نونزدهم هست سه شنبه ؟؟؟

وای بدبخت شدم بنده ...

حلیمو زودتر بیارید

روی زخمم بذارید

حلیم شده یه مرهم

برای درد درسم

به قربان رخ ماه تو استاد

دوباره کار برلطف تو افتاد

شنیدم راحمی اما دل من

بیاد نمره ام میگیره غمباد

پریده خواب شبها از سر من

شده قرمز چشمان تر من

اگر این ترم آخر من بیفتم

نمیشه رد از این پل ، پس خر من

دو ابروی کمانت را بنازم

من آن خودکار نازت را بنازم

چه کت شلوار شیکی چه لباسی...

من آن سیمای ماهت را بنازم...

(خداکنه این بیت آخریه رو بخونه...)

باز این منم و شب و سیاهی

باید بشوم دوباره راهی...

سمت جزوات به ناکجاباد

با چهره اینطوریوآهی...

یک دست به روی موس و آن دست

روی ورق کتاب گاهی

فردا هست روز آزمون و

ای وای دریغ از نگاهی

ای صبح مکن طلوع که بنده

فردا بروم توی چاهی

استاد عزیز شیک و پیکم

لطفی بکن می دهم گواهی

تا آن نشوم به سایت جنبش

تو راحمی بگذر از گناهی...

صندلی داغ و دلم گرم و هوا سرد

حالا که نشستم بشوم باردگر مرد

من سوختم اما یه کسی هیچ نپرسید

حالا تو نمیسوزی؟ نداری تو دگر درد؟

انگار رسیدش یه نفر زیرشو کم کرد

طول میکشه این تخت جهنم بشود سرد

اما چه کنم چاره ای انگار نمانده

این چهره غم دیده من باز شده زرد

نقل قول از 637

صندلی داغ و دلم گرم و هوا سرد

حالا که نشستم بشوم باردگر مرد

من سوختم اما یه کسی هیچ نپرسید

حالا تو نمیسوزی؟ نداری تو دگر درد؟

انگار رسیدش یه نفر زیرشو کم کرد

طول میکشه این تخت جهنم بشود سرد

اما چه کنم چاره ای انگار نمانده

این چهره غم دیده من باز شده زرد

خیلی باحال بود

توکیستی؟

که گرمی صندلی راکم کرده ای

اینهمه زغال مارو جمع کرده ای 

دوستان  با مشعل آتیشش  زنید

گرمیشوداندکی حلق اویزش کنید

(تا اون باشه که دیگه تو کارما دخالت نکنه)

من در این دیار غربت مانده ام تنهای تنها / بی کس و بی شهرساز و آه و غم ها

یک هفته ندیدم روی ماهش را ز نزدیک / میخرم برای تولدش یه خودکار بیک

بیا با من قهر نباش من با تو دوستم / چون یکم کرم زدم به روی پوستم

چو از شهرساز گفتی دل چه خون شد               یادت میاد چی میگفتم همون شد

تو مولانایی و  شهرساز  شمس ات                   دل از عشق شماها در جنون شد