نام کاربری : پسورد : یا عضویت | رمز عبور را فراموش کردم

تعداد بازدید 229 غریب و تنها
نویسنده	پیام

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493

غریب و تنها                  به حُکم چشمهایت می نویسم نامه ای دیگر              دلم را درمیان نامه می پیچم پریشان تر                      پس ازنام قشنگت، می نویسم سطر اول را                       قفس، آتش، پرنده، یک گلو آوازو خاکستر                    میان برگ ماه، درانتهای نامه می پیچم                       برای دستهایت چوری و یک حلقه انگشتر                      دلم را درمیان نامه ام  پچیده می یابی                    کنار نامه های دیگرت ، هرروز پشت در                   درآن خلوت که از ابرخیالت ماه می تابد                    تورا با سطرسطر نامه هایم میکشم دربر                   میان برگ ماه پیچیده  تقدیم تو میدارم                       دوگلدان،شمعدانی، قالی و یک دسته نیلوفر                           ولی حس می کنم یک روز درغُربت دل عاشق                      دورازچشم تو می میرد کنار نامه ای  آخر امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

شنبه 04 خرداد 1392 - 02:04

تشکر شده:

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493

غریب و تنها ديروز بياد تو و آن عشق دل انگيز بر پيكر خود پيرهن سبز نمودم در آينه بر صورت خود خيره شدم باز بند از سر گيسويم آهسته گشودم  عطر آوردم بر سر و بر سينه فشاندم چشمانم را نازكنان سرمه كشاندم افشان كردم زلفم را بر سر شانه در كنج لبم خالي آهسته نشاندم  گفتم بخود آنگاه صد افسوس كه او نيست تا مات شود زينهمه افسونگري و ناز چون پيرهن سبز ببيند بتن من با خنده بگويد كه چه زيبا شده اي باز  او نيست كه در مردمك چشم سياهم تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند اين گيسوي افشان بچه كار آيدم امشب كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند  او نيست كه بويد چو در آغوش من افتد ديوانه صفت عطر دلاويز تنم را اي آينه مردم من از اين حسرت و افسوس او نيست كه بر سينه فشارد بدنم را  من خيره به آئينه و او گوش بمن داشت گفتم كه چسان حل كني اين مشكل ما را بشكست و فغان كرد كه از شرح غم خويش اي زن، چه بگويم، كه شكستي دل ما را امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

شنبه 04 خرداد 1392 - 02:06

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493

غریب و تنها ترا مي خواهم و دانم كه هرگز به كام دل در آغوشت نگيرم توئي آن آسمان صاف و روشن من اين كنج قفس، مرغي اسيرم ز پشت ميله هاي سرد و تيره نگاه حسرتم حيران برويت در اين فكرم كه دستي پيش آيد و من ناگه گشايم پر بسويت در اين فكرم كه در يك لحظه غفلت از اين زندان خامش پر بگيرم به چشم مرد زندانبان بخندم كنارت زندگي از سر بگيرم در اين فكرم من و دانم كه هرگز مرا ياراي رفتن زين قفس نيست اگر هم مرد زندانبان بخواهد دگر از بهر پروازم نفس نيست ز پشت ميله ها، هر صبح روشن نگاه كودكي خندد برويم چو من سر مي كنم آواز شادي لبش با بوسه مي آيد بسويم اگر اي آسمان خواهم كه يكروز از اين زندان خامش پر بگيرم به چشم كودك گريان چه گويم ز من بگذر، كه من مرغي اسيرم من آن شمعم كه با سوز دل خويش فروزان مي كنم ويرانه اي را اگر خواهم كه خاموشي گزينم پريشان مي كنم كاشانه اي را امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

شنبه 04 خرداد 1392 - 02:08

maaziyaar ارسال‌ها : 75 عضویت: 25 /2 /1392 محل زندگی: بین زمین و آسمان تشکرها : 175 تشکر شده : 189

غریب و تنها نقل قول از majnoon ديروز بياد تو و آن عشق دل انگيز بر پيكر خود پيرهن سبز نمودم در آينه بر صورت خود خيره شدم باز بند از سر گيسويم آهسته گشودم  عطر آوردم بر سر و بر سينه فشاندم چشمانم را نازكنان سرمه كشاندم افشان كردم زلفم را بر سر شانه در كنج لبم خالي آهسته نشاندم  گفتم بخود آنگاه صد افسوس كه او نيست تا مات شود زينهمه افسونگري و ناز چون پيرهن سبز ببيند بتن من با خنده بگويد كه چه زيبا شده اي باز  او نيست كه در مردمك چشم سياهم تا خيره شود عكس رخ خويش ببيند اين گيسوي افشان بچه كار آيدم امشب كو پنجه او تا كه در آن خانه گزيند  او نيست كه بويد چو در آغوش من افتد ديوانه صفت عطر دلاويز تنم را اي آينه مردم من از اين حسرت و افسوس او نيست كه بر سينه فشارد بدنم را  من خيره به آئينه و او گوش بمن داشت گفتم كه چسان حل كني اين مشكل ما را بشكست و فغان كرد كه از شرح غم خويش اي زن، چه بگويم، كه شكستي دل ما را سلام ازخوندن شعرت لذت بردم می تونم بپرسم شاعرش کیه؟ لحظه هایت غزلهای نو! امضای کاربر : [right] اگه زندگی ماشینیه                          پس لازمه ماهم مکانیک باشیم!                                                                                                 مازیار [/right]

شنبه 04 خرداد 1392 - 09:03

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493	غریب و تنها اسم شاعرش  فروغ فرخ زاد هست امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد
شنبه 04 خرداد 1392 - 20:08

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493

غریب و تنها اسمان همچو صفحه ی دل من روشن از جلوه های مهتاب است امشب از خواب خوش گریزانم که خیال تو خوشتر از خواب است خیره بر سایه های وحشی بید میخزم در سکوت بستر خویش باز دنبال نغمه ای دلخواه مینهم سر به روی دفتر خویش تن صدها ترانه میرقصد در بلور ظریف اوایم لذتی ناشناس و رویا رنگ میدود همچو خون به رگهایم (فروغ فرخزاد) امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

یکشنبه 05 خرداد 1392 - 00:44

majnoon ارسال‌ها : 316 عضویت: 7 /11 /1391 محل زندگی: عشق آباد سن: 20 تشکرها : 72 تشکر شده : 493

غریب و تنها چشمان من به دیده او خیره مانده بود    جوشید یاد عشق کهن در نگاه ما   آه از آن صفای خدایی زبان دل  اشکی از آن نگاه نخستین گواه ما ناگاه عشق مرده سر از سینه برکشید    آویخت همچو طفل یتیمی به دامنم آنگاه سر بر دامن آن سنگدل گذاشت   آهی کشید از حسرت که این منم باز آن لهیب شوق و همان شور و التهاب     باز آن سرود مهر و محبت ولی چه سود   ما هرکدام رفته به دنبال سرنوشت من دیگر آن نبودم و او دیگر آن نبود امضای کاربر : غصه ی دوری دلدار مرا پیرم کرد / غم هجران نگارم ز جهان سیرم کرد گریه کردم ز فراغت گل من باور کن / که مرا غربت این شهر زمین گیرم کرد

یکشنبه 05 خرداد 1392 - 00:48