هالو پریدول

نام تجاری: Haldol, Haldol Decanoate

طبقه بندی درمانی: هالوپریدول از داروهای آنتی سایکوتیک است که برای درمان شیزوفرنی بکار برده می شود. علاوه بر این، برای کنترل تیک های حرکتی و گفتاری در افراد سندرم تورت بکار برده می شود.

راهنمایی های کلی:

چنانچه شما در هریک از حالات زیر بسر می برید، لازم است قبل از مصرف هالوپریدول پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است به آزمایش های خاصی در طول درمان احتیاج داشته باشید و یا از دوز دارویی پایین تری که با شرایط شما سازگار است استفاده نمایید.

بیماری کلیوی و کبدی

بیماری قلبی و یا سینه درد

اختلال تیروئید

سابقه خانوادگی و یا فردی سندرم « long QT»

عدم توازن الکترولیتی مانند: کاهش پتاسیم یا منیزیم در خون

اگر شما شرایط زیر را دارید، در این صورت قادر به استفاده از هالوپریدول نخواهید بود.

در صورت وجود حساسیت به هالوپریدول

در صورت ابتلا به اختلال سایکوتیک مرتبط با دمانس (مصرف هالوپریدول ممکن است باعث نارسایی قلبی، ذات الریه یا مرگ ناگهانی در سالمندان با اختلال درمان شود).

مصرف در دوران بارداری: هالوپریدول جزء گروه C است. مشخص نیست که آیا این دارو به جنین آسیب می رساند یا خیر. بهرحال، اگر شما باردارید یا قصد دارید در طول درمان باردار شوید، حتما قبل از مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف در دوران شیردهی: هالوپریدول وارد شیر شده و بالقوه برای شیرخوار سمی است. اگر شما به کودک شیرخوار خود شیر می دهید، بدون مشورت با پزشک خود این دارو را مصرف نکنید.

راهنمای مصرف:

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری نمایید.

این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

دوره درمان را با مقدار توصیه شده کامل کنید (زیرا دوز بیشتر ممکن است باعث اختلال ریتمی قلبی و یا مرگ ناگهانی گردد).

پزشک شما هرچند وقت یک بار ممکن است دوز داروی شما را تغییر بدهد برای این که شما نتیجه بهتری از مصرف این دارو بگیرید.

هالوپریدول را با لیوانی پر از آب میل کنید.

مصرف هالوپریدول را به صورت ناگهانی قطع نکنید، زیرا ممکن است شما عوارض ناخوشایندی داشته باشید.

هالوپریدول را می توانید همراه با غذا یا بدون غذا میل کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی

در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دوبرابر کردن آن خودداری کنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

در صورت مصرف اتفاقی دوزهای بیش از اندازه تجویز شده، فرد را به واحدهای درمانی برسانید.

مصرف بیش از اندازه هالوپریدول می تواند خطرناک باشد. خواب آلودگی شدید، رعشه، حرکات عضلانی غیرقابل کنترل در چشم، زبان، فک یا گردن، از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

موارد احتیاط:

هنگام رانندگی یا انجام هرکاری که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.

از برخاستن سریع از حالات خوابیده و نشسته اجتناب کنید، زیرا ممکن است شما احساس گیجی کنید.

از نوشیدن الکل اجتناب کنید، زيرا می تواند خواب آلودگی و گیجی ناشی از مصرف هالوپریدول را افزایش دهد. علاوه بر این، ممکن است به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

به هنگام مصرف هالوپریدول خود را در معرض دمای شدید یا ورزش شدید قرار ندهید زیرا باعث می شود که شما آب بدن خود را از دست بدهید و شما بیشتر مستعد سکته قلبی خواهید بود.

عوارض جانبی

1 – شایع:

واکنش های آلرژیک (کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو).

2 – خطرناک:

گیجی، غش، ازدیاد ضربان قلب

حرکات عضلانی غیرقابل کنترل در چشم، زبان، فک، گردن.

رعشه

تنگی نفس، سینه درد

تب، سفتی عضلات، تعریق

سرگیجه، سرآسیمگی، توهمات، رفتار و افکار غیرعادی

3 – خفیف:

سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی

مشکلات خواب (بی خوابی)

اضطراب، بیقراری

راش پوستی خفیف

بزرگ شدن سینه، بی نظمی قاعدگی، کاهش میل جنسی

خشکی دهان، تاری دید، کم ادراری.

این لیست کامل نمی باشد و ممکن است عوارض جانبی دیگری اتفاق بیفتد، اگر شما هرکدام از این عوارض و یا عوارض ناخواسته دیگری را داشتید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی

اگر شما به طور منظم از داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند (داروهای آلرژیک، سرماخوردگی، ضددردهای مخدر، قرص های خواب آور، داروهای ضدافسردگی، اضطراب، صرع) استفاده می کنید، قبل از مصرف هالوپریدول به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا این داروها می توانند خواب آلودگی ناشی از مصرف هالوپریدول را افزایش دهند.

داروهای زیر می توانند با هالوپریدول تداخل کنند، اگر شما هرکدام از آنها را استفاده می کنید، حتما قبل از مصرف هالوپریدول به پزشک خود اطلاع دهید.

لیتیوم

داروهای ضدانعقاد خون مانند مارفارین

ریفامپین

در مورد سیتالوپرام و گاباپنتن و فلوکستین اطلاعات بذارید ممنون

سیتالوپرام

نام تجاری: Celexa

طبقه بندی درمانی: سیتالوپرام از گروه داروهای ضدافسردگی (مهارکننده های اختصاصی بازجذب سرتونین SSRI ) است که برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می گیرد.

راهنمایی های کلی:

چنانچه شما در هریک از حالات زیر بسر می برید، لازم است قبل از مصرف سیتالوپرام پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است به آزمایش های خاص در طول درمان احتیاج داشته باشید و یا ممکن است به دوز دارویی که با شرایط شما سازگار است نیاز داشته باشید.

بیماری کلیوی و یا کبدی

حملات تشنجی یا صرع

اختلال دوقطبی

سابقه سوء مصرف مواد یا الکل، افکار خودکشی (اگر سن شما کمتر از 24 سال است، ممکن است هنگامی که شما برای اولین بار از داروهای ضدافسردگی استفاده کنید، افکار خودکشی داشته باشید، اگر این افکار را داشتید حتما به پزشک خود اطلاع دهید).

علاوه بر این، خانواده و مراقبان بیمار باید به تغییرات خلقی فرد آگاه باشند.

سیتالوپرام را با مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAO) مانند: ایزوکروبوکساید، ترانیل سیپرومین، فنلزین، سلژیلین، مصرف نکنید. (شما باید بعد از قطع مصرف (MAO ) ، حداقل 14 روز صبر کنید و بعد از آن سیتالوپرام را مصرف کنید، بعد از این که شما سیتالوپرام را قطع کردید، شما باید حداقل 14 روز صبر کنید و بعد از آن (MAO) مصرف کنید).

