از معلمم شنیدم

صبح روز اول سال

« با محبت جمله سازید. ‌»

اولی قلم تراشید:

« من محبت را دوست دارم »

دومی تنور دل بتفتید:

« مادرم محبت است کلاً »

سومی که بود دلگیر:

« محبت دروغ است »

سبط شاعری هجا کرد:

« از محبت خارها گل می شود »

یک به یک جُمَل بخواندیم

آخرین نفر ز جا خاست

کودکی یتیم

کمرو

جامه اش دریده بر تن

صورتش لهیده از غم

فی المثل

بودنش نبود او بود

جمله را چنین شروع کرد:

"خدا ما را دوست دارد"

یاد دارم بهترین شد

چون معلم گریه می کرد

و می گفت:  « بچه ها گفتم با محبت جمله سازید.‌»


گمنام:
و ما چقدر این محبت را دیدیم؟ آیا نباید گاهی خدا سنگمان زند تا ما را،مایی که نمک نشناسیم را متوجه محبتهایش کند؟ گاهی اوقات از او درخواست آسایش داریم،خوب است که ما را به حال خود رها کند و...  ؟!

دوست من یه سوال: دوست داری در کدوم گروه باشی؟
 آنان که همه چیز دارند مگر او را یا آنان که هیچ چیز ندارند مگر او را؟


خدایا این چه وضعیه؟ نمیخوام، چرا منوانقدر لوس بار آوردی؟ من ازت شاکی ام؟ شکایت دارم، چرا انقدر لوس شدم که وقتی به یه مشکل برمیخورم تورو مقصر میدونم؟ دلیل این همه نعمت چیه؟ چرا انقدر غرق نعمتم کردی که با نداشتن یه چیز غرق گلایه میشم؟ خدایا حق ندارم ازت شکایت کنم؟ خدایا شنیدم که به همه آفریده هات گفتی به من تعظیم کنن،نه شنیدم گفتی باید بهم سجده کنن. نگفتی مغرور میشم؟ نگفتی روم زیاد میشه؟ نگفتی گستاخ میشم؟ نگفتی خوبی که از حد گذرد...  ؟
خدایا...

برای نماز شبش که قضا شده بود انقدر گریه کرد که چشماش کاسه ی خون شده بود
گفتم چته توکه نماز صبحتو خوندی(آخه میدونستم چشمش واسه ایناس که میباره)گفت ازه خوندم
ولی...
دلم برای خدا تنگ شده
دیشب نماز شبم قضا شد....



انسان انسان است من نیستم

منم دلم از خودم که من نیستم گرفت...
چرا امشب همه چیز یه جوری شده

چند تا مطلب،البته اینها نظرات شخصی من هست و ممکن هست اشتباه باشد،
1- در مورد اینکه دوست دارم جزو کدام دسته باشم،دوست دارم جزو دسته ای باشم که خدا دوست دارد جزو آنها باشم.
2- در مورد تعظیم،بله خدا گفته همه به من تعظیم کنند،و این برعکس به جای اینکه باعث غرورم بشه باعث سنگین شدن مسئولیتم باید بشم،در ضمن اگر ما خودمان را بشناسیم پی خواهیم برد که واقعا شایسته تعظیم هستیم.
3- چرا حرفی رو میزنیم که حاضر به انجامش نیستیم؟یعنی الان شما حاضری خدا همه نعمت هاش رو ازت بگیر؟والله اگر راضی باشی،همین شما اگر خدا ازت 2 تا نعمت رو بگیر،مثلا خدایی نکرده 2تا فقط 2 تا از بندهای یکی از انگشتانت رو بگیره،شاکی میشوی،.
4- کی گفته نعمت های خدا براساس شایستگی یا عدم شایستگی ما توزیع میشه،اگر خدا میخواست براساس شایستگی نعمت بدهد که به جز معصومین به هیچ کس نباید نعمت میداد؟

خیلی حرفهای دیگر دارم بزنم ولی میدانم اگر بگویم باعث دلخوری میشود پس بی خیال،خوش باش

یادش بخیر. این تاپیک رو به یاد بچه های قدیم آوردم بالا

بهتره هوای فعلی ها رو هم داشته باشید

ولش کن نمیخام ریا بشه