بعد از حادثه 11 سپتامبر ک منجر به فروریختن برج های دوقلوی معروف آمریکا شد، یک شرکت از بازماندگان شرکت های دیگری ک از این حادثه جان سالم ب در برده بودند، خواست تا از فضای در دسترس شرکت آن ