اگر چه دکتر علی شریعتی خود بارها توسط ساواک بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفته بود، بسیاری از جوانان انقلابی در دهه ۵۰ نیز به خاطر پخش کتاب های او به زندان افتادند.
«بازتاب» همزمان با سی و پنجمین سالگرد درگذشت شریعتی، برای اولین بار خاطره یکی از زندانیان سیاسی قبل از انقلاب و هم بندان دکتر شریعتی درباره او را منتشر می کند.
وی در خاطره ای از دکتر شریعتی می گوید: در حسینیه ارشاد شنونده سخنانش بودم. در اوایل مهرماه ۱۳۵۲ دستگیر شدم. مرا به زندان کمیته مشترک شهربانی و ساواک بردند. زندان کمیته مشترک(موزه عبرت کنونی)، ساختمان کوچکی بود که از آن برای بازجویی های اولیه استفاده می کردند. این ساختمان از چندین سلول انفرادی تنگ و تاریک تشکیل شده بود و صدای بازجوها و آزار و شکنجه دیگر زندانیان به آسانی شنیده می شد.
از جمله زندانیان، دختر دانشجویی بود که در سلول روبرویی بازجویی می شد و لابلای آن بازجویی، کلمات و جملاتی درباره کتاب های شریعتی از وی می شنیدم.
نزدیک غروب؛ باز و بسته شدن در سلول کناری خبر از ورود زندانی جدیدی داد. از گفت و گوی ماموران ساواک فهمیدم همسایه تازه وارد کسی نیست جز دکتر شریعتی! هیجان زده به انتهای سلول رفتم و به علامت رمز به دیوار سلول دکتر کوبیدم.
در همین احوال صدای شکنجه گر ساواک به گوش رسید که به دختر تشر می زد: شریعتی تو را به این روز انداخته، اگر از شریعتی ابراز بیزاری کنی، آزادت می کنم، باید به شریعتی فحش بدهی. دختر که از حضور دکتر در زندان بی خبر بود، محجوبانه می گفت: من فحش بلد نیستم.
از کنار میله های سلول نگاه کردم، شریعتی که ظاهرا او نیز صدا را شنیده بود، با یک دست میله های سلول را می فشرد و با دست دیگرش به میله ها می کوفت و خطاب به دختر فریاد می کشید: دخترم، دخترم، شریعتی منم! به من فحش بده!
دختر که تازه به حضور دکتر پی برده بود، صدایش را از حد معمول بلند تر کرد و گفت: دکتر، دکتر! قربان قلمت، قربان هدفت! اما آتش سیگار شکنجه گر بیش از این به او امان نداد و در صورت دختر فرو نشست. شکنجه های مداوم و ناله های پی در پی دختر فضای روانی زندان را دگرگون کرده و همه را بی تاب کرده بود! حتی صدای بلند نفس نفس زدن دکتر و آه کشیدنش را می شنیدم. صدای ناله های دختر معصوم پس از نیمه شب رو به خاموشی نهاد، اما این رنج و شکنجه تا سپیده دم ادامه داشت.
صبح در سلولم را باز کردند و دست هایم را از پشت به هم بستند. آن گاه مرا به محوطه زندان آورده و در کنار در زندان نشاندند. یک لحظه چشمم به چهره شریعتی افتاد. او را نیز از سلولش بیرون آورده بودند. آن چه می دیدم باورم نمی شد. چشم هایم را به زانویم مالیدم و دوباره با شگفتی نگاه کردم: تعدادی از موهای دکتر سفید شده بود.

ببخشید منبع معتبری برای این مطلب میشه عنوان کنید؟؟

تاثیر برانگیز بود...خداکنه واقعی باشه...
آخه شریعتی کچل بود!!!!
ولی خیلی جالب بود.مرسی

سایتها و خبرگزاری های معتبر هم این مطلب رو آوردن.با یه سرچ میتونید ببینید.

1. این مطلب رو سرچ کردیم اما منبع معتبر نبودند بلکه 2 تا سایت بودن که فقط مطلب رو نوشته بودن دقیقا با عباراتی که شما ذکر کردین

2. تا اونجایی که ما میدونیم دوره ساواک مردم رو بخاطر دینداری و قرآن داشتن میگرفتن نه به خاطر شناختن دکتر شریعتی و داشتن کتابهای دکتر شریعتی

این قابل توجه دوستی که گفتند شریعتی کچل بود.
قابل توجه دوست دیگر ،شما اول برو کتابهای دکتر را بخوان،بعد مشکل ساواک با دکتر را می فهمی

آقا سعید عکسش معلوم نیست
آپلود کنید و دوباره بذارید

جلوی سرش تاسه!منظورم همون جا بود!وگرنه من یکی از کسانی هستم که متن و ادبیات شریعنی رو دوست دارم.با همه نظرهاش موافق نیستم،ولی ادبیاتشون ستایش میکنم!

بعضی وقتا آدم میخواد سرشو بکوبه دیوار که بعضی حرفارو نبینه و نشوه.شاه با قرآن خوندن امام خمینی(ره) مشکل داشت؟
برادر جان طاغوت با هرچیزی که مردم رو آگاه کنه مشکل داره. کتابایی که دکتر شریعتی مینوشت،شعرهایی که ملک الشعرا میگفت(زمون رضاخان)،سخنرانیهای مام(ره). هرکس به طریقی آگاه میکرد. یادت نره خیلی از این آگاه کردنا توسط ملی گراها(مجاهدین خلق) صورت میگرفت که نه قرآن میخوندن نه...  .پس طاغوت با آگاه کردن مشکل داشت.
در مورد منبع هم چشم،منبع معتبر هست ولی دنبال یه منبع سفت و سختتر هستم که معرفیش کنم.

بعضی وقتا آدم میخواد سرشو بکوبه دیوار که بعضی حرفارو نبینه و نشوه.شاه با قرآن خوندن امام خمینی(ره) مشکل داشت؟
برادر جان طاغوت با هرچیزی که مردم رو آگاه کنه مشکل داره. کتابایی که دکتر شریعتی مینوشت،شعرهایی که ملک الشعرا میگفت(زمون رضاخان)،سخنرانیهای مام(ره). هرکس به طریقی آگاه میکرد. یادت نره خیلی از این آگاه کردنا توسط ملی گراها(مجاهدین خلق) صورت میگرفت که نه قرآن میخوندن نه...  .پس طاغوت با آگاه کردن مشکل داشت.
در مورد منبع هم چشم،منبع معتبر هست ولی دنبال یه منبع سفت و سختتر هستم که معرفیش کنم.

به قول یکی،تا وقتی که بتونی از جهالت یکی استفاده بکنی،میتونی هر کاری رو باهاش بکنی.اگر هم روزی شروع به رویش و فهمیدن اتفاقات کرد،توی سیل اطلاعات غرق بکن...چون توی این حالت هم همون اتفاق میوفته.همینجوری به ذهنم رسید.گفتم بگم!!!

سخنای قشنگ زیاد داره ولی یه کتاب داره به نام هبوط فک کنم.احساس میکنم یه خورده از نظر محتوا مشکل داره.البته من کارشناس نیستم .کارشناسا برن برسی کنن.