جمعه ها تبع من احساس تغزل دارد/ ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد

دلا تا کی در این دنیا فریب این و آن بینی/ یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ما سوافکندی همه سایه ی هما را

(عزیزان اگر میشه لطف کنید در این ایام عزیز در مورد حضرت علی علیه السّلام مشاعره کنیم ***سپاس )

شمع جمع آفرینش شاه مردانست و بس (حضرت علی علیه السّلام )  گر تویی از جان غلام شاه مردان غم مخور

امروز زنده ام به ولای تو یا علی فردا به روح پاک امامان گواه باش

دستت نمیرسد که بچینی گلی زشاخ باری خاری بپای گلبن ایشان چون گیاه باش

شب می رسد از راه و شفق سرخ ترین است

                                                             وآن ابرچنان لکه خونش به جبین است

تا زهره و مه در آسمان گشته پدید،

بهتر ز می ناب كسی هیچ ندید؛

من در عجبم ز می فروشان، كایشان،

زین به

كه فروشند چه خواهند

خرید؟

دوش مرغی به صبح می نالید عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش

یکی از دوستان مخلص را مگر آواز مرغ رسید به گوش

گفت این رسم آدمیت نیست مرغ تسبیه گوی و ما خاموش

شکر خدا که هرچه طلب کردم از خدا/ بر منت های همّت خود کامران شدم

مور هرگز به در قصر سلیمان نرود/ تا که در خانه ی خود برگ و نوایی دارد

دلم دور است و احوالش ندونم

کسی خواهد که پیغامش رسونم

خداوندا ز مرگم مهلتی ده

که دیداری به دیدارش رسونم

من از صبا و چمن بدگمان نمی گشتم/ زمانه در دلم افکند بدگمانی را

ای آنکه علی علی کنی کیست علی، آنکه وصفش کنی نیست علی..

چند روز بزیست مانند علی، آنوقت بیا ب ما بگو کیست علی..

یاعلی گفتیم و طوفانی شدیم

مست از آن دستی که می دانی شدیم

یاعلی گفتیم و طوفان جان گرفت

کوفه در تزویر خود پایان گرفت

 تشویش وقت پیر مغان می دهند باز

این سالکان نگر که چه با پیر می کنند...

دل به هرجا رو کند، آخر بیاید سوی دوست..

قبله دل ها کجا باشد، به غیر از کوی دوست..

تو که کیمیا فروشی نظری به قلب ما کن..

که بضاعتی نداریم و فکنده ایم دامی..

یا رب این نوگل خندان ک سپردی به منش..

می سپارم به تو از چشم حسود چمنش..

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی..

پیشتر ز ان که چو گردی ز میان برخیزم..

من نگويم كه مراازقفس آزادكنيد

قفسم برده به باغي ودلم شادكنيد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

ساکنان حرم ستر عفاف ملکوت

با من رحل (این کلمه رو شک دارم) نشین باده مستانه زدند

دوش وقت سحرازغصه نجاتم دادند

واندرآن ظلمت شب آب حياتم دادند

دانی که نوشداروی سهراب کی رسید؟

آنگه که او ز کالبدی بیشتر نداشت..

تو و طوبی و ما و قامت یار..

فکر هرکس بقدر همت اوست..

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی..

گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش..

شکرخدا که هرچه طلب کردم از خدا..

بر منت های همّت خود کامران شدم..

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین نور مشرقین

پروردهٔ کنار رسول خدا حسین

( نزدیک به ایام عزاداری سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السّلام هستیم عزیزانی که تمایل دارند مشاعره را

حسینی کنیم

یا حسین )