عبارت اولین تبلت ایرانی، آنقدر جذاب بود که توانست نام دیمو را بر سر زبان ها بیندازد. . اما اکنون می خواهیم به سراغ دیمو ۹۰۰+ برویم. در ادامه مطلب با ما همراه باشید تا با این تبلت ایرانی (؟) بیشتر آشنا شویم.
عدم استفاده از پلاستیک در ساخت بدنه دیمو۹۰۰+ یک مزیت کلیدی است. بدنه آلمینیومی باعث می شود که حداقل در نگاه اول، تصور کنید که با یک تبلت رده بالا روبرو هستید. بدنه جلویی تا حدودی شبیه آیپد طراحی شده؛ صفحه نمایش تا لبه ها حدود ۲ سانتی متر فاصله دارد که به نظر کمی زیاد می رسد و می توان گفت که بر روی زیبایی دستگاه از نمای جلو، تاثیر گذاشته است.
در بالای تبلت مجموعه ای کامل از پورت ها تعبیه شده؛ جک ۳.۵ میلیمتری هدفون، ورودی میکرو USB و میزبان USB OTG ، محفظه کارت حافظه جانبی، پورت HDMI و در نهایت ورودی شارژر را می توانید در این قسمت مشاهده نمایید. اسپیکرها و همچنین دکمه روشن/خاموش نیز در بالای دستگاه قرار گرفته اند.
اما می رسیم به دکمه هایی که سمت چپ دستگاه قرار گرفته اند. ابتکار در این قسمت بیداد می کند؛ با وجود اینکه دکمه Back همواره در پایین صفحه نمایش قرار دارد، اما در دیمو ۹۰۰+ یک دکمه Back فیزیکی نیز در این قسمت تعبیه شده است. دکمه های به هم پیوسته کنترل صدا نیز منحصر به فرد هستند چرا که اولویت اول آن ها کم و یا زیاد کردن صدا قرار ندارد. یکی از این دکمه ها شما را به صفحه اول باز می گرداند و دیگری نیز منوی تنظیمات را می گشاید، اما اگر می خواهید صدا را کم و زیاد کنید باید چند ثانیه دکمه ها را نگه دارید تا تغییر کاربری دهند؛ همین ابتکار ساده باعث شده تا امر کم و زیاد کردن صدا با وضعیتی اعصاب خورد کن مواجه شود.
صفحه نمایش
صفحه نمایش ۹.۷ اینچی دیمو ۹۰۰+ دارای وضوح تصویر ۷۶۸ × ۱۰۲۴ است و به پنل IPS مجهز شده است. رنگ ها به گرمی نمایش داده می شوند، اما چینش پیکسل ها به نحوی است که متون را تا حدودی تار نمایش می دهد و به خصوص در پس زمینه سفید، می تواند چشم را اذیت کند. به لطف تکنولوژی IPS می توان گفت زاویه دید عملکرد قابل قبولی دارد. شیشه ای که برای محافظت صفحه نمایش استفاده شده جنس خوبی ندارد و انگشت شما هنگام حرکت بر روی آن دچار اصطکاک می شود.
دوربین
دوربین پشتی دستگاه تنها ۲ مگاپیکسل است و یک دوربین VGA نیز در قسمت جلویی قرار گرفته است. چنین کیفیتی چندان نیاز به بررسی ندارد. اپلیکیشن دوربین نیز پیش فرض اندروید است و امکانات چندانی را در خود جای نداده.
سخت افزار و باتری
پردازنده ARM CortexA9، دو هسته ای است و با سرعت ۱.۶ گیگاهرتز کار می کند. تجربه عملی در رابطه با سرعت اجرای اندروید را در قسمت نرم افزار توضیح خواهیم داد. اما قبل از آن بیایید به نتایج بدست آمده توسط دیمو۹۰۰+ در بنچ مارک ها نگاهی بیندازیم. مانند همیشه برای آزمایش قدرت کلی دستگاه از تست Quadrant و برای برآورد قدرت گرافیکی از Nenamark 2 کمک گرفتیم:
همانطور که مشاهده می کنید ۹۰۰+ در آزمایش Quadrant رکورد چندان خوبی را ثبت نکرده و به امتیاز ۴۰۳۶ قناعت کرده است. اوضاع برای پردازشگر گرافیکی Mali 400 MP نیز چندان بر وقف مراد نیست و نتیجه ۵۰.۵ فریم بر ثانیه نمی تواند چندان خبر خوبی برای بازی خور ها به حساب بیاید.
باتری دستگاه اما یکی از معدود نقاط قوت آن به شمار می رود. در آزمایش ما که شامل پخش ممتد ویدیو با بلندترین صدا، اتصال به اینترنت از طریق Wifi و بیشترین میزان روشنایی صفحه می شود، دیمو ۹۰۰+ موفق شد تا پس از ۶ تنها ۵۰ درصد از شارژ خود را مصرف نماید.
نرم افزار
خود را برای یک شکنجه روحی روانی آماده کنید؛ نوبت به قسمتی رسیده است که در آن آبروی اندروید به بازی گرفته می شود. اولین بار که دیمو ۹۰۰+ را روشن کنید، فکر می کنید با چه چیزی مواجه می شوید ؟ تصویر پیش زمینه iOS 5 !
شرکت دیمو بر روی این تبلت از لانچر GO استفاده کرده است. جدا از نازیبایی های بصری، همه چیز بسیار کند اجرا می شود و افکت های بسیاری که در این لانچر وجود دارد، در چند دقیقه دل شما را خواهد زد. در این میان باگ های ریز و درشت نیز دست از سر شما بر نخواهند داشت، به تصویر زیر نگاه کنید:
اگر یکی از گزینه های تنظیم تصویر را انتخاب کنید، این بلا سرتان خواهد آمد، همانطور که مشاهده می کنید همه چیز در پایین صفحه به هم ریخته است. اما ما راه نجات را در پاک کردن لانچر GO دیدیم؛ به محض اینکه این کار را انجام دادیم ، با رابط کاربری دست نخورده اندروید ۴.۰.۴ مواجه شدیم که درست مانند یک آب روی آتش، آرامش بخش بود. البته همچنان برخی از مشکلات حل نشده باقی ماندند، برای مثال برخی از برنامه ها سر و ته اجرا می شدند و شما مجبورید تبلت را ۱۸۰ درجه بچرخانید تا بتوانید از اپلیکیشن مورد نظر خود استفاده نمایید. حال نمیدانیم این موضوع را یک مشکل نرم افزاری به شمار آوریم یا یک ایراد سخت افزاری؛ کسی چه میداند، شاید صفحه نمایش را بر عکس کار گذاشته باشند!
در مجموع باید بگوییم که خود را برای باگ های رنگارنگی از این قبیل آماده کنید. خاموش شدن های ناگهانی، نمایش اشتباه درصد باتری، از کار افتادن قابلیت لمسی صفحه نمایش و... اشکالاتی با اشتیاق منتظرتان هستند.
فارسی سازی؟ شاید انتظار داشته باشید که یک تبلت ساخت ایران (؟) که روی جعبه آن جمله پشتیبانی کامل از زبان فارسی نیز درج شده است، در قسمت نرم افزار خود برنامه های ویژه ای را برای کاربر ایرانی داشته باشد. اما متاسفانه فارسی سازی برای مسئولان دیمو تنها در نصب یک کیبورد فارسی و تغییر نام برخی از اپلیکیشن های پیش فرض، خلاصه شده است.
نصب برخی از اپلیکیشن های برتر فارسی به صورت پیش فرض، ضمن حمایت از توسعه دهندگان داخلی، قطعا باب میل کاربران نیز قرار می گرفت. اما جالب است که حتی یک ویجت تاریخ شمسی نیز روی ان نصب نشده و زمانی که این تبلت را روشن کنید باید ویجتی با تاریخ قمری را ببینید.
ساخت ایران؟
بیایید عبارت «Made in X» را کمی تفسیر کنیم. برای مثال اپل محصولاتش را در چین مونتاژ و قطعات را از کشور های متعددی تامین می کند. روی محصولات هم می بینید که درج شده طراحی در کالیفرنیا. شرکت های دیگر نیز وضعیت مشابهی دارند، شاید برخی در کشور خود محصولشان را تولید کنند، اما یک نکته در بین همه آن ها مشترک است، طراحی محصول.
هنگامی که ۹۰۰+ جهت بررسی به دستمان رسید، بر حسب تجربه قبلی به همان فروشگاه چینی مراجعه کردیم. با غربال کردن تبلت های ۹.۷ اینچی و کمی گشت و گذار، تبلت Feipad FA10 را پیدا کردیم که تصاویر آن را در ادامه می توانید مشاهده نمایید
همانطور که مشاهده می کنید این مدل حداقل از نظر طراحی با دیمو۹۰۰+ کاملا مشابه است و تنها عبارت DIMO در پشت آن دیده نمی شود. مسئولین شرکت «ارتباطات ایرانیان اروند» ادعا می کنند که قطعات تبلت ها از کشور های خارجی تامین می گردد و انجام امور مونتاژ در ایران صورت می پذیرد. حال اگر فرض کنیم که این چنین باشد و محصول مونتاژ شده وارد ایران نمی شود، این سؤال مطرح می شود که آیا دستگاهی که حتی طراحی آن نیز توسط خودمان انجام نشده را می توانیم «ساخت ایران» بنامیم؟
منبع : نارنجی
