روز جمعه روز باخت انتخاباتی آقای جلیلی،نقطه عطفی در سرنوشت ایران.
واکنش ها از کجا شروع شد؟
وقتی آقای ولایتی اظهاراتشون در مورد سیاست خارجه ی آقای جلیلی رو گفتند با جمله جالب آقای جلیلی روبرو شدند: دروغ است. البته آقای ولایتی در مصاحبه ی روز بعد گفتند که قصد نداشتن پاسخ ایشون رو مثل خودشون بدن و به اندازه کافی سند برای صحبتایی که دروغ نامیده شد دارم.
اظهارات آقای ولایتی براش بد گرون تموم شد،چون مطابق افکار افراطیون نبود.همونطور که مستحضرید برای بار سوم شاهد کار زشت دیگه ای از سوی افراطیون در قم بودیم،کاری که منجر به اغتشاش در همایش آقای ولایتی شد،به چه جرمی؟ جرم ایشون هم ایستادن مقابل افکار افراطیون بود و بلایی که سر ایشون اومد در ادامه ی توهین به آقای هاشمی در راهپیمایی روز قدس،هلهله ی در سخنرای آقای حسن خمینی در مرقد امام، اغتشتش در سخنرانی آقای لاریجانی،اینبار هم قربانی دیگه ای بنام آقای ولایتی.اما این آخر کار نبود.
از شنبه تاکنون شاهد تهاجمات وحشتناکی به سوی آقای ولایتی بودیم که با شایعات جالب همراه بود،به تعدادیش اشاره میکنم:
حجتیه‌ای بودن
سکته کردن و توان جسمانی نداشتن
تمایل به ائتلاف با روحانی به توصیه ‌هاشمی رفسنجانی

این روزها فشار بی سابقه ای هم روی آقای ولایتی برای ائتلاف وجود داره.

این صحبت آقای ولایتی فکر میکنم روشن و ساده باشه:مردم خودشان بر اساس وضع موجود می‌توانند در خصوص صحت و سقم اظهارات بنده و دیگران قضاوت کنند.

آقای ولایتی ائتلاف کن یا حرفهایت را پس بگیر وگرنه خواهند گفت که در این ایستگاه نوبت توست که از قطار انقلاب پیاده شوی.

این تاپیک ادامه داره،بدلیل کمبود وقت بعدا خدمت میرسم.