آیا
می دانستی؟
آدامسی که به روی زمین پرت میشه برا پرنده {ها} حکم تکه نان را دارد و
وقتی پرنده اقدام به خوردن آن می کند در {گلو} گیر کرده و مانع از این میشه
که پرنده هر نوع آب و غذای واقعی را قورت بدهد به این ترتیب پرنده به طرز
دردناکی آن هم ذره ذره جان می دهد. این مطلب را به اشتراک بگذارید و
مسئولیت زباله هایتان را عهده دار شوید.

چه دردناک
روحم رنجید

جالب بود.قابل توجه دوستان،آدامس که هیچی کلا هیچ زباله ای رو روی زمین نندازید.از لحاظ شرعی حرامه 
ضمن اینکه حقوق شهروندی دیگرون رو محترم بشمارید

سلام
ماکه میگیم مسلمونیم بایدبیشترمراعات کنیم.
به حق الناس بیشتر اهمیت بدیم .
حالا که پرنده ها هم دیگه ازدست آدامسمون هم درامان نیستن .

اصلا آدامس چیه میجویم؟

لنگه کفش

آدامس چیست؟
 



آدامس چیست؟

آدامْسْ نوعی جویدنی مصنوعی است که منظور تازه کردن دهان یا بو بری و یا سرگرمی و مزیدن به کار می‌رود. در قدیم به گونه‌ای آدامس رایج در ایران سَقِّز گفته می‌شد. نام آدامس تلفظ نادرستی است از مارک آدمز (Adams) که بر روی سقزهای وارداتی اولیه به ایران دیده می‌شد. این آدامس‌ها توسط توماس آدامز آمریکایی تولید شده‌بود که از نخستین سازندگان آدامس‌ها به شکل امروزی بود.، وی آدامس تولیدی خود را سقز جویدنی نیویورکی آدمز (به انگلیسی: Adams New York Chewing Gum) نام گذاشت.

پیشینهٔ آدامس‌های امروزی به دهه ۱۸۶۰ میلادی باز می‌گردد، هنگامی که ماده‌ای به نام چیکله (chicle) تولید شد.

در قدیم صمغ به دست آمده از قطران پوست درخت غان را می‌جویده‌اند. پارافین هم یک پایه آدامس رایج دیگر بود، گرچه نمی‌توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود، جوید.

مواد تشکیل دهنده آدامس عبارتند از پایه آدامس (۳۰٪)، شیرین‌کننده‌ها (۵۹٪)، شیرین‌کننده‌های قوی (۰٫۵٪)، نرم‌کننده‌ها (۲٪)، شیره ذرت (۱۰٪)، طعم‌دهنده‌ها (۴٪)، اجزاء فعال (۵٪) و رنگ‌های غذایی و رنگ‌های خوراکی.

آدامس‌های ویژه:

۱- آدامس نیکوتین دار ۲- آدامس بادکنکی ۳- آدامس‌های حاوی ویتامین‌ها که ویژهٔ کودکان تهیه می‌گردد.

تاریخچه

سده‌هاست که از آدامس برای تمیز کردن دهان و یا خوشبو کردن تنفس استفاده شده‌است. اولین روش آدامس سازی در سال ۱۸۶۹ (۱۳۵ سال پیش) ابداع شد و ۵۹ سال بعد یعنی در سال ۱۹۲۸، آدامس‌هایی تولید شد که مواد دارویی به آنها اضافه می‌شد تا هنگام جویدن، مصرف کننده آنها را دریافت کند.

امروزه اغلب از شیرین کننده‌های مصنوعی از قبیل ساخارین، آسپارتام، آس سولفام و سیکلامات جهت طعم‌دار کردن آدامس‌ها استفاده می‌شود. مقدار موجود چنین شیرین‌کننده‌هایی در موادی از قبیل برخی مواد شیرین از جمله، نوشابه‌های رژیمی و آدامس‌ها آنقدر نیست که از حد مجاز بیشتر شود و بنابراین خطری مصرف کنندگان را تهدید نمی‌کند.

درمان با آدامس

در سال ۱۹۹۱ (حدود ۱۳ سال)، تشکیلات دارویی (فارماکوپه) اروپا، طرح استفاده از آدامسی را داد که به کمک آن بیماری‌های دهانی و یا بیماری‌های سایر نقاط بدن به کمک موادی که از راه دهان و یا سامانه گوارشی جذب می‌شوند قابل درمان هستند. با جای دادن مواد دارویی در ترکیبات محلول در آب و یا در ترکیبات محلول در چربی، می‌توان این داروها را خیلی سریع (در عرض ۱۵-۱۰ دقیقه) پس از آغاز جویدن آدامس و یا به کندی (طی ساعت‌ها) به بدن فرد رساند. از این داروها می‌توان فلوراید (برای درمان و کاهش پوسیدگی‌های دندان)، کلرهگزیدین (که یک ضد عفونی کننده موضعی است)، نیکوتین (برای کاهش کشیدن سیگار با دریافت نیکوتین سیگار از طریق جویدن آدامس)، آسپیرین (ضد درد و التهاب)، دیمن هیدرینات (برای بیماری‌های روانی – هیجانی)، دیفن هیدرامین (داروی ضد حساسیت)، نیترات میکونازول (درمانگر بیماری قارچی کاندیدیاز یعنی همان برفک دهانی)، آنتی اسیدها (در تسکین و درمان ناراحتی معده)، و کافئین (به عنوان کاهش دهنده خواب) را نام برد. جویدن آدامس به ویژه برای کودکان به عنوان روشی برای دریافت داروها بیشتر مورد توجه‌است.


خوب شد که این رو فهمیدیم و از این به بعد بیشتر مراقبیم .