا 330 ميکرو فاراد ساخته می شوند(

خازن کاغذی
خازنهای کاغذی به دلیل ارزان بودن و اندازه کوچکشان مورد استفاده فراوان
قرار می گیرند . جنس دی الکتریک آنها کاغذ آغشته به پارافین است و در ولتاژ
پیش از 600 ولت مورد استفاده قرار می گیرند . صفحات این خازنها به صورت
نوارهای صاف و طویل از جنس ورقه های قلع است . کاغذ آغشته به پارافین بین
دو صفحه ، حکم دی الکتریک را دارد و این هر سه بصورت لوله ، پیچیده شده اند
و داخل یک استوانه قرار می گیرند .

خازن هوا
خازنی است که دی الکتریک آن هوا است و بیشتر برای انتخاب فرکانس مناسب در
گیرنده ها با یک سلف به طور موازی بسته می شود . این گونه خازنها از چندین
صفحه متحرک اند . صفحات به صورت یک در میان به فاصله منظم از یک دیگر قرار
دارند . با چرخش محور که به صفحات متحرک کتصل است ، صفحات متحرک بین صفحات
ثابت حرکت می کنند ، سطح موثر صفحات تغییر می کند و در نتیجه ، ظرفیت خازن
نیز متناسب با گردش محور تغییر می کند .

خازن تریمر
این خازنها بسیار کوچک اند و در مدارها بکمک پیچ گوشتی می توان آنها را
تنظیم کرد . با تغییر دادن فاصله بین صفحات ، ظرفیت خازن تغییر می کند .
ماده عایق این خازنها معمولا میکا یا سرامیک است . از این خازنها در فرکانس
های بالا استفاده فراوان می شود .

خازنهاي فشار ضعيف

خازنها عامل جبران كننده توان راكتيو براي بارهاي سلفي بوده و به عنوان عامل تصحيح كننده ضريب قدرت، عمل مي كنند. تواني را كه مشتركان برق، مصرف مي كنند متفاوت است، در نتيجه خصوصيات ضريب قدرت آنها نيز متفاوت است. انرژي راكتيو در شبكه ها توسط اندوكتانس خطوط انتقال، ترانسفورماتورها، مدارهاي الكترومغناطيسي موتورها و ساير مصرف كنندها از قبيل لامپهاي فلوئورسنت، يكسوسازها و سيستمهاي الكترونيك، مصرف مي شود كه اين موضوع، موجب كاهش ضريب قدرت(Power factor)شده و در نتيجه باعث كاهش انتقال انرژي اكتيو ميشود.

با توليد قدرت كاپاسيتيو توسط خازنها، اثر مولفه هاي راكتيو كاهش و ضريب قدرت افزايش مي يابد كه نتيجه آن براي مصرف كنندگان برق، صرفه جويي اقتصادي و براي شركتهاي برق، ايجاد شرايط فني مطلوبتر براي انتقال انرژي خواهد بود.

▪ نحوه عملكرد خازن :

استفاده از خازنها به عنوان توليدكننده بار راكتيو به منظور تنظيم و كنترل ولتاژ و جلوگيري از نواسانات قدرت در شبكه ها و تصحيح ضريب قدرت در مصرف كننده ها به علت ارزاني و سادگي سيستم آن، بسيار متداول است. در يك مصرف كننده الكتريكي غيراهمي بين ولتاژ و جريان، اختلاف فازي وجود دارد. جرياني كه مصرف كننده از شبكه مي كشد دو جزو اكتيو Ip و راكتيو Iq دارد. حال اگر خازني را به دو سر بار، متصل كنيم جرياني از شبكه مي كشد كه در خلاف جهت جريان راكتيو بار است. لذا جريان راكتيوي كه از شبكه كشيده ميشود كاهش مي يابد . در اين شرايط زاويه جديد بين جريان و ولتاژ تقليل مييابد. به عبارت ديگر در شرايط جديد، ضريب توان cosبزرگتر شده است. هر اندازه زاويه كوچكتر باشد متناسب با آن، قدرت اكتيو بيشتر و قدرت راكتيو كمتر خواهد شد.

