شهر - منهای وقتی که هستی -  حاصلش برزخ خشک وخالی

                                                       جمع آيينه ها ضربدر تو، بی عدد صفر، بعد از زلالی

می شود گل در اثنای گلزار، می شود کبک در عين رفتار

                                                        می شود آهويی در چمنزار، پای تو ضربدر باغ قالی

چند برگی است ديوان ماهت؟ دفتر شعرهای سياهت؟

                                                    ای که هر ناگهان از نگاهت يک غزل می شود ارتجالی

هر چه چشم است جز چشم هايت، سايه وار است و خود در نهايت

                                                      می کند بر سبيل کنايت مشق آن چشم های مثالی

ای طلسم عدد ها به نامت! حاصل جزر و مد ها به کامت!

                                                 وی ورق خورده ی احتشامت هر چه تقويم فرخنده فالی!

چشم وا کن که دنيا بشورد! موج در موج دريا بشورد!

                                                      گيسوان باز کن تا بشورد شعرم از آن شميم شمالی