خشم مهار نشده و پرخاشگری کودکان در ترس آن ها ریشه دارد. مسعود هنربخش کارشناس ارشد روان شناسی بالینی با بیان این مطلب به خراسان می افزاید: در بسیاری از مواقع ترس ابراز نشده کودک به خشم و پرخاشگری تبدیل می شود و والدین از این خشم ناگهانی کودک در شگفت می مانند، در صورتی که اگر والدین بتوانند احساسات کودک را به موقع شناسایی کنند و به آن اهمیت دهند، چنین شرایطی پیش نمی آید.هنربخش ادامه می دهد:

بیشتر والدین در واکنش به احساس ترس در کودک خود ترس او را انکار و سعی می کنند به این طریق احساس ترس را در او از بین ببرند. در صورتی که کودک باید با احساس ترس روبه رو شود و از آن گذر کند، باید دانست کودکان نیاز دارند که احساسات ناخوشایند را تجربه کنند؛ در حقیقت برای تجربه کردن احساسات اصیل و خوشایند باید احساسات متفاوت را از سر بگذرانند.از این رو این بار که کودکتان گفت ترسیده، به جای این که بگویید تو نباید بترسی، بگویید: «می دانم که ترسیدی و این اشکالی ندارد من هم که کوچک بودم، می ترسیدم». والدین باید بدانند ترس، غم و خشم اولین سنگرهای دفاعی فرد در مقابل مشکلات زندگی است و کودک باید با آن ها روبه رو شود. اگر چنین نشود، ترس ابراز نشده در وجود کودک نهادینه می شود و وی که ابراز ترس را نشانه ضعف می داند، آن را به خشم شدید و ناگهانی تبدیل می کند.این موضوع حتی در دوران بزرگسالی و در طول زندگی مشترک هم زمینه بسیاری از مشکلات را ایجاد می کند.

به عنوان مثال خانمی که پس از دلهره و نگرانی فراوان به علت دیرآمدن همسرش با آمدن او به جای این که بگوید چقدر از این که تا دیروقت تنها مانده، ترسیده است به او پرخاش می کند و خشم شدیدی را نشان می دهد. او در واقع یاد نگرفته است که ترس خود را ابراز کند و یا ترس را نشانه ضعف خود می داند.