مصرف در دوران بارداری: سیتالوپرام جزء گروهC است. ضدافسردگی های (SSRI) ممکن است باعث مشکلات ریوی خطرناکی در نوزادانی که مادران آنها در طول بارداری این دارو را مصرف می کرده اند، بشود.

اگر شما مصرف این دارو را در دوران بارداری قطع کنید، شما برگشت (عود) افسردگی را خواهید داشت. در صورت شک به حاملگی یا برنامه ریزی برای آن پزشک خود را مطلع سازید.

مصرف در دوران شیردهی: در شیر وارد شده و برای کمک شیرخوار مضر است.

راهنمای مصرف:

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید.

این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

دوره درمان را با مقدار توصیه شده، کامل کنید. (اغلب شما ظرف مدت 4 هفته یا بیشتر احساس خوبی پیدا می کنید).

مصرف این دارو، برای افراد زیر 18 سال بدون تجویز پزشک ممنوع است.

دکتر شما ممکن است هرچند وقت یکبار دوز داروی شما را تغییر بدهد برای اینکه شما نتیجه بهتری از مصرف این دارو بگیرید.

سعی کنید، دارو را در زمان مشخص مصرف کنید.

شربت سیتالوپرام را با قاشق مخصوص اندازه گیری، اندازه بگیرید، اگر شما آن را ندارید، حتما آن را از داروخانه تهیه کنید.

سیتالوپرام را بصورت ناگهانی قطع نکنید، زیرا شما ممکن است عوارض جانبی ناخوشایندی را تجربه کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی

در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

در صورت مصرف اتفاقی دوزهای بیش از مقدار توصیه شده، فرد را به واحدهای درمانی برسانید.

تهوع، استفراغ، رعشه، ازدیاد سرعت ضربان قلب، گیجی، سرگیجه، حملات ناگهانی،اغماء، از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

موارد احتیاط:

هنگام رانندگی یا انجام هرکاری که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.

از نوشیدن الکل اجتناب کنید، زيرا می تواند عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد، علاوه بر این ممکن است به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

اگر شما از داروهای خواب آور، داروهای تسکین دهنده درد، داروهای آلرژیک یا سرماخوردگی، داروهای ضداضطراب و ضدصرع استفاده می کنید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی

1 – شایع:

واکنش های آلرژیک (راش پوستی، کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، زبان، لبها و گلو).

تغییرات رفتاری و خلقی، اضطراب، حملات هراس، مشکلات خواب، خصومت، پرخاشگری، بیش فعالی، افسردگی، افکار خودکشی و خودآسیبی

2 – خطرناک:

حملات ناگهانی مرضی

رعشه، سفتی عضلات، پرش ناگهانی

اشکال در تعادل و هماهنگی

آشفتگی، گیجی، تعریق، ازدیاد سرعت ضربان قلب

3 – خفیف:

احساس عصبانیت، بیقراری

خواب آلودگی، سرگیجه، مشکل تمرکزی

مشکلات خواب

تهوع، ناراحتی معده، کاهش اشتها

تغییرات وزنی

پرادراری

کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی، اشکال در ارگاسم.

خشک یا آبکی بودن دهان، خمیازه کشیدن، وزوز در گوش.

این لیست کامل نمی باشد و ممکن است عوارض جانبی دیگری اتفاق بیفتد، در این صورت اگر شما هرکدام از این عوارض را داشتید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی

اگر شما هریک از داروهای زیر را مصرف می کنید، قبل از مصرف سیتالوپرام پزشک خود را مطلع سازید.

داروهای ضددرد، ضدتب، ضدتورم مانند آسپرین، ناپروکسن، ایبوپروفن، دیکلوفناک، ایندومتاسین، پیروکسیکام و...

کاربامازپین

سایمتیدین

لیتیوم

ضد انعقاد خون مانند: وارفارین

ضدافسردگی ها مانند: آمی تریپ تیلین، فلوکستین، فلوواکسامین، ایمی پرامین، نورتریپ تیلین، پروکستین

آلموتریپتان، سوماتریپتان، ناراتریپتان، ریزاتریپتان

ویتامین ها، داروهای گیاهی و دیگر داروهای تجویز شده.

گابا پنتین

این دارو در درمان کمکی صرع همراه با داروهای ضد تشنج دیگر و همچنین در درمان نورآلژی ( درد عصبی ) پس از عفونت هرپسی به کار می رود

مکانیسم دقیق آن ناشناخته است ولی این دارو به جایگاه خاصی در اعصاب قشر مغز متصل شده و با انتقال اسیدهای آمینه انانتيومتر از طریق غشاء سلول تداخل می کند. این دارو ممکن است باعث افزایش آزاد سازی GABA از محل غیروزیکولی شود

این دارو جذب گوارشي سریع داشته ولی با افزایش مقدار مصرف فراهمی زیستی آن کاهش می یابد. غذا کمی سرعت و میزان جذب دارو را افزایش می دهد. پیوند پروتئینی این دارو بسیار کم است. این دارو متابولیزه نشده و به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می شود. نیمه عمر دارو 5 تا 7 ساعت است ولی در نارسایی کلیوی نیمه عمر آن افزایش می یابد. اوج غلظت پلاسمایی آن پس از 2 تا 4 ساعت مشاهده می شود.

در صورت حساسیت مفرط به گاباپنتین از مصرف آن باید خودداری شود.

1-در صورت عیب کار کلیه ، دارو در بدن تجمع یافته و مقدار مصرف دارو باید بر اساس کلیرانس کراتینین تنظیم شود.

2-در سالمندان غلظت پلاسمایی گاباپنتین به دلیل کاهش دفع کلیوی آن افزایش می یابد. بنابراین مقدار مصرف دارو باید بر اساس پاسخ بیمار تنظیم شود

سرگیجه، گیجی، نيستاگموس، حالت فراموشی، تحریک پذیری یا سایر اختلالات خلقی و روانی، درد یا تورم در پاها و بازوها،لوکوپني، آنژیوادم، اریتم مولتی فرم، کمی سدیم خون، زردی، سندرم استیون جانسون، بی حالی، خستگی، خواب آلودگی، اختلالات بینایی از جمله دوبینی، عفونت، تب، تهوع و یا استفراغ، اسهال، خشکی دهان و افزایش اشتها از عوارض جانبی این دارو هستند .

در کودکان 3 تا 12 سال مشکلات خلقی و روانی، افزایش تحرکات روده، تندخویی و اختلالات فکری از جمله اشکال در تمرکز فکر ممکن است دیده شوند.

در صورت مصرف همزمان داروهاي ضد اسید با این دارو فراهمی زیستی گاباپنتین تا 20 درصد کاهش می یابد. مرفین جذب این دارو را افزایش داده و موجب تشدید اثرات مضعف CNS آن می شود.

1-از قطع ناگهانی مصرف این دارو باید پرهیز شود و قطع مصرف آن باید به تدریج و تحت نظر پزشک صورت پذیرد.

2- دوره درمان دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف شود.

3-در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو به محض یادآوردن آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی کمتر از 4 ساعت باقی است ، از مصرف آن بايد صرفنظر کرد و طبق برنامه عادی بقیه نوبت های مصرف دارو را رعایت نمود.

