مننژیت به عفونت و التهاب پرده مغز یا پوشش نخاع گفته می شود
مننژیت انواع مختلفی دارد که عبارتند از: مننژیت باکتریایی، ویروسی و مننژیت قارچی که صرف نظر از یک سری علایم و نشانه های مشترک، هر یک ویژگی های انحصاری خود را دارا می باشند. در هر سنی امکان ابتلا به این بیماری وجود دارد اما مننژیت، بیشتر کودکان زیر پنج سال را تهدید می کند. مننژیت باکتریایی بیشتر در فصل زمستان شیوع پیدا می کند و مننژیت ویروسی در اواخر تابستان و اوایل پاییز. علایم مشترک مننژیت شامل تب و لرز، تهوع، سردرد ،حساسیت به نور، کاهش هوشیاری، برآمدگی استخوان جمجمه و انحراف قوس سر و گردن به طرف عقب می باشد
مننژیت باکتریایی
این نوع مننژیت به عنوان خطرناک ترین مننژیت و کشنده است که اگر مرگ به همراه نداشته باشد موجب معلولیت دایمی و آسیب های جدی به مغز و سیستم عصبی می شود. بیماران مبتلا به این نوع مننژیت باید فوری در بیمارستان بستری شوند. علایم این
بیماری 3 تا 7 روز پس از ورود باکتری به بدن ظاهر می شوند. تب، خستگی، تنفس سریع، اسهال، تهوع, سردی دست ها و پاها، درد شدید مفصل ها و عضلات از نشانه های مننژیت باکتریایی هستند که ممکن است در نوزادان مبتلا این علایم
مشاهده نشود و فقط استفراغ، کم شدن اشتها و از تحرک افتادن نوزاد مشاهده شود.
علایم اولیه انواع مننژیت شبیه هم است بنا بر این دقت در تشخیص نوع این بیماری بسیار اهمیت دارد.
نوعئدیگر مننژیت که مننژیت ویروسی است در مقایسه با مننژیت باکتریایی شیوع بیشتری دارد و نشانه های آن در کودکان و بزرگسالان با هم تفاوت دارد.
این بیماری در کودکان با تب ، تحریک پذیری، بد غذایی و گریه های طولانی خود را نشان می دهد اما در بزرگسالان، با تب شدید، استفراغ جهنده، کاهش اشتها، خواب آلودگی، سفتی گردن، سر درد و حساس شدن به نور همراه است.
مننژیت ویروسی
نشانه های این بیماری بین یک تا پنج روز به تدریج یا به طور ناگهانی خود را نمایان می کند. از نشانه های آن می توان به سردرد، تب، دل پیچه و استفراغ اشاره کرد. گاهی اوقات در اثر این بیماری جوش هایی نیز در سطح بدن ظاهر می شود. مبتلایان به این نوع مننژیت بدون نیاز به آنتی بیوتیک، پس از چند روز بهبود می یابند.
مننژیت قارچی
علایم این بیماری بسیار شبیه دیگر انواع مننژیت است. در این نوع مننژیت علاوه بر علایم مشترک، علایمی مثل حساسیت شدید به نور، گیجی، توهم و تغییرات شخصیتی نیز بروز می
کند. مننژیت از طریق آزمایش خون، آزمایش مایع مغزی نخاعی، عکسبرداری قفسه سینه و سی تی اسکن سر قابل تشخیص است. واکسن مننژیت، اصلی ترین راه پیشگیری از این بیماری است که تزریق آن برای افراد زیر توصیه می شود: کودکان دو ساله و بیشتر که طحال ندارند یا در سیستم ایمنی خود مشکلاتی دارند. نوجوانان بین 11 و 12 سال یا نوجوانانی که 15سال دارند اما هنوز واکسن نزده اند.دانشجویان سال اول که باید در خوابگاه اقامت داشته باشند. مسافرینی که به مناطق شیوع مننژیت سفر می کنند.
