سلام
راستش دید بد نیست حالا که تو ایام محرم هستیم و بازار هیئات و منبرها گرمه
جایی باشه تا اگه چیزی رو شنیدیم که فکر کردیم به نظر درست نمیاد یا اگه در مورد محرم و امام حسین سوالی به ذهنمون رسید
بتونیم مطرح کنیم و به جواب برسیم
واسه همین این بخش رو ایجاد کردم
فقط نکته مهمه اینه که چون یه جورایی این مسئله حساس هست از تمام دوستان میخوام اگه افرادی رو میشناسن که آگاهی و علمشون تو این مسائل بیشتر از ما هست دعوت کنند تا به این بخش کمک کنند
من خودم از یکی از منبرهایی که همیشه منبرهای خوبی داره و فکر میکردم میتونه کمک کنه دعوت کردم تا به سایت ما سری بزنه
دوستان منتظر فعالیت ها و سوالات شما هستم
امیدوارم شرایطی بشه که این محرم و صفر به دانسته های خودمون اضافه کنیم

يه سوال ؟
حضرت ابوالفضل ازدواج كرده بودن ؟
اگه بله . بچه هم داشتن ؟ چرا كسي از خانواده ي حضرت ابوالفضل چيزي نميگه ؟

حقیقتش من جایی ندیدم که در مورد ازدواج حضرت ابوالفضل (ع) صحبت بشه

سوال: آیا این گفته که هر نوع عزاداری واسه امام حسین (ع) اشکال نداره درسته؟

تو بحث قمه هم یه بار مطرح شد این سوال
ولی خوب یکی امروز به من گفت من از کسی شنیدم که گفته و با سند هم گفته این حرف رو که هرنوع عزاداری مشکل نداره
قرار شده سند بیاره
اما یکی از مسائلی که مطرحه هم تو همین سندهاست ، ما از کجا باید به معتبر بودنش مطمئن باشیم؟

من در مورد قمه خودم هم مخالف هستم و دلایل محکمی هم دارم
این که گفتم قمه یه جورایی فقط نوعی مثال بودش
در واقع میخوام یه جورایی بحث رو شروع کنم تا کم کم دوستان بیان و من هم دیدگاه هام رو بگم تا در جاهایی که اشتباه اصلاح کنم

در مورد قمه و حتی پیراهن در آوردن و ... اگر وهن (توهین و مایه و کوچک و مسخره جلوه دادن)به مذهب و عزاداری باشه اشکال شرعی دارد ، مدرک هم میارم به زودی

یکبار دیگر هم گفتم باز هم میگویم اینکه می گویند هر گونه عزادارای برای امام حسین درست هست،حرف کسانی هست که می خواهند به مجالس امام حسین (ع) لطمه بزنند.انشاالله بزودی با حضور حاج آقای رفعتی این بحث به طور کاملا اصولی پیگیری بشود.

روزه گرفتن در عاشورا مکروهه؟

حکم روزه عاشورا چیست؟
روزه روز عاشورا مكروه
است. علماء شیعه روزه این روز را مکروه می دانند و روایات فراوانی از روزه
این روز نهی کرده است. فقهاى شیعه فتوا به کراهت روزه در روز عاشورا
داده‏اند و حتى برخى، از قبیل بحرانى و مجلسى آن را تحریم نموده‏اند.

از امام صادق علیه السلام راجع به روزه گرفتن در روز عاشوراء سوال می‏کند حضرت می‏فرماید:
 روز
عاشورا روز شهادت امام حسین است. اگر می‏خواهی به حسین شماتت کنی (از بلایی که به آنها وارد شده اظهار خشنودی کنی) در روز عاشورا روزه بگیر. بنی امیه لعنه اللَّه علیهم و آن افرادی از اهل شام که آنان را در کشتن حسین اعانت نمودند نذر کردند: اگر حسین کشته شود و اشخاصی که از آنان برحسین علیه السلام خروج کرده‏اند سالم بمانند و مقام خلافت نصیب آل ابو سفیان شود روز عاشورا را برای خود عید قرار دهند و آن روز را براى شکرگزارى روزه بگیرند. لذا این موضوع تا امروز بین مردم سنت و معمول شد و مردم عموما به آنان اقتدا کردند. آری به این علت است که روز عاشورا را روزه می‏گیرند و در
این روز اهل و عیال خود را مسرور می‏کنند. سپس حضرت فرمود: آری! روزه این روز برای مصیبت نیست. چون فقط برای سپاس از جهت سلامتی بنی امیه است. حسین علیه السلام در این روز مصیبت دیده ‏است، اگر تو هم مصیبت زده هستی این روز را روزه نگیر و اگر از کسانی هستی که قصد شماتت اهل بیت را داشته و سلامت بنی امیّه تو را خشنود کرده این روز را روزه بدار امالی شیخ طوسی، ص 667، رقم‏1397 / 4.
از امام رضا ـ علیه السلام ـ نیز حدیثی در این مورد نقل شده كه مضمونش چنین است:
«این روز، روزی است كه بنی امیه در آن روز، روزه می گیرند و در این روز اسلام و
مسلمین عزادار شدند، پس در این روز، روزه نگیرید. هر كس در این روز، روزه بگیرد، همچون آل امیه، آتش جهنم نصیبش خواهد شد.»

سوال:آیا قاسم بن الحسن در کربلا ازدواج نموده است ؟
جواب :
قاسم بن حسن(ع) در واقعه کربلا سنش از 10سال بیشتر بود، ولی به 15سال نرسیده بود، طبری می‏گوید: قاسم 10سال داشت و در مقتل «ابی‏مخنف» آمده که قاسم در کربلا 14 ساله بود.(1) علامه مجلسی می‏گوید: نقل ماجرای عروسی قاسم به مدارک معتبر متکی نبوده است، منشأ این حکایت دو کتاب است یکی «منتخب المراثی» که بهترین تألیفات به زبان عربی هست و نویسنده آن شیخ فخرالدین طریحی صاحب «مجمع البحرین» است و دیگری «روضة‌الشهدا» نوشته ملاحسین کاشفی صاحب انوار سهیلی است، این کتاب اولین مَقتلی است که به فارسی نوشته شده است( و فاقد اعتبار لازم است.

در این رابطه نقل می‏کنند که وقتی امام حسین(ع) مسیر مدینه تا کربلا را طی می‏کرد، حسن بن حسن از عموی خویش امام حسین(ع) یکی از دو دختر او سکینه و فاطمه را خواستگاری کرد، حسین(ع) فرمود: هر یک را که بیشتر دوست داری اختیار کن، حسن خجالت کشید و جوابی نداد حسین(ع) فرمود: من برای تو فاطمه را اختیار کردم که به مادرم فاطمه بنت رسول(ص) شبیه‏تر است، به این ترتیب وجود فاطمه نو عروس در کربلا امری مسلّم است.


اگر فرض کنیم ازدواج قاسم درست باشد، باید گفت امام حسین(ع) دو دختر به نام فاطمه داشتند که یکی را به حسن تزویج کرده و دیگری را برای قاسم عقد کرده‌اند. یا اینکه بگوییم دختری که به عقد قاسم در آمده اسمش فاطمه نبوده و در تاریخ اشتباه نقل شده و اگر این داستان را صحیح ندانیم باید بگوییم راویان نام حسن را از روی اشتباه، قاسم نقل کرده‏اند.

با این وجود بیشتر تحلیل‏گران واقعه عاشورا عروسی قاسم را نادرست می‏دانند، محدث قمی در «منتهی الآمال»و در کتاب «نفس‏المهموم»دامادی قاسم را رد می‏کند و می‏گوید نویسندگان نام حسن را با قاسم اشتباه کرده‏اند.

علامه شهید مرتضی مطهری عروسی قاسم را مردود می‏داند و مستند می‏کند به اینکه در هیچ کتاب معتبری وجود ندارد و حاج نوری هم گفته ملاحسین کاشفی اولین کسی است که این مطلب را در کتاب «روضةالشهدا» آورده و اصل قضیه صددرصد دروغ است


مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم نیز در تحلیلی بیان می‌دارد که به طور کلی آنچه از اشارات صاحب نظران و مشاهدات بر می‏آید نقل ماجرای عروسی قاسم که بیانی از شدت قساوت و بی‏رحمی لشکریان یزید است،(اگر به همان اندازه‏ای که تاریخ به آن اهمیت داده مورد توجه قرار بگیرد و بُغض محبین اهل‏بیت را نسبت به دشمنان برانگیزد، امری پسندیده است.


اما طبق اشاره‏ای که استاد مطهری دارد اگر بنا باشد که آن را با بزرگنمایی مطرح کنند و تعزیه از آن بسازند(و یا چنان‌که دیده شده حجله‏ای بیارایند و حنایی تدارک ببینند، در این صورت اهانتی به ساحت قدس عاشورا و فرهنگ عاشوراییان انجام داده‏اند.