4-نباید بین فواصل مصرف دارو بیش از 12 ساعت فاصله زمانی ایجاد شود.

5-به منظور بررسی پیشرفت درمان مراجعه منظم به پزشک ضروری است.

6-از مصرف داروهای حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید خودداری شود.

7-به علت بروز تاری دید یا دوبینی و سرگیجه، خواب آلودگی، اختلالات فکری و مهارت هاي حرکتی هنگام رانندگی یا انجام کارهایی که نیاز به هوشياري دارند باید احتیاط کرد.

بزرگسالان: به عنوان ضد تشنج ابتدا 900 میلی گرم در 3 مقدار منقسم تجویز می شود. مقدار مصرف بر اساس پاسخ بیمار به درمان به تدریج افزایش می یابد و معمولا مقدار 900 الی 1800 میلی گرم در روز برای بیشتر بیماران موثر است. با این حال مقادیر 2400 الی 3600 میلی گرم در روز نیز تحمل شده اند. در درمان درد عصبی پس از عفونت هرپسی روز اول مقدار واحد 300 میلی گرم، روز دوم 600 میلی گرم در روز در دو نوبت منقسم و روز سوم 900 میلی گرم در روز در سه مقدار منقسم مصرف می شود و مقدار مصرف بر اساس پاسخ بیمار به درمان تا حداکثر 1800 میلی گرم در روز قابل افزایش است.

کودکان: به عنوان ضد تشنج در کودکان 3 تا 12 سال ابتدا 10 تا 15 میلی گرم در کیلو گرم در روز در 3 مقدار منسجم تجویز می شود. سپس بر اساس پاسخ بیمار به درمان مقدار مصرف تنظیم می گردد. بر این اساس برای کودکان بالای 5 سال معمولا مقدار مصرف موثر 25 تا 35 میلی گرم در کیلوگرم در روز وبرای کودکان 3 تا 4 سال نیز مقدار مصرف موثر 40 میلی گرم در کیلوگرم در روز می باشد. مقدار مصرف افراد بالای 12 سال مشابه بزرگسالان است.

فلوکستین

فلئوکستین Fluoxetine

نام تجاری: Prozac, Prozac weekly, Rapiflux, Sarafem, Selfemra

طبقه بندی درمانی:

فلئوکستین از داروهای ضدافسردگی است و در گروهی از داروها که مهارکننده های اختصاصی بازجذب سروتونین( SSRI) نامیده می شوند، قرار دارد. فلئوکستین بر روی مواد شیمیایی در مغز که باعث عدم تعادل، افسردگی، هراس، اضطراب، نشانه های وسواس فکری- عملی شده اند، تاثیر می گذارد.

فلئوکستین برای درمان اختلال افسردگی اساسی، اختلال خوردن، اختلال وسواس فکری- عملی، اختلال هراس و اختلال افسردگی قبل از قاعدگی     به کار می رود.

راهنمایی های کلی

اگر شما هرکدام از داروهای زیر را استفاده کنید، قادر به استفاده از فلئوکستین نخواهید بود.

پیموزاید

تیوریدازین

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAO )مانند: ایزوکربوکساید، ترانیل سیپرومین، فنالازین، سلژیلین

مصرف همزمان این داروها با فلئوکستین می تواند بسیار خطرناک باشد.

شما باید حداقل 14 روز بعد از توقف مهارکننده های MAO صبر کنید قبل از این که فلئوکستین را مصرف کنید.

شما بعد از قطع مصرف فلئوکستین باید حداقل 5 هفته صبر کنید تا این که بتوانید مهارکننده های MAO را مصرف کنید.

اگر شما شرایط زیر را دارید قبل از مصرف این دارو با پزشک خود صحبت کنید.

بیماری کبد

بیماری کلیوی

دیابت

حملات تشنج یا صرع

اختلال دوقطبی

سابقه سوء مصرف مواد یا افکار خودکشی

اگر شما هرکدام از این شرایط را دارید ممکن است قادر به استفاده از فلئوکستین نباشید و یا این که ممکن است به آزمایش های خاص یا دوز خاص نیاز داشته باشید.

شما ممکن است هنگام مصرف ضدافسردگی ها افکار خودکشی داشته باشید. به ویژه اگر کمتر از 24 سال داشته باشید. اگر شما نشانه های افسردگی و یا افکار خودکشی را در چندین هفته اول درمان داشته باشید به پزشک خود اطلاع دهید. هرگز خودسرانه دوز داروی خود را تغییر ندهید. علاوه بر این خانواده و مراقبانر باید نسبت به تغییرات خلقی فرد آگاه باشند. پزشک شما هرچند وقت یک بار شما را ویزیت خواهد کرد. قرار ملاقات های خود را با پزشکتان از دست ندهید.

مصرف در دوران بارداری:

فلئوکستین جزء گروه C است. ضدافسردگی های SSRI ممکن است باعث مشکلات ریوی خطرناکی در نوزادانی که مادران آنها در طول حاملگی این دارو را مصرف می کرده اند، بشود. اگرچه با قطع داروهای ضدافسردگی در دوران بارداری ممکن است عود افسردگی را داشته باشید.

اگر شما تصمیم دارید که باردار شوید و یا این که در طول درمان با این دارو باردار شده اید، بدون مشورت با پزشک خود مصرف این دارو را قطع نکنید.

مصرف در دوران شیردهی:

فلئوکستین می تواند به شیر انتقال یابد و ممکن است به کودک شیرخوار آسیب برساند. اگر به کودک خود شیر می دهید بدون مشورت با پزشک خود این دارو را استفاده نکنید.

راهنمای مصرف

این دارو را کاملا طبق دستور پزشک مصرف کنید.

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید.

پزشک شما هرچند وقت یک بار ممکن است مقدار داروی شما را تغییر دهد تا آن که بهترین نتیجه را به دست آورید.

از شکستن، جویدن و باز کردن کپسول پرهیز کنید. قرص را به صورت کامل ببلعید زیرا باعث می شود که قرص به صورت تدریجی در بدن اثر کند.

شربت فلئوکستین را با قاشق مخصوص اندازه گیری، اندازه بگیرید. اگر شما آن را ندارید می توانید آن را از داروخانه تهیه کنید.

ممکن است درمان 4 هفته طول بکشد تا این که شما احساس بهبودی کنید.

مصرف فلئوکستین را بدون اطلاع پزشک قطع نکنید زیرا ممکن است شما عوارض ناخوشایندی را تجربه کنید.

فلئوکستین را در مکانی به دور از رطوبت و گرما نگهداری کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی:

در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید به محض به یاد آوردن آن را میل کنید. ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن آن خودداری کنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

اگر شما فکر می کنید بیش از مقدار تجویز شده از این دارو استفاده کرده اید فورا کمک پزشکی دریافت کنید.

تهوع، استفراغ، تب، خواب آلودگی،ضربان قلب نامنظم و سریع، گیجی، غش، تشنج یا کما از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

موارد احتیاط

از نوشیدن الکل اجتناب کنید زیرا می تواند عوارض جانبی فلئوکستین را افزایش دهد.

