نیمکتی مانده هنوز؟؟؟

نیمکت باهم بودنمان تنهاست..

من دل نشستن ندارم..

تو دلیل نشستن باش..

کنار نیمکت تنهایی ام علامت ورود ممنوع زده ام ...

من با تنهایی زاده شده ام ٬ زیست کردم ٬ زیست می کنم و ...

در تنهایی سوختم صدای ناله ام در نیامد ٬ گریستم اشکهایم را کسی پاک نکرد ٬ شادی کردم کسی هلهله ام را نشنید ...

در تنهایی بازی کردم شیشه ای نشکست ٬ کسی قهر نکرد ٬

بزرگ شدم غرورم نمایان نشد ٬ پیشرفت کردم تشویق کسی را طلب نکردم ٬ زمین

خوردم کسی دستم را نگرفت ٬ اندیشیدم اندیشه ام را نفروختم ٬ تفکر کردم کسی

فکرم را نخواند٬ غصه ام را قصه کردم کسی نخواند ...

در تنهایی محبت کردم پاسخش را ندیدم ٬ خشمگین شدم کسی صدای غرشم را نشنید ...

در تنهایی ساده زیستم زرق و برق دنیا را به رخم کشاندند ٬ فاطمه وار بودم مرا عهد دقیانوسی خواندند...

در تنهایی تنها بودم کسی حالم را نپرسید ...

ساحلی می مانم پر از سکوت ٬ پر از رازهای ناگفتنی که تنها گوش میدهد صدای غرش سهمناک دریا را

که تنها آزار می بیند و صبر می کند صبر صبر صبر ... 

و اکنون که تو می خواهی نیمکت تنهایی من را شریک باشی آرامتر بیا " مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من "