شخصیت های ما تقریبا در طول عمر ما، از اوان دوران کودکی تا هنگامی که به سمت پایان زندگی می رویم، کم و بیش بدون تغییر می ماند، این نتیجه گیری یک مطالعه جدید است.

یافته های این مطالعه نشان می دهد که ویژگی های شخصیتی که در کودکی، حتی در سن اول دبستان، مشاهده می شود نشانگر قوی از رفتار در دوران بلوغ است.

کریستوفر نووا، یک کاندید دکترا در دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید و نویسنده گزارش این مطالعه گفت: "ما به صورت قابل شناسایی همان کس باقی می ماینم." [او افزود:] "این بیانگر اهمیت درک شخصیت است زیرا که آن در طول زمان و موقعیت ها ما را دنبال می کند."

این مطالعه در شماره آینده مجله علمی "سوشیال سایکالوژی اند پرسونالیتی ساینس" (روان شناسی اجتماعی و شخصیت شناسی) چاپ خواهد شد.

ردیابی شخصیت ها

پژوهشگران [در این مطالعه] با استفاده از داده های پژوهشی در دهه 1960 بر روی 2400 دانش آموز (کلاس های اول تا ششم دبستان) از قومیت های مختلف در هاوایی، ارزیابی شخصیتی این دانش آموزان توسط آموزگاران آنها را با مصاحبه های ویدیویی 140 نفر از آنها در 40 سال بعد مقایسه کردند.

آنها چهار ویژگی شخصیتی – بسگویی/حرافی (سیالی کلامی نامیده می شود)، قابلیت تطابق (از عهده شرایط جدید برآمدن)، تکانشگری، و رفتار خود-کوچک-سازی (در واقع فروتنی تا حدی که شخص اهمیت خود را حداقل جلوه دهد) را مورد بررسی قراد دادند.

در میان یافته ها

نو جوانان بسگو تمایل به آن دارند که به موضوع های روشنفکرانه/اندیشمندانه علاقه نشان دهند، به سلیسی سخن بگویند، تلاش کنند بر موقعیت ها مسلط باشند، و میزان بالایی از هوش به مانند بزرگسالان را از خود به نمایش بگذارند. کودکانی که در سلاست کلامی امتیاز پایینی داشتند مشاهده شد که در بزرگسالی نکته های منفی در مورد خود می گفتند، خواهان مشورت بودند، و شیوه ناشیانه ای در رابطه های شخصی خود به نمایش می گذاشتند.