▪ مزاياي استفاده از خازن :

خازنهاي مورد استفاده در شبكه هاي برق داراي اثرات مختلفي هستند كه از جمله ميتوان به اين موارد اشاره كرد:

ـ كاهش مولفه پس فاز جريان مدار

ـ تنظيم ولتاژ و ثابت نگهداشتن آن به منظور جلوگيري از وارد آمدن خسارت به دستگاهها

ـ كاهش تلفات سيستم (RxI۲) به دليل كاهش جريان

ـ كاهش توان راكتيو در سيستم به دليل كاهش جريان

ـ بهبود ضريب توان شبكه

ـ به تعويق انداختن و يا به طور كلي حذف كردن هزينههاي لازم براي ايجاد تغييرات در سيستم

ـ افزايش درآمد ناشي از افزايش ولتاژ و جبران بار راكتيو

▪ ساختمان و حفاظت خازن :

قسمت اكتيو خازن شامل دو ورقه نازك آلومينيوم جدا شده توسط لايه هاي كاغذ اشباع شده از روغن عايق و مايع هاي مصنوعي سنتتيك (Synthetic) مانند بنزيل است. گاه به جاي كاغذ از موادي چون پليپرپيلن (Poly Propylene) نيز استفاده مي كنند. اين ورقه ها چند دور لوله شده و يك واحد خازن را تشكيل مي دهند، يا تعدادي از اين لايه ها روي يكديگر قرار داده شده و آنها را مجموعاً در داخل يك مخزن مملو از مايع عايق، جاسازي كرده و دو انتهاي خازن از طريق مقره به محيط خارج هدايت مي شود. براي حفاظت حرارتي بانكهاي خازني از بيمتال و رله هاي حرارتي كه به بوبين كنتاكتور خازنها فرمان قطع مي دهند استفاده مي شود. تنظيم اين رله ها در حد ۴۳/۱ برابر جريان نامي خازن است.

همچنين استفاده از فيوزهاي HRC (High Rupture current) براي محافظت در مقابل اضافه جريان به عنوان مكمل حفاظت حرارتي متداول است. به منظور كاهش ولتاژ دو سرخازن پس از خارج شدن آنها از مدار از مقاومتهايي كه به ترمينالهاي خازن، بسته شده است استفاده مي كنند. توان اين مقاومتها متناسب با توان خازنها بين ۳۰ تا ۵۰ كيلو اهم است كه ميزان ولتاژ را در مدت سه دقيقه پس از قطع خازنها به ميزان كم خطر (پايينتر از ۷۵ ولت) كاهش ميدهند. در حالتهاي خاصي كه خازن مستقيماً به سيم پيچهاي الكتروموتور وصل مي شود نيازي به مقاومت تخليه نبوده و بايد تا توقف كامل موتور از تماس با قسمتهاي برقدار خازن، اجتناب شود.

▪ ملاحظات كلي در نصب خازنها :

محل نصب خازنها در يك سيستم برقي به مشخصات بار، بستگي دارد. براي بارهاي متمركز، خازنها در نزديكي مركز بار اما براي بارهاي پراكنده، خازن در طول خط و مطابق با نياز نصب مي شود. خازنها با بدنه فلزي، اتصال زمين شده و يا اينكه توسط سيم خنثي، زمين مي شوند. در موقع نصب سيم زمين به بدنه خازن بايد توجه كرد كه محل اتصال، فاقد رنگ بوده و از طرفي زنگ خوردگي نيز نداشته باشد. به دماي خازنها در هنگام كار، توجه خاصي مبذول ميشود، چون اثر مهمي در عمر خازن دارد.

