تعداد بازدید 193

sara

باغ فردوس، 5 بعد از ظهر قرار بوده درامی روانشناسانه باشد، اما بیشتر تبدیل به عاشقانه آرامی شده است که بیانیه اخلاق گرایش را در سکانس آخر و از زبان دریا ( با بازی لادن مستوفی) ایراد می کند. با این وجود نمی توان منکر اندک بداعتهای این کار شد که لااقل جلوه بارز آن در نوع بازی رضا کیانیان در نقش پزشک روانکاو است که بیشتر نقشش را در سکوت بازی می کند. اما باید اذعان کرد که نزدیک شدن به وادی درام های روانشناسانه بدون دقت و تامل و در پس زمینه ای از احوالات اجتماعی ایران، ممکن است سبب نقض غرض کارگردان گردد.
دریا دختری تیزهوش - صفتی که در فیلم کارکرد مناسبی نمی یابد- و متفاوتی است، از آنرو که سعی دارد از رنگ و لعاب فاصله بگیرد و خود باشد و از آنجایی که پایه ارتباطات دو سویه او با اطرافیانش، اعم از مادر، ناپدری و حتی راننده، بر صحنه سازی برای رسیدن به منافع خود نهاده شده، او این ویژگی را به کل جامعه تعمیم می دهد و در نتیجه می خواهد دست از زندگی بشوید. ورود دکتر روانشناس به زندگی او، به اصرار مادر است اما خود دریا است که دکتر را به این امر ترغیب می کند و نهایتا دریا که گوش شنوایی یافته که همانند کارآگاه های خصوصی فیلم های نوآر! زندگی می کند و لحظه لحظه او را همراهی می کند، در دیالوگی موجز از سوی دکتر به اعتماد کردن به دیگران خوانده می شود و از قضا این کم گویی تاثیری صد چندان بر او دارد، اگرچه چنین نگاه ساده انگارانه ای به مقوله های روانشناسانه، اندکی سطحی و البته غیر قابل باور به نظر می رسد. به هر روی تعاملات صادقانه، دریا را به عشقی می رساند که روزگاری مادر به خاطر مادیات آنرا پس زده است، در باغ فردوس و در ساعت 5 بعد از ظهری و این بار دریا است که بر سر قرار با دکتر حاضر می شود و دکتر از دور شاهد تقلای دریا برای گریز از هجوم افکار منفی می شود که بر او مستولی شده است و این پیروزی دکتر در وادی روانکاوی و ظهور بحرانی عاطفی برای خود اوست . نهایتا دریا که خود درجایگاه دکتر قرار گرفته، او را به عدم اعتماد به آدمها، آنهایی که دوست دارد، متهم می سازد و پاسخش را مرغان عشق می دهند.
باغ فردوس فیلم پیچیده ای نیست، چه به لحاظ فرم و چه به لحاظ داستان پردازی، با این وجود نمی توان به ساذگی از کنار آن گذشت، بویژه آنکه در فضای نسبتا آرامی، علیرغم روان نژندی نسبی دریا، به یک رابطه عاطفی قابل قبول با معیارهای اخلاقی منجر می شود، در حالیکه بخشی از پلشتی های جامعه را بدون پرداخت گل درشت، نمایانده است. دریا منفعل نیست، اما این کنشمندی او را به عبور از خط قرمزهای عرفی و اخلاقی نمی کشاند، در حالیکه مادر دریا در نقطه مقابل قرار دارد. با این وجود چنین نگاهی در سینمای ایران که در چند سال اخیر، حضور زن در جامعه و در گذار از سنت به مدرنیته را معادل از دست دادن بخشی از هویت ملی ، نموده است، می توان موهبتی تلقی کرد. از سوی دیگر نشانه گذاری های مولف بیانگر آنست که او چنین تفکراتی را فارغ از بارایدئولوژیکی- چه برای دکتر و چه برای دریا- طراحی کرده است که از این حیث نیزشخصیت پردازی هاجای تامل دارد.
نویسنده : محبت محبی منبع : http://www.agahfilm.ir

تعداد بازدید 193 باغ فردوس 5بعدازظهر
نویسنده	پیام