عشق سرخ است !
سرخ سرخ ، به رنگ خون ،
با همان صلابت ،
كه از عقيق زخم سينه ،
به بيرون مي تراود
و شقايق و لاله ،
بر گستره زمين ،
مي پروراند .
عشق آبي نيست !
اگر اندوهي دارد ،
ميرا و فاني ،
و شاديهايش اما ،
جاوداني است !
هرگز نمي ميرد ،
جان مي بخشد ،
و گاهي نيز،
جان مي ستاند!
ولي هميشه ،
زنده است"
گابريل گارسیا ماركز بر مفهوم اين قطعه شعر گونه ، صحه مي گذارد و اگر نه در همه آثارش ، دست كم در عشق سالهاي وبا ، آن
را به اثبات مي رساند. در داستانهايي كه اين نويسنده عصر حاضر در دو سده به رشته تحرير در آورده ، عشق همواره زنده است. با نگرشي بر آثار ماركز مي توان شخصيت هاي زنده ي ديگري را نيز يافت كه در ماجراهاي كتابهاي گوناگون او حضور دارند ، ولي
عشق دستمايه ي هميشه جاودان نوشته هاي اين دردانه كلمبيايي است .
انديشه هاي ماركز به گونه اي است كه هرگز كسي جز خود او ، نمي تواند در ذهن بپروراند و اين از شگفتيهاي روزگار به حساب
مي آيد كه انساني بتواند مطالبي را به تصوير بكشد كه خوانندگان اثارش را به شگفتي و تحسين وادار سازد.

                 دانلود کنید :    http://uploadtak.com/images/x691_eshgh_salhay_vba_300.pdf