به اين دليل در روي پلاك خازنها حداقل و حداكثر دماي مجاز كار خازن توسط سازندگان، حک ميشود. چيدمان خازنها بايد به ترتيبي باشد كه تلفات گرمايي آنها توسط جابه جايي طبيعي هوا (كنوكسيون) و طرق ديگر، تهويه شود. در اين خصوص بايد گردش هوا در اطراف هر واحد به راحتي امكانپذير باشد. به اين دليل در بدنه تابلوي خازنها، فضاي مناسب براي امكان تبادل هوا با محيط بيرون تعبيه ميشود. اين مطلب خصوصاً براي واحدهايي كه در ستونهايي روي هم قرار گرفته اند، اهميت خاصي پيدا مي كند. در مجموع توصيه مي شود خازنها در مقابل تشعشع مستقيم خورشيد محافظت شوند. علاوه بر موارد فوق بهتر است خازنها در محلي نصب و مورد بهره برداري قرار گيرند كه داراي رطوبت زياد نباشد. همچنين هواي محيطهاي صنعتي كه سبب خوردگي بدنه مي شود از ساير عوامل مضر در طول عمر آنها محسوب مي شود. كنتاكتورها مرتباً با قطع و وصل خود خازنها را به مدار، وارد و يا از مدار، خارج مي كنند.

لذا توصيه مي شود از نوع مرغوب و با كيفيت، انتخاب و قدرت آنها حداقل ۵/۱ برابر قدرت خازنهاي مربوط، باشد. خصوصاً سعي شود از كنتاكتورهايي استفاده شود كه دسترسي به قطعات يدكي آنها آسان باشد. هر اتصال (كنتاكت) نامطمئن در مدار خازن ممكن است باعث ايجاد جرقه هاي كوچكي شود كه به نوبه خود نوساناتي با فركانس بالا بوجود خواهد آورد كه اين مساله گاه خازنها را بيش از حد، گرم كرده و تحت تنش حرارتي قرار مي دهد. از اين رو بازديد منظم و تعويض به موقع پلاتين كنتاكتورها توصيه مي شود. در كل، بهتر است علاوه بر بازديدهاي معمول، بانك خازني ، هر سه ماه يكبار توسط افراد با صلاحيت فني مورد بازرسي و سرويس قرار گيرد.

● þ تعيين ضريب توان (cos

▪ روشهاي تعيين ميزان ضريب توان عبارتند از:

الف) توسط دستگاه ضريب توانسنج: در اين حالت ضريب توان مستقيماً قابل خواندن است.

ب ) با استفاده از مقدار مصرف ماهانه: ضريب توان در اين روش با تقسيم توان راكتيو مصرفي به توان اكتيو مصرف شده در يك دوره كنتورخواني، قابل محاسبه است.

ج) به كمك سنجش تعداد دور كنتورهاي اكتيو و راكتيو: در اين روش تعداد دور كنتورها در يك زمان معين، شمارش شده و سپس با داشتن عدد ثابت كنتورها ( تعداد دور به ازاي يک كيلووات ساعت يا يك كيلووار ساعت) ضريب توان متوسط محاسبه ميشود.

براي دقت در اندازه گيري، آزمايش چندبار، تكرار و در نهايت حد وسط، محاسبه و ملاك عمل قرار ميگيرد.

▪ محاسبه توان خازن :

پس از مشخص شدن مقدار ضريب توان موجود، محاسبه خازن براي جبران توان راكتيو و اصلاح ضريب توان، انجام ميشود. معمولاً اين جبرانسازي براي ضريب قدرت بين ۸۵/۰ تا ۹۵/۰ انجام ميشود. از جبرانسازي ضريب قدرت بيش از ۹۵/۰ بايد اجتناب شود. زيرا در اين شرايط علاوه بر نياز به ميزان قابل ملاحظه اي از خازن براي تامين قدرت راكتيو، هاديها به دليل عبور جريان زياد راكتيو تحت تنش قرار گرفته و نيز ممكن است در شبكه مصرف كننده افزايش ولتاژ نامطلوبي ايجاد شود. روشهاي متداول براي محاسبه توان خازن مورد نياز به اين شرح است:

الف) روش ضريب قدرت تصحيح شده: در اين روش با استفاده از جدول و به كمك فرمول f ×p = c توان خازن مورد نظر، محاسبه ميشود. مقدار cos ۱ ضريب قدرت فعلي سيستم است كه قبلاً روش محاسبه آن ذكر شد وcos۲ضريب قدرت مورد انتظار است.

