وارد شدن به دنیای میانسالی نه تنها کاملا بد نیست، بلکه حتی خوب است. پژوهش های جدید نشان می دهد که در واقع مغز انسان ممکن است با بالا رفتن سن با هوش تر شود.

فراموشکاری، حواس پرتی، افکار در هم و بر هم همه نشانه های کلاسیک میانسالی است. شما ممکن است تصور کنید که هر کسی در آن سوی 40 سالگی نیاز دارد که مغزش معاینه شود.

خوشبختانه، بابارا استراوخ دقیقا همان کار را کرده است.در کتاب جدیدش با عنوان "زندگی مخفی مغز بالغ" استراوخ 58 ساله، که دبیر سرویس سلامت و علوم پرشکی روزنامه نیویورک تایمز است، با تحلیل پژوهش های علمی، اسکن های مغزی و مطالعه های طول زندگی به نتیجه ای انقلابی و همزمان اطمینان بخش می رسد: مغزهای میانسال با هوشتر هستند. حتی بهتر از آن، افراد میانسال، تقریبا آنهایی که بین سنین 40 و 68 هستند، خوشحال تر هم هستند.

علیرغم سروصداها در مورد از دست دادن میلیون ها سلول مغزی با بالا رفتن سن (که استراوخ می گوید واقعیت ندارد) و [به قول معروف] زمان های خیلی واقعی سالمندان، ذهن های میانسال قابلیت بهتری در قضاوت های دقیق تر در مورد افراد، شغل ها، و امور مالی – یعنی در مورد جهان اطراف ما دارند. مغز ما الگوهای ارتباطی و لایه های درهم پیچیده دانشی را شکل می دهند که به ما امکان می دهد تا شباهت های موقعیت ها را بهتر تشخیص داده و راه حل ها را بهتر شناسایی کنیم. به عبارت دیگر، برخلاف مغزهای عجول جوانسالی، مغزهای خونسرد میانسال ما می تواند هم درختان و هم جنگل را ببیند.

این تا حدی به خاطر مایلین (ماده سفید چربی که به صورت لایه ای سلول های مغزی را می پوشاند) است که تا اواخر میانسالی همچنان به رشدخود ادامه می دهد. تا زمانی که مایلین افزایش می یابد، آن ارتباط های جدیدی می سازد که موجب درک ما از پیرامون ما می شود. به گفته یکی از دانشمندان هاروارد، این ماده سفید ممکن است خودش همان "حکمت میانسالی" باشد