فلئوکستین می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

هنگام رانندگی یا انجام کارهایی که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.

اگر شما به طور منظم از داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند: داروهای سرماخوردگی یا آلرژیک، داروهای مخدر( نارکوتیک)، قرص های خواب آور، آرامش دهنده های عضلانی و داروهای ضداضطراب و یا صرع استفاده می کنید حتما به پزشک خود اطلاع دهید چون می تواند خواب آلودگی ناشی از مصرف فلئوکستین را افزایش دهد.

عوارض جانبی

اگر شما نشانه های زیر را دارید فورا کمک پزشکی دریافت کنید:

واکنش های آلرژیک: راش پوستی، کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، لبها، زبان و گلو.

تغییرات خلقی یا رفتاری: اضطراب، حملات هراس و مشکلات خواب

احساس تکانش گری، بدخلقی، آشفتگی، پرخاشگری، بیقراری و بیش فعالی

افسردگی، افکار خودکشی یا خود آسیبی

اگر شما هرکدام از عوارض خطرناک زیر را داشتید فورا به پزشک خود اطلاع دهید:

صرع (حملات تشنج)

لرزش، سفتی عضلات

راش پوستی

اشکال در تعادل یا هماهنگی

اضطراب، گیجی، تعریق، ضربان قلب تند

عوارض خفیف شامل:

خواب آلودگی، سرگیجه و ضعف

آبریزش بینی، درد گلو، سردرد و نشانه های آنفلوآنزا

تهوع، اسهال، تغییر در اشتها

تغییرات وزنی

کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی، اشکال در ارگاسم

خشکی دهان، افزایش تعریق

این لیست کامل نیست و ممکن است عوارض دیگری نیز اتفاق بیفتد. درباره تمام عوارض ناخواسته و مزاحمی که برای شما اتفاق می افتد با پزشک خود صحبت کنید.

تداخلات دارویی:

قبل از مصرف داروهای زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

داروهای ضددرد، تب و یا تورم: آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسین، ایندومتاسین و دیگر داروها

مصرف همزمان این داروها و فلئوکستین می تواند باعث کبود شدن و یا خونریزی گردد.

اگر شما هرکدام از داروهای زیر را مصرف می کنید قبل از مصرف فلئوکستین به پزشک خود اطلاع دهید.

آلپرازولام

کلوزاپین

دیگوکسین

فلکاینید

هالوپریدول

داروهای ضدصرع مانند: فنی توئین، کاربامازپین

تریپتوفان

وین بلاستین

وارفارین

ضد افسردگی های سه حلقه ای مانند: آمی تریپ تیلین، ایمی پرامین و...

این لیست کامل نیست و داروهای دیگری نیز وجود دارند که با فلئوکستین تداخل پیدا می کنند. درباره تمام داروهای بدون نسخه و یا با نسخه ای که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. این توصیه ویتامین ها، داروهای گیاهی و دیگر داروها را دربرمی گیرد.

هیچ داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک خود مصرف نکنید.

تاکرین

تاکرین Tacrine

نام ژنریک: Tacrine

نام تجاری: Cognex

طبقه درمانی:

تاکرین عملکرد سلول های عصبی مغز را بهبود می بخشد. این دارو از تجزیه ماده شیمیایی خاصی در مغز به نام استیل کولین جلوگیری می کند. افراد مبتلا به زوال عقل (دمانس)، اغلب دچار کاهش این نوع ماده شیمیایی هستند. این ماده در فرآینده هایی مانند: حافظه، تفکر و استدلال نقش مهمی ایفا می کند. تاکرین اغلب به منظور درمان فراموشی های خفیف ناشی از آلزایمر تجویز می شود.

راهنمایی های کلی:

اگر شما هریک از شرایط زیر را دارید، قبل از مصرف تاکرین به پزشک خود اطلاع دهید:

بیماری های کبدی

بیماری های قلبی

اختلالات ریتمی قلب مانند کاهش ضربان قلب

سابقه زخم معده

بزرگ شدن پروستات و مشکلات ادراری

صرع یا سایر اختلالات تشنجی

آسم یا بیماری انسداد ریوی مزمن

مصرف در دوران بارداری:

تاکرین جزء گروه دارویی C می باشد. این دارو ممکن است برای جنین مضر باشد. در صورت شک یا تصمیم برای بارداری در طول درمان با پزشک خود مشورت کنید.

مصرف در دوران شیردهی:

مشخص نیست که این دارو وارد شیر می شود یا خیر. اگر شما کودکتان را با شیر خودتان تغذیه می کنید برای مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید.

راهنمای مصرف:

این دارو را دقیقا به همان میزانی که برایتان تجویز شده است مصرف کنید و هرگز بیش از میزان تجویز شده مصرف نکنید و طول درمان با دارو را به میزانی که پزشکتان تعیین کرده است ادامه دهید.

این دارو را با لیوانی کاملا پر از آب مصرف کنید. این دارو بیشترین تاثیر را زمانی دارد که بین وعده های غذایی و با معده خالی مصرف شود. اما اگر مصرف با معده خالی باعث آشوب در معده تان می شود آن را با غذا میل نمایید.

به منظور تاثیردهی مطلوب این دارو را به صورت منظم مصرف نمایید و اگر نیاز به ادامه مصرف دارو دارید قبل از تمام شدن کامل داروهایتان از پزشک بخواهید نسخه تان را دوباره تایید نماید.

ممکن است پزشکتان به منظور ایجاد بهترین نتیجه درمانی چندین بار دوز دارویتان را تغییر دهد. هرگز بدون توصیه پزشک دوز دارو را تغییر ندهید.

هنگامی که تازه مصرف تاکرین را شروع کرده اید ممکن است دچار عوارض خفیفی مانند حالت تهوع، استفراغ یا اسهال شوید. این عوارض ممکن است در زمان تغییر دوز دارو یا حتی پس از شروع مصرف پس از یک دوره قطع دارو نیز نمایان شوند. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع نکنید. در صورت قطع یکباره تاکرین ممکن است شرایط شما بدتر از قبل شود.

برای اطمینان از عدم تاثیرات سوء دارو لازم است که به صورت منظم خونتان آزمایش شود. همچنین عملکرد کبدتان نیز نیازمند بررسی و آزمایش منظم می باشد. به صورت منظم تحت مراقبت و نظر پزشک باشید.

در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی قبل از انجام عمل، جراحتان را مطلع کنید که تحت درمان با تاکرین هستید. شاید نیاز باشد که مدت کوتاهی مصرف دارو را متوقف نمایید.

دارو را در دمای معمولی اتاق دور از رطوبت و گرما نگهداری کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی:

به محض یادآوری دوز فراموش شده را مصرف کنید. اگر نزدیک به زمان مصرف نوبت بعدی دارو هستید دوز فراموش شده را مصرف نکنید و طبق برنامه مصرفتان نوبت بعدی را مصرف نمایید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

در صورت مصرف زیاد دارو سریعا در پی دریافت مراقبت های پزشکی فوری باشید.