منبع : بلندا

میخواستم بدونم بعد از عاشورا اسرا رو که با خود بردند تکلیف پیکر شهدا چی شد؟ یعنی 40 روز همون جوری مونده بودن ؟؟

ین که چه زمانی شهدای کربلا به خاک سپرده شدند سه دسته گزارش تاریخی در دست است: الف) دفن شهدا در روز یازدهم، ب) دفن پس از خروج عمر سعد از کربلا، ج) دفن شهدا در روز دوازدهم-شب سیزدهم محرم- که قول دقیق و معتبر همین است.

زمین پاک کربلا سه روز مهمان پاک ترین بدن های ارغوانی بود. بدن هایی که پس از جنایت و شقاوت سر بریده شده بودند و در سم کوب اسبان بر زمین داغ افتاده. این که چه زمانی شهدای کربلا به خاک سپرده شدند سه دسته گزارش تاریخی در دست است: الف) دفن شهدا در روز یازدهم، ب) دفن پس از خروج عمر سعد از کربلا، ج) دفن شهدا در روز دوازدهم-شب سیزدهم محرم- که قول دقیق و معتبر همین است.
روایاتی در دست هست که قبل از ورود بنی اسد به میدان کربلا و دفن شهدا قبور آماده ای دیده می شد. در بحار الانوار به نقل از ابن شهرآشوب آمده است:« اهل غاضریه برای اکثر شهدا قبور آماده پیدا می کردند. آن ها پرندگان سفیدی می دیدند.»
«شیخ صدوق از ابن عباس روایت کرده است که پیغمبر(ص) را در خواب دید ژولیده موی و گردآلوده و شیشه ی پر خون در دست داشت. پرسید یا رسول الله این خون چیست؟ فرمود: این خون حسین است. همین امروز از زمین برداشته ام و از آن روز حساب نگاه داشت تا معلوم گردید آن حضرت همان روز کشته شده است و شیخ طوسی به اسناد، از حضرت صادق(ع) روایت کرد که بامدادی ام سلمه را دیدند گریان و پرسیدند از چه می گریی؟ گفت پسرم حسین(ع) دوش کشته شد. برای آن که رسول خدا را از زمان رحلت تا دیشب(پنجاه سال) در خواب ندیده بودم و دیشب دیدم گرفته و اندوهناک، با او گفتم یا رسول الله چون است تو را محزون می بینم. فرمود: امشب برای حسین و اصحاب او قبر می کندم.»
از مجموع گزارش ها در باب دفن شهدای کربلا معلوم می شود که نخستین کسانی که وارد کربلا شدند زنان بنی اسد بودند. آنان برای آوردن آب به سوی فرات رفتند که با اجساد شهیدان مواجه شدند و با شتاب و ناله به قبیله برگشتند و این صحنه را گزارش دادند. آنان خطاب به مردان قبیله گفتند: شما آرام در خانه های خود نشسته اید و بدن امام حسین(ع) و اهل بیت و یارانش در بیابان افتاده است. اورا مانند قربانی ذبح کرده اند. باد بر بدن های پاکشان خاک می ریزد. اگر برنخیزید و شرط محبت و موالات به جا نیاورید ما خود آن ها را دفن می کنیم.
افراد قبیله گفتند ما از ابن زیاد و ابن سعد می ترسیم که ما را غارت کنند و به قتل برسانند. بزرگ قبیله گفت: دیده بان و نگهبان بر راه قرار می دهیم و آن گاه مشغول دفن می شویم. همگان پذیرفتند.
نخست کنار بدن امام حسین(ع) آمدند-او را از درخشش بدن شناختند- اما نتوانستند بدن را حرکت دهند که بدن قطعه قطعه و پر از زخم بود. تصمیم گرفتند دیگر شهدا را دفن کنند. بزرگ قبیله گفت: کسی این اجساد را نمی شناسد، چون سر در بدن ندارند و اگر کسی بعدها بپرسد چه پاسخ خواهیم داد؟
در این هنگام از دور سواری پیدا شد. بنی اسد با شنیدن صدای پای اسب، دور شدند و کمین کردند. سوار نزدیک شد. از اسب پیاده شد و همچون کسی که رکوع نماید خم شد و خود را بر بدن پاره پاره ی امام حسین(ع) افکند. او را می بویید و می بوسید و می گریست. بنی اسد نزدیک شدند. مرد آن قدر گریسته بود که نقاب بسته بر صورتش خیس شده بود سر برداشت و به بنی اسد گفت: چرا ایستاده اید؟(بیایید کمک کنید)
بنی اسد گفتند: ما برای تماشا آمده ایم. مرد عرب گفت: شما برای این کار نیامده اید.
