همسايه سايه‌ات به سرم مستدام باد
لطفت هميشه زخم مرا التيام داد

وقتی انيس لحظه تنهايی ام تویی
تنها دليل اينکه من اينجايی ام تویی

هر شب دلم قدم به قدم می کشد مرا
بی اختيار سمت حرم می کشد مرا

با شور شهر فاصله دارم کنار تو
احساس وصل می کند آدم کنار تو

حالی نگفتنی به دلم دست می دهد
در هر نماز مسجد اعظم کـنار تو

با زمزم نگاه دمادم هزار شمع
روشن کنند هاجر و مريم کنار تو

تا آسمان خويش مرا با خودت ببر
از آفتاب رد شده شبنم کنار تو

در اين حريم، سينه زدن چيز ديگريست
خونين‌تر است ماه محرم کنار تو

ما در کنار صحن شما تربيت شديم
داريم افتخار که همشهری ات شديم

ما با تو در پناه تو آرام می شويم
وقتی که با ملائکه همگام می شويم

بانو تمام کشور ما خاک زير پـات
مردان شهر نوکر و زنها کنيزهـات

زيباترين خاطره‌هامان نگفتنی ست
تصوير صحن خلوت و باران نگفتنی ست

باران ميان مرمر آيينه ديدنيست
اين صحنه در برابر آيينه ديدنيست

مرغ خيال سمت حريمت پريده است
يعنی به اوج عشق همين جا رسيده است

خوشبخت قوم طايفه، ما مردم قميم
جاروکشان خواهر خورشيد هشتميم

اعجاز اين ضريح که همواره بی حد است
چيزی شبيه پنجره فولاد مشهد است

من روی حـرف‌های خود اصرار می کنم
در مثنوی و در غزل اقرار می کنم

ما در کنار دختر موسی نشسته‌ايم
عمريست محو او به تماشا نشسته‌ايـم

اينجا کوير داغ و نمک‌زار شور نيست
مـا روبروی پـهنه دريـا نشسته‌ايـم

قم سال‌هاست با نفسش زنده مانده است
بـاور کـنيد پـيش مـسيحـا نـشسته‌ايـم

بـوی مـديـنه مـی وزد از شـهر مـا، بـيا
مـا در جـوار حـضرت زهـرا نـشسته‌ايـم...



حمیدرضا برقعی

خیلی زیبا بود.ممنون...تصویر بارگاه ملکوتی حرم حضرت معصومه (س)

از مـا بـه جـز بـدی کـه نـديـدی بـبخشـمـان
از دسـت مـا چـه‌هـا کـه‌کشيدی ببخشمان

مـن هـم دليـل حـسـرت افـلاک می‌شـوم
روزی کـه زيـر پـای شـمـا خـاک مـی‌شوم...

بــاغ حــرم تـو گـلشـن رضـوان اسـت
قــم، جـلـوه ای ازتـجـلـی ایــمان اسـت
بــیـن حـرم تــــو و امـــام هــــــشـتـم
بـیـن الــحـرمـیـن کــشـور ایــران اسـت...

خب چرا دلتون آب می کنم این تاپیک که مخصوص همسایه خودمون حضرت معصومه(س) است....  هر وقت دلتون گرفت در عرض یک ربع به یه سنگ صبور خوب می رسید...  اگر هم دلتون هوای حرم برادرش رو کرده مطمئن باشید بازهم باید از خانم بخواید...
انشاا... به زودی قسمتتون میشه...

منم چند تا عكس و فيلم از حرم امام رضا گرفتم اگه بخوايد ميذارم از همينجا زيارت كنيد

باشه بگذارید اما اینجا نه ، ایشالا وقتی اومدید قم تصاویر حرم حضرت معصومه رو اینجا بگذارید ، عکسها و فیلم های حرم امام رضا رو تو این تاپیک بگذارید ( هـزار تکه شد این من به لطف آیـنه هایت.. )

خانه‌های آن كسانی می‌خورد در، بیشتر
كه به سائل می‌دهند از هرچه بهتر بیشتر


عرض حاجت می‌كنم آن‌جا كه صاحب‌خانه‌اش
پاسخ یك می‌دهد با ده برابر بیشتر


گاه‌گاهی كه به درگاه كریمی می‌روم
راه می‌پویم نه با پا، بلكه با سر، بیشتر


زیر دِین چارده معصومم اما گردنم
زیر دِین حضرت موسَی‌بن‌جعفر بیشتر


گردنم در زیر دیِن آن امامی هست كه
داده در ایران ما طوبای او بر، بیشتر


آن امامی كه «فداكِ» گفتنش رو به قم است
با سلامش می‌كند قم را معطر بیشتر


قم همان شهری كه هم یك ماه دارد بر زمین
همچنین از آسمان دارد چل اختر بیشتر


قصد این بار قصیده از برادر گفتن است
ورنه می‌گفتم از این معصومه‌ خواهر بیشتر


من برایش مصرعی می‌گویم و رد می‌شوم
لطف باباهاست معمولاً به دختر بیشتر


عازم مشهد شدم تا با تو درد دل كنم
بودنم را می‌كنم این‌گونه باور بیشتر


مرقدت ضرب‌المثل‌های مرا تغییر داد
هركه بامش بیش، برفش... نه! كبوتر، بیشتر


چار فصل مشهد از عطر گلاب آكنده است
این چنین یعنی سه فصل از شهر قمصر بیشتر


پیش تو شاه و گدا یكسان‌ترند از هر كجا
این حرم دیگر ندارد حرف كمتر، بیشتر


ای كه راه انداختی امروز و فردای مرا!
چشم‌ بر راه تو هستم روز آخر بیشتر


از غلامان شما هم می‌شود دنیا گرفت
من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر


بر تمام اهل بیت خویش حسّاسی ولی
جان زهرا(س) چون شنیدم كه به مادر بیشتر...





بیـشترهـایـی كـه گـفتـم از تـو خیـلـی كـمتـرنـد...

حسین رستمی

با همین چشم های خود دیدم، زیر باران بی امان بانو!

درحرم قطره قطره  می افتاد  آسمان  روی  آسمان  بانو



صورتم قطره قطره حس کرده ست چادرت خیس می شوداما

به خدا گریه های من گاهی دست من نیست مهربان بانو



گم شده خاطرات کودکی ام گریه گریه در ازدحام حرم

 باز هم آمدم که گم بشوم من همان کودکم همان،بانو



باز هم مثل کودکی هر سو می دوم در رواق تو در تو

دفترم دشت و واژه ها آهو...گفتم آهو و ناگهان بانو...



شاعری در قطار قم - مشهد چای می خوردو زیر لب می گفت:

شک ندارم که زندگی یعنی، طعم سوهان و زعفران بانو



شعر از دست واژه ها خسته است بغض راه گلوم را بسته است

بغض یعنی که حرف هایم را از نگاهم خودت بخوان بانو



این غزل گریه ها که می بینی آنِ شعر است، شعر آیینی

زنده ام با همین جهان بینی، ای جهان من ای جهان بانو!



کوچه در کوچه قم دیار من است شهر ایل من و تبار من است

زادگاه من و مزار من است ،مرگ یک روز بی گمان ...