تهوع و استفراغ شدید، سرگیجه، تعرق، کاهش ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بیحالی، تشنج، تنگی نفس و کما از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه می باشند.

موارد احتیاط

تاکرین ممکن است باعث اختلال در هوشیاری و سرعت واکنش فرد بشود. هنگام رانندگی و یا استفاده از وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند مراقب باشید.

اگر هریک از نشانه های حساسیت دارویی در پی مصرف دارو در شما نمایان شد به سرعت در پی دریافت کمک های اروژانسی پزشکی برآیید. عمده ترین نشانه های حساسیت دارویی عبارتند از: کهیر، مشکلات تنفسی، گر گرفتگی صورت، لبها، زبان و سایر قسمت های بدن.

در صورت مشاهده هریک از علائم زیر فورا با پزشکتان تمام بگیرید:

خطاهای ادراکی و توهم

تغییرات ناگهانی و شدید در رفتارها

درد یا سوزش در هنگام دفع ادرار

تهوع، درد معده، تب خفیف و کاهش اشتها

ادرار تیره، مدفوع رنگ خاک رس، یرقان (زرد شدن پوست و چشمها)

عوارض جانبی تاکرین شامل موارد متعددی مانند موارد زیر می باشد:

تهوع، استفراغ، اسهال و دل پیچه ملایم

کاهش وزن

دفع بیش از معمول ادرار

آشفتگی و خلق افسرده

تحریک پوست، کاهش تعریق

تب و لرز، آبریزش بینی و سرفه

سرگیجه، خواب آلودگی و احساس خستگی

درد عضلات و مفاصل

ضعف و کاهش تعادل و هماهنگی

عوارض دیگری غیر از موارد ذکر شده نیز ممکن است در اثر مصرف دارو ایجاد شود. در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرمعمول و ناراحت کننده با پزشکتان مشورت کنید.

تداخلات دارویی

اگر هرکدام از داروهای زیر را مصرف می کنید قبل از مصرف تاکرین با پزشک خود مشورت کنید:

آتروپین

سایمتیدین

دی سیکلومین

دونیپزیل

فلوواکسامین

گالانتامین

هیوسامین

پروپانتینل

لیواستیگمین

اسکوپولامین

فهرست تداخل دارویی کامل نیست و امکان تداخل داروهای دیگری در عملکرد تاکرین وجود دارد.

در مورد تمامی داروهای مصرفی تجویز شده و داروهای خارج از نسخه تان با پزشک مشورت کنید. این موارد شامل ویتامین ها، املاح، مجصولات گیاهی و دیگر داروها نیزهست.

مصرف داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشکتان شروع نکنید.

لیتیوم (Lithium)    

نام تجاری: Eskalith, Lithobid, Lithonate, Lithotabs, Eskalith-CR

طبقه بندی درمانی: لیتیوم بر روند سدیم از طریق سلول های عضلانی و عصبی در بدن اثر می گذارد. لیتیوم برای درمان مانی (شيدايي) به کار برده می شود. علاوه بر این، برای پیشگیری و کاهش شدت دوره مانی مورد استفاده قرار می گیرد.

نشانه های مانیک عبارتند از: بیش فعالی، اختلال در تکلم، قضاوت ضعیف، کاهش نیاز به خواب، پرخاشگری، عصبانیت

راهنمایی های کلی:

چنانچه شما در هریک از حالات زیر بسر می برید، لازم است قبل از مصرف لیتیوم پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است در طول درمان به آزمایشهای خاصی احتیاج داشته باشید و یا به دوز دارویی که با شرایط شما سازگار است نیاز داشته باشید.

در صورت وجود حساسیت به لیتیوم

بیماری قلبی

بیماری کلیوی

کم کاری تیروئید

کاهش سطح سدیم در خون

مصرف در دوران بارداری: لیتیوم جزء گروه D است. این دارو می تواند به جنین آسیب برساند. در صورت شک به حاملگی و یا برنامه ریزی برای آن پزشک خود را مطلع سازید و همچنین شما می توانید در طول درمان از قرص های ضدبارداری استفاده کنید.

مصرف در دوران شیردهی: در شیر وارد شده و برای کودک شیرخوار مضر است. از شیردهی در طول درمان اجتناب کنید.

راهنمای مصرف:

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران اجتناب کنید.

این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

دوره درمان را با مقدار توصیه شده کامل کنید.

پزشک شما هرچند وقت یک بار ممکن است دوز داروی شما را تغییر بدهد، برای این که شما نتیجه بهتری از مصرف این دارو بگیرید.

از خرد کردن، جویدن و له کردن آن اجتناب کنید. قرص به صورت کامل بلعیده شود، زیرا این کار باعث می شود که اثر دارو به تدریج در بدن آزاد گردد.

مایع لیتیوم را با قاشق مخصوص اندازه گیری، اندازه بگیرید. اگر شما این وسیله را ندارید، از داروخانه تهیه کنید.

مصرف لیتیوم باعث می شود که شما سریعتر آب بدن خود را از دست بدهید، به ویژه اگر شما استفراغ و اسهال داشته باشید.

به هنگام مصرف این دارو خود را در معرض گرمای شدید یا تمرین سخت قرار ندهید، زیرا عرق کردن بیش از حد معمول باعث می شود که شما آب بدن خود را از دست بدهید و این می تواند عوارض جانبی لیتیوم را افزایش دهد.

هنگام مصرف لیتیوم، برای این که آب از دست رفته را جبران کنید، مایعات زیادی بنوشید.

اگر شما در هنگام مصرف لیتیوم، نشانه هایی از قبیل افزایش تعریق، تب، تهوع، اسهال را برای بیشتر از چند ساعت داشتید حتما به پزشک مراجعه کنید.

اگر شما به هر نوع جراحی نیاز دارید، قبل از مصرف لیتیوم به جراح خود بگویید.

لیتیوم را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

لیتیوم را در مکانی دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید.

موارد احتیاط:

هنگام رانندگی یا انجام هر کاری که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.

لیتیوم ممکن است به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

از قرار گرفتن در آب و هوای گرم و از دست دادن آب بدن بر اثر تمرین زیاد، اجتناب کنید.

مقدار نمکی را که شما در رژیم غذایتان مصرف می کنید، تغییر ندهید، زیرا تغییر نمک می تواند مقدار لیتیوم در خون را تغییر دهد.

فراموش کردن دوز مصرفی:

در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

در صورت مصرف اتفاقی دوزهای بیش از اندازه، فرد را به واحدهای درمانی برسانید.

تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، ضعف عضلانی، فقدان تعادل، تاری دید، وزوز در گوش از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

عوارض جانبی:

1 – شایع:

واکنش های آلرژیک (مشکلات تنفسی، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو).

2 – خطرناک:

تشنگی مفرط، کم ادراری یا پرادراری

ضعف، تب، بی قراری، گیجی، چشم درد و مشکلات بینایی.

پرش عضلات چشم، زبان، فک یا گردن

احساس سبکسری، غش، ضربان قلب کند.

توهمات، حملات ناگهانی مرضی (بیهوشی موقت، تشنج).

