نام کاربری : پسورد : یا عضویت | رمز عبور را فراموش کردم

تعداد بازدید 131 بـا بـاور بـهار ، بـر پـای مـانـده ایم...
نویسنده	پیام

637 ارسال‌ها : 1388 عضویت: 30 /6 /1391 محل زندگی: Qom سن: 22 تشکرها : 3408 تشکر شده : 3683

بـا بـاور بـهار ، بـر پـای مـانـده ایم... آه ای بـهار خـوب میلاد هر شکوفه و مینا و اطلسی احساس بارش باران عاشقی بذری که عشق تو در دل نشانده است روزی میان سینه من سبز می شود می خوانی از نگاه من ، که تو را در چشم در رهم دریاب این نگاه زیبا بهار سبز میعاد قطره و دریا و آسمان با قطره قطره ، پیام شکفتنت با چکه چکه ی باران زندگی در دشت سینه من جای کرده ای برفی اگر شکسته قامت زیبای هر درخت سرما اگر ، فسرده حنجره سبز باغ را ای مهربان امید بی هیچ کینه ز سرمای روزگار از راه می رسی در فصل یخ زدن عشق در زمین رویانده ای ز نو آری ، شکفته ای تو باور هر نو نهال را رویانده ای به شاخه ، پیام امید را پوشانده ای به قامت هر شاخه برگ را پیوند داده ای میان گل و خار و سبزه را آه ای بهار پاک آیین رستن گل های هر امید زیبا معاد سبز پرواز شاد بلبل مست و سلام دوست از راه می رسی وانگه ، بغل بغل طراوت زیبای سبز برگ گل می دهد دوباره همان شاخه های خشک می روید از زمین یخ زده ، صد غنچه از امید می خندد آسمان ، چنان که در آید ز دیده اشک ای مهربان بهار ای رستخیز عشق هیهات از آنکه بفریبد مرا تبر آن هم به نام تو قامت شکستگان زمستان هر دیار در آرزوی  تو با باوری که بخوانی سروش عشق در انتظار آنکه بیایی دوباره باز برعهد مانده اند در برگ ریز خزان و خروش باد حتی اگر به زیر چکمه برف و هجوم سوز حتی اگر ... با صبر و بغض فرو خورده در گلو با باوری که زمستان ، نماندنی ست گرم است ، این دل ما ، گر چه زیر برف زیبا بهار منتظران طلوع نور در آروزی آنکه بگیری تو دست ما با باور بهار ،      بر پای مانده ایم.. کیوان شاهبداغی امضای کاربر :                                                        وقــتی زمــیـن از جــاذبـه حـرف زد ، هـمه پــرنـدگـان بــه او خـندیــدند...

جمعه 30 فروردین 1392 - 13:59

تشکر شده:

elena ارسال‌ها : 7586 عضویت: 2 /5 /1391 محل زندگی: قم سن: 21 تشکرها : 5163 تشکر شده : 6247	بـا بـاور بـهار ، بـر پـای مـانـده ایم... امسال بهار ی تصمیم مهم گرفتم خیلی برام سرنوشت سازه ی قولی به خودم و خدا دادم ... دعا کنین که بهش وفا کنم ... امضای کاربر : به قیمت سپید شدن موهایم تمام شد ...... ولی آموختم که : ناله ام سکوت باشد .... گریه ام لبخند ... و تنها همدمم ، خدا .....
جمعه 30 فروردین 1392 - 19:34