ـ : c توان خازن مورد نياز [KVAR]

ـ P : توان اكتيو مصرفكننده [KW]

ـ f : ضريب تبديل (كه از جدول به دست ميآيد)

ب ) روش استفاده از نمودار:

در اين روش به كمك نمودار و با معلوم بودن توان اكتيو مصرف كننده و ضريب توان مورد انتظار، مقدار توان خازن مورد نياز مشخص مي شود.

▪ رگولاتور تصحيح ضريب قدرت :

از آنجا كه هدف از نصب خازن، حذف بار راكتيو متغير مصرف كننده در هر شرايط است، براي كنترل آن از رگولاتور تصحيح ضريب قدرت استفاده مي شود. رگولاتور، ترتيب به مدار آمدن و يا از مدار خارج شدن خازنها در يك بانك خازني را تعيين كرده و متناسب با بار راكتيو مورد نياز، فرمان قطع و وصل به كنتاكتورها صادر مي كند. از جمله نكات قابل توجه در رگولاتورها تنظيم مربوط به نسبت (C/K) است. مقدار (C/K) عبارت است از نسبت تبديل توان اولين پله خازن (C)به نسبت تبديل ترانسفورماتور جريان (K) متصل به رگولاتور. لذا پس از مشخص شدن توان راكتيو مورد نياز بايد آن را به نسبت مصارفي كه در هر لحظه وارد مدار ميشود پله بندي و رگولاتور مناسب با اين مجموعه را انتخاب كرد . نحوه پله بندي خازنها در مشخصات فني رگولاتورها ذكر ميشود و بطور عمومي به يكي از سه روش زير و متناسب با رفتار بار راكتيو مصرف كننده انتخاب ميشود:

ـ (۱):۱:۱:۱ …

ـ (۲):۱:۲:۲ …

ـ (۳):۱:۲:۴:۸ …

از مشخصه هاي مهم ديگر رگولاتورها مراحل عملكرد آنهاست. بعنوان نمونه در رگولاتور نوع ۵/۳ تعداد سه عدد خازن در پنج حالت مختلف ميتوانند در مدار گيرند.

بنابراين براي مقدار معيني از توان راكتيو خازني، انتخابهاي متنوعي مي تواند صورت گيرد كه ميزان بار راكتيو كه در هر مرحله وارد مدارد ميشود و نيز نوع رگولاتور عامل موثر در طراحي بانكهاي خازني خواهد بود.

● نتيجه گيري :

امروزه خازنها به عنوان تصحيح كننده ضريب قدرت و تغذيه كننده توان راكتيو از اهميت خاصي برخوردارند. وجود خازن نه تنها براي اصلاح ضريب قدرت شبكه سراسري برق ناشي از اندوكتانس خطوط انتقال انرژي و ترانسفورماتورها مفيد است، بلكه نصب آن براي مصرف كنندگان فشار ضعيف، ضروري است. اگر چه هزينه هاي اوليه سرمايه گذاري براي نصب بانكهاي خازني به نظر گران ميرسد ولي در ظرف مدت ۱۸ تا ۳۰ ماه هزينه هاي فوق از محل صرفه جويي ضرر و زيان مندرج در صورتحسابهاي دورهاي مستهلک تصويه خواهد شد. در نتيجه توجيه و تشويق مشتركان براي نصب خازن، بهره وري دوسويه است كه منافع حاصل از آن به نفع مشتركان و نيز شركتهاي برق خواهد بود.