تب همراه با ضعف عضلانی، تعریق، ضربان قلب سریع و نامنظم.

نشانه های ابتدایی سمیت لیتیوم مانند تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، ضعف عضلانی، رعشه، فقدان تعادل، تاری دید یا وزوز در گوش

3 – خفیف:

لرزش خفیف در دستها

ضعف، فقدان تعادل

تهوع و استفراغ خفیف، کاهش اشتها، ناراحتی معده

خشک و نازک شدن موها

خارش پوستی

اگر شما هرکدام از این عوارض و یا دیگر عوارض آزاردهنده را داشتید، فورا به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی:

استازولامید

آمینوفیلین

بی کربنات سدیم

کاربامازپین

فلوکستین

مترونیدازول

ایوداید پتاسیم (ضدهیپرتیروئیدی)

مهارکننده ACE مانند: کاپتوپریل، فسینپریل، انالاپریل، لیزینوپریل، مواکسی پریل، کیناپریل، رامیپریل، تراندولاپریل.

بلوک کننده کانال کلسیم مانند: دیلتیازم، وارپامیل

دیورتیک (مدر) مانند: آمیلوراید، کلرتالیدون، اتاکرینیک، فورسماید، هیدورکلردیازید، اینداپامین، متولازون، اسپیرونولاکتون، تریامترن.

داروهای اختلالات روانپزشکی مانند: هالوپریدول، کلرپرومازین، کلوزاپین، الانزاپین، پیموزاید، ریسپریدون.

سلککسیب وNSAID مانند: ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، فلوربی پروفن، ایندومتاسین، کتوپروفن، کتورولاک، مفنامیک اسید، پیروکسیکام و دیگر داروها.

ویتامین ها، داروهای گیاهی و دیگر داروها

این لیست کامل نیست و داروهای دیگری وجود دارد که می تواند با لیتیوم تداخل کند. درباره تمام داروهایی که مصرف می کنید و دیگر داروهای تجویز شده توسط پزشکان دیگر با پزشک خود صحبت کنید.

هیچ داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک خود مصرف نکنید.

الانزاپین Olanzapine

الانزاپین Olanzapine

نام تجاری: Zyprexa, Zyprexa zydis

طبقه بندی درمانی:

الانزاپین از داروهای ضد جنون (آنتی سایکوتیک) است. این دارو به وسیله تغییر فعالیت های مواد شیمیایی در مغز عمل می کند. الانزاپین برای درمان نشانه های جنون( اختلالات سایکوتیک) مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی به کار برده می شود.

راهنمایی های کلی:

الانزاپین برای جنون( اختلالات سایکوتیک) مرتبط با زوال عقل( دمانس) به کار برده نمی شود. الانزاپین ممکن است باعث نقایص قلبی، مرگ ناگهانی یا ذات الریه در سالمندان مبتلا به اختلالات مرتبط با دمانس بشود.

اگر شما شرایط خاص زیر را دارید، ممکن است به آزمایش های خاص در طول درمان احتیاج داشته باشید و یا این که ممکن است به دوز دارویی که با شرایط شما سازگار است، نیاز داشته باشید.

بیماری های کلیوی و یا کبدی

بیماری های قلبی، فشار خون بالا، مشکلات ریتمی قلبی

کلسترول یا تری گلیسیرید بالا

سابقه حمله یا سکته قلبی

سابقه سرطان سینه

صرع یا حملات تشنجی

سابقه فردی یا خانوادگی دیابت

بزرگ شدن پروستات یا مشکلات ادرار

گلوکوم

اشکال در بلعیدن

مصرف در دوران بارداری:

الانزاپین در دوران بارداری جزء گروه C است. این دارو ممکن است به جنین آسیب برساند. در صورت شک به بارداری یا برنامه ریزی برای آن پزشک خود را مطلع سازید.

مصرف در دوران شیردهی:

الانزاپین می تواند به شیر مادر انتقال یابد و به کودک شیرخوار آسیب برساند. اگر شما به کودک خود شیر می دهید، بدون مشورت با پزشک خود این دارو را مصرف نکنید.

اگر شما فنیل کتونوری (Pku ) دارید، قبل از مصرف الانزاپین به پزشک خود اطلاع دهید.

راهنمای مصرف

این دارو را کاملا طبق دستور پزشک مصرف کنید.

هرگز این دارو را بیشتر از مقدار و مدت تجویز شده مصرف نکنید.

از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید.

این دارو را با لیوانی پر از آب مصرف کنید.

الانزاپین می تواند همراه و یا بدون غذا مصرف گردد.

الانزاپین معمولا یکبار در روز مصرف می شود.

تا زمانی که برای مصرف دارو آماده شوید، قرص را در جعبه پلاستیکی اش نگهداری کنید. جعبه را باز کنید و پلاستیک آن را بکنید.

از دستان خشک استفاده کنید و قرص را دربیاورید و آن را در دهان بگذارید و آن حل خواهد شد.

قرص را نبلعید، اجازه دهید در دهان بدون جویدن حل گردد.

شما می توانید برای حل شدن راحت از مایعات استفاده کنید.

قبل از این که نشانه های شما بهبود یابد، ممکن است 4 هفته از مصرف این دارو بگذرد. اگر نشانه های شما بعد از 4 هفته بهبود نیافت به پزشک خود اطلاع دهید.

الانزاپین ممکن است باعث افزایش قند خون گردد. نشانه ها شامل: تشنگی مفرط، کاهش اشتها، افزایش ادرار، تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، خشکی پوست و خشکی دهان است.

اگر شما دیابت دارید، هنگام مصرف الانزاپین باید قند خون به صورت منظم مورد بررسی قرار گیرد.

قرار ملاقات های خود را با پزشکتان از دست ندهید.

الانزاپین را در مکانی به دور از رطوبت و گرما نگهداری کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی:

در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را میل کنید و از دوبرابر کردن دوز مصرفی خودداری کنید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه:

اگر شما فکر می کنید بیش از مقدار این دارو را مصرف کرده اید، فورا کمک پزشکی را دریافت کنید.

خواب آلودگی، پریشانی، پرخاشگری، گفتار نامفهوم، گیجی، افزایش ضربان قلب، حرکات غیرقابل کنترل، مشکلات تنفسی یا غش از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

موارد احتیاط

الانزاپین می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

هنگام رانندگی یا انجام کارهایی که به هوشیاری نیاز دارد، احتیاط کنید.

از تغییر وضعیت ناگهانی یعنی بلند شدن سریع از حالت خوابیده یا نشسته پرهیز کنید، زیرا ممکن است باعث سرگیجه گردد.

از نوشیدن الکل اجتناب کنید، زیرا می تواند عوارض جانبی این دارو را افزایش دهد.

از گرم شدن بیش از اندازه اجتناب کنید.

در هوای گرم و یا در طول درمان مایعات زیادی بنوشید.

عوارض جانبی

اگر شما هرکدام از نشانه های زیر را دارید، فورا کمک پزشکی را دریافت کنید.

واکنش های آلرژیک: کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، زبان، لبها، گلو.

اگر شما نشانه های زیر را دارید، مصرف الانزاپین را قطع کنید.