بنی اسد گفتند: آری ما برای دفن تن شریف امام حسین(ع) آمده ایم اما نتوانستیم. دیگر شهدا را نیز نمی شناسیم. در این کار بودیم که شما آمدید. گمان کردیم از یاران ابن زیادید، دور شدیم و وقتی اطمینان یافتیم بازگشتیم. آن مرد آهی کشید گریست و گفت: یا ابتاه یا اباعبدالله لیتک کنت حاضراً و ترانی اسیراً ذلیلاً؛ ای پدر! کاش بودی و ما را در اسارت و خواری می دیدی. آن گاه فرمود من شما را راهنمایی می کنم.
برخاست و خطی کشید و فرمود: این جا را حفر کنید. چون حفر کردیم به عده ای از اجساد شهیدان اشاره کرد و ما هفده تن بی سر را در آن مکان دفن کردیم. آن گاه خط دیگری کشید و فرمود این جا را حفر کنید و دستور داد بقیه شهدا را آن جا دفن کنیم. فقط یک بدن را استثنا کرد و فرمود: بالای سر شریف دفن شود.
خواستیم در دفن بدن مطهر امام، یاری اش کنیم که مهربانانه فرمود: من خودم به تنهایی او را دفن می کنم. گفتیم چگونه او را دفن می کنی که ما نتوانستیم عضوی از اعضای بدنش را حرکت دهیم. فبکی بکاءً شدیداً فقال معی من یعیننی؛ کسی هست که مرا کمک کند.
امام سجاد هنگام دفن پدر به تنهایی همه کارها را کرد. صورت خود را به گلوی وی نهاد و گریست و گفت: خوشا به حال زمینی که بدن پاک تو را در بر می گیرد. دنیا پس از تو تاریک و سیاه و آخرت به روشنای تو درخشان است. اندوه و رنجم جاودانه و شبانگاهم به بیداری خواهد گذشت تا آن گاه که خداوند منزلگاهی را که تو در آن ساکنی برای من برگزیند. سلام بر تو ای فرزند رسول خدا و رحمت و برکات پروردگار بر تو باد.
آن گاه خشت بر قبر مطهر چید و خاک ریخت و با سرانگشت خویش بر قبر نوشت: هذا قبرٌ الحسین بن علی بن ابی طالب الّذی قتلوهُ عطشاناً غریباً؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است که تشنه لب و غریبانه شهیدش کردند. بعد فرمود: آیا جسد دیگری باقی مانده است که دفن نکرده باشیم. گفتند: آری در کنار علقمه بدنی افتاده و دو تن دیگر کنارش. فرمود: برویم. وقتی به آن جا رسید خود را روی بدن انداخت. آن را می بوسید و می بویید و می گریست و می گفت: عمو جان کاش بودی و می دیدی حال حرم و دختران را که فریاد می زنند: آه از عطش، آه از غربت.
خاک بر سر دنیا بعد از تو ای ماه بنی هاشم. سلام من بر تو باد که در راه خدا شهید شدی و پاداش یافتی. رحمت خدا و برکات او بر تو باد.
آن گاه زمین را حفر کردیم و او خود به تنهایی جسد شریف ابوالفضل العباس(ع) را به خاک سپرد و خشت گذاشت و خاک ریخت و دو جسد دیگر را دفن کردیم. آن گاه رفتیم تا به جسد حر بن یزید ریاحی رسیدیم( اقوام و خویشاوندانش او را از میدان دور بردند و سر او جدا نشد.) وقتی کنار او رسیدیم، سوار ایستاد و گفت: خداوند توبه ات را پذیرفت و نیک فرجامی تو را افزود. بدان جهت که جان خود را در راه فرزند رسول خدا(ص) فدا کردی. وقتی بنی اسد خواستند جسد او را حمل کنند و کنار بقیه شهدا ببرند، فرمود: او را در مکان خویش دفن کنید.
وقتی امام سوار بر اسب شد تا باز گردد بنی اسد نام و نشان کشته شدگان را پرسیدند و او یک به یک شهدا را معرفی کرد وسپس خود را معرفی کرد که: من امام شما علی بن الحسین(ع) هستم. گفتند: تو علی هستی! فرمود: آری و از نظر ناپدید شد.

ممنون از اطلاعاتتون ولی جای تعجب داره من تا حالا اینجوری نشنیده بودم

خواهش میکنم
خوب شما هم بزارید شنیده هاتون رو شاید اونا درست تر باشه
این که گذاشتم اطلاعات من بود

خب من تو روضه ها اینجوری شنیده بودم که وقتی اسرا برگشتن خودشون جنازه ها رو تشیع کردن

خوب من این رو نشنیده بودم تا حالا
ولی فکر نکنم جنازه ها 40 روز مونده باشه