تب، سختی عضلات، تعریق، ضربان قلب سریع و نامنظم

حرکات غیرقابل کنترل عضلات

بیحسی یا ضعف عضلانی به ویژه در نیمی از بدن

سردرد ناگهانی، گیجی، مشکلات بینایی، گفتاری یا تعادل

تشنگی مفرط، تکرر ادرار، گرسنگی شدید یا ضعف

احساس سبکسری

افکار و یا رفتارهای غیرعادی، توهمات، خودآسیبی

تهوع، ناراحتی معده، تب پایین، کاهش اشتها، ادرار تیره، یرقان

عوارض خفیف شامل:

سرگیجه، خواب آلودگی، ضعف

یبوست

خشکی دهان

تورم دست ها یا پاها

کمردرد

افزایش وزن، افزایش اشتها

ناراحتی معده

این لیست کامل نیست و ممکن است عوارض دیگری نیز اتفاق بیفتد. درباره تمام عوارض ناخواسته و مزاحمی که برای شما اتفاق می افتد به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی

اگر شما به طور منظم از داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند مانند: داروهای آلرژیک، سرماخوردگی، نارکوتیک ها، قرص های خواب آور، آرامش دهنده های عضلانی، داروهای ضدصرع، افسردگی و اضطراب استفاده می کنید، حتما قبل از مصرف الانزاپین به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر شما هرکدام از داروهای زیر را مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

داروهای فشار خون بالا یا بیماری های قلبی

کاربامازپین

فلوواکسامین

داروهای بیماری پارکینسون مانند سلژیلین، روپینیرل

این لیست کامل نیست و ممکن است داروهای دیگری نیز وجود داشته باشند که با الانزاپین تداخل پیدا کنند.

درباره تمام داروهای با نسخه و بدون نسخه ای که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. این توصیه می تواند داروهای گیاهی، ویتامین ها و دیگر داروها را دربربگیرد.

هیچ داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک خود مصرف نکنید.

آمانتادین Amantadine

نام تجاری: Symmetrel

طبقه بندی درمانی:

 آمانتادین،

داروی ضدویروس است که فعالیت ویروس ها را در بدن متوقف می کند. آمانتادین

برای درمان و پیشگیری آنفلوآنزا به کار برده می شود. علاوه بر این برای

درمان بیماری پارکینسون و نشانه های آن مانند: خشکی عضلات (سفتی عضلات)،

لرزش نیز به کار برده می شود.

راهنمایی های کلی

اگر شما

هرکدام از شرایط زیر را دارید، قبل از مصرف آمانتادین به پزشک خود اطلاع

دهید، زیرا ممکن است به آزمایش یا دوز خاصی در طول درمان نیاز داشته باشید.

صرع یا دیگر حملات تشنجی

نقایص قلبی

بیماری های کلیوی و یا کبدی

گلوکوم

سابقه بیماری روانی یا اقدام به خودکشی

اگر شما به آمانتادین حساسیت دارید یا این که واکسن آنفلوآنزا را در 14 روز اخیر دریافت کرده اید، این دارو را استفاده نکنید.

مصرف

در دوران بارداری: آمانتادین جزء گروه C است. این دارو ممکن است به جنین

آسیب برساند. اگر شما باردارید و یا در طول درمان قصد دارید حامله شوید،

حتما به پزشک خود اطلاع دهید.

مصرف در دوران شیردهی: آمانتادین وارد شیر

شده و ممکن است به کودک شیرخوار آسیب برساند. اگر شما به کودک خود شیر می

دهید بدون مشورت با پزشک این دارو را مصرف نکنید.

راهنمای مصرف

این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

هرگز این دارو را بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.

این دارو را بیشتر از مدت تجویز شده مصرف نکنید.

این دارو را با لیوانی پر از آب مصرف کنید.

شربت آمانتادین را با قاشق مخصوص اندازه گیری، اندازه بگیرید. اگر شما این قاشق را ندارید می توانید آن را از داروخانه تهیه کنید.

اگر

شما آمانتادین را برای درمان آنفلوآنزا A مصرف می کنید، باید این دارو را

به صورت کامل برای مدت زمان تجویز شده مصرف کنید. نشانه های شما ممکن است

بهبود یابد قبل از این که عفونت به طور کامل برطرف گردد.

اگر شما

آمانتادین را برای درمان نشانه های بیماری پارکینسون مصرف می کنید، مصرف

این دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید زیراممکن است وضعیت شما بدتر شود.

این دارو را در مکانی به دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید.

فراموش کردن دوز مصرفی

در

صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض یادآوردن آن را

میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد فقط آن نوبت

را مصرف کنید و از دو برابر کردن آن خودداری نمایید.

مسمومیت با دوزهای بیش از اندازه

در

صورت مصرف اتفاقی دوزهای بیش از مقدار تجویز شده، فورا کمک پزشکی دریافت

کنید، زیرا مصرف بیش از مقدار تجویز شده می تواند بسیار خطرناک باشد.

تاری

دید، سردرد شدید، اضطراب، گیجی، توهمات، پرخاشگری، لرزش، ضربان قلب نامنظم

و سریع، مشکلات تنفسی، حملات تشنجی و کما از نشانه های مصرف دوزهای بیش از

اندازه است.

موارد احتیاط

به دلیل این که این دارو منجر به اختلالات بینایی می شود، باید از کارهایی که نیاز به تمرکز و هوشیاری دارد مثل رانندگی پرهیز کنید.

از نوشیدن الکل اجتناب کنید زیرا می تواند عوارض جانبی آمانتادین را افزایش دهد.

از مصرف قرص های رژیمی، قرص های کافئین و یا دیگر محرک ها مانند داروهای ADHD بدون تجویز پزشک خودداری نمایید.

اگر شما واکسن آنفلوآنزا را در 14 روز اخیر دریافت کرده اید، قبل از مصرف آمانتادین به پزشک خود اطلاع دهید.

آمانتادین می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به تفکر یا پاسخدهی شما به محیط آسیب برساند.

عوارض جانبی

اگر شما هرکدام از نشانه های زیر را داشتید فورا کمک پزشکی دریافت کنید.

واکنش های آلرژیک مانند: کهیر، مشکلات تنفسی، تورم صورت، زبان، لبها، گلو.

اگر شما هرکدام از عوارض جانبی خطرناک زیر را داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید:

احساس تنفس کوتاه حتی با آرامش

تورم، افزایش وزن سریع

احساس افسردگی یا عصبانیت

تغییر رفتار، افکار خودآسیبی

تب، سفتی عضلات، گیجی

تعریق، ضربان قلب سریع و نامنظم

پرش حرکات عضلانی در چشم، زبان، گردن، فک

رعشه (حرکات غیرقابل کنترل)

عوارض خفیف

سرگیجه، خواب آلودگی، سردرد

مشکلات خواب (بیخوابی)

تهوع، یبوست، کاهش اشتها

خشکی دهان و یا بینی

فقدان تعادل و یا هماهنگی

این لیست کامل نیست و ممکن است عوارض دیگری وجود داشته باشد. در صورت بروز هرگونه عوارض ناخواسته و مزاحم با پزشک خود تماس بگیرید.

تداخلات دارویی:

اگر شما هرکدام از داروهای زیر را مصرف می کنید، قبل از مصرف آمانتادین به پزشک خود اطلاع دهید.

آتروپین

دی سیکلومین

پروپانتینل

اسکوپولامین

کینین

کینیدین

دیورتیک مانند: کلروتیازید، هیدروکلروتیازید، کلرتالیدون، متالازون.

فنوتیازین مانند: کلرپرومازین، فلوفنازین، پرفنازین، تری فلئوپرازین.

این لیست کامل نیست و داروهای دیگری وجود دارند که با آمانتادین تداخل پیدا می کنند.

درباره

تمام داروهای با نسخه یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید با پزشک خود صحبت

کنید. این توصیه شامل ویتامین ها، داروهای گیاهی و تمام داروهایی که توسط

پزشکان دیگر تجویز شده می باشد. هیچ داروی جدیدی را بدون مشورت با پزشک خود

مصرف نکنید.

 بای پریدن (Biperiden)

    نام تجاری: Akinoton Hcl

    طبقه بندی درمانی:

 بای پریدن، اثرات مواد شیمیایی خاص را در بدن که ممکن است در اثر بیماری مانند: (اختلال پارکینسون)، دارودرمانی و یا عوامل دیگر نامتعادل شده باشد، کاهش می دهد.

    بای پریدن برای درمان سفتی عضلات، رعشه، اسپاسم ها و کنترل ضعف عضلانی بیماری پارکینسون به کار برده می شود. علاوه بر این، بای پریدن برای درمان و پیشگیری اختلالات عضلاني، هنگامی که توسط داروهایی مانند کلروپرومازین، فلوفنازین، پرفنازین و دیگر داروها ایجاد می شوند، مورد استفاده قرار می گیرد.

    راهنمایی های کلی:

    چنانچه شما در هریک از حالات زیر به سر می برید، لازم است قبل از مصرف بای پریدن پزشک خود را مطلع سازید، زیرا ممکن است به مراقبت خاصی در طول درمان احتیاج داشته باشید و یا از دوز دارویی پایین تری که با شرایط شما سازگار است استفاده نمایید.

    بزرگ شدن پروستات، مشکلات ادراری

    حملات تشنجی، صرع

    بیماری قلبی، ضربان نامنظم قلب

    افسردگی یا دیگر اختلالات روانپزشکی

    بیماری کلیوی و یا کبدی

    اگر شما شرایط زیر را دارید، در این صورت قادر به استفاده از بای پریدن نخواهید بود.

    در صورت وجود حساسیت به بای پریدن

    گلوکوم زاویه باریک

    انسداد ادراری یا گوارشی و دیگر بیماری های روده ای

    میاستنی بدخیم

    مصرف در دوران بارداری:

 بای پریدن جزو گروه C است. مشخص نیست که آیا این دارو به جنین آسیب می رساند یا خیر. بهرحال، اگر شما باردارید و یا در طول درمان قصد دارید که باردار شوید حتما قبل از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

    مصرف در دوران شیردهی: مشخص نیست که آیا این دارو به شیر راه می یابد یا خیر. بهرحال، اگر شما به کودک خود شیر می دهید بدون مشورت با پزشک خود این دارو را مصرف نکنید.

    راهنمای مصرف

    از مصرف این دارو در موارد مشابه و یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید.

    این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید.

    چنانچه سوال یا نکته مهمی در مورد مصرف این دارو به نظرتان رسید، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

    بای پریدن را با لیوانی پر از آب میل کنید.

    بای پریدن ممکن است یک یا چند بار در روز مصرف شود، حداکثر دوز روزانه توصیه شده هشت قرص (mg 16) است.

    بای پریدن را در مکانی دور از گرما و رطوبت نگهداری کنید.

    بای پریدن را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.

    فراموش کردن دوز مصرفی:

    در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو را فراموش کردید، به محض به یاد آوردن آن را میل کنید، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد، فقط آن نوبت را مصرف کنید و از دو برابر کردن مقدار دارو خودداری کنید.

    مسمومیت با دوزهاي بیش از اندازه:

    سریع، کمک پزشکی دریافت کنید.

    بزرگ شدن مردمک چشم، تندخویی، خشکی پوست، کبود شدن صورت، ازدیاد و نامنظم بودن ضربان قلب، اضطراب، توهمات، گیجی، آشفتگی، بیش فعالی، کاهش هوشیاری، حملات ناگهانی مرضی از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه است.

    موارد احتیاط:

    از رانندگی و سایر امور خطرناک و یا نیازمند هوشیاری پرهیز کنید تا زمانی که پاسخ به دارو مشخص گردد.

    الکل را با احتیاط مصرف کنید، زیرا مصرف بای پریدن و الکل ممکن است خواب آلودگی و سرگیجه را در فرد افزایش دهد، علاوه بر این بای پریدن باعث تاری دید هم می شود.

    به هنگام مصرف بای پریدن، خود را در معرض دمای شدید و یا ورزش شدید قرار ندهید زیرا ممکن است باعث گرمازدگی شما گردد، نشانه های این فعالیت عبارتند از: کاهش تعریق، تهوع، گیجی.

    عوارض جانبی بای پریدن:

    1 – خطرناک

    واکنش های آلرژیک (مشکلات تنفسی، گرفتگی گلو، تورم صورت، زبان، لب ها یا گلو.

    تب شدید

    ضربان قلب سریع و نامنظم

    حملات تشنجی

    اضطراب، توهمات، گیجی، آشفتگی، بیش فعالی، کاهش تمرکز

    راش

    چشم درد

    2 – خفیف

    خشکی دهان

    تاری دید، گشاد شدن مردمک چشم

    مشکلات ادراری و یا یبوست

    عصبانیت، اضطراب

    ناراحتی معده

    کاهش تعریق

    اگر شما هرکدام از این عوارض را داشتید فورا به پزشک مراجعه کنید.

    تداخلات دارویی:

    ضد افسردگی های سه حلقه ای (که برای درمان افسردگی، درد، اختلال وسواس فکری- عملی به کار برده می شود) مانند: آمی تریپتلین، دوکسیپین، کلومیپرامین، آموکساپین، دسیپرامین، ایمی پرامین، نورتریپ تیلین، پروتریپ تیلین.

    فنوتیازین ها (که برای درمان مانیا، شیزوفرنی و دیگر اختلالات روان پزشکی و تهوع و استفراغ مورد استفاده قرار می گیرد) مانند: کلرپرومازین، فلوفنازین، پرفنازین، مزوریدازین، تیوریدازین، پرمازین، تری فلئوپرازین و...

    آنتی هیستامین ها مانند: دیفن هیدرامین، کلرفنیرامین، برموفنیرآمین، کلماستین و...

    کینیدین

    آمانتادین

    دیگوکسین

    هالوپریدول

    چنانچه شما هریک از این داروها را مصرف می کنید، قبل از مصرف بای پریدن پزشک خود را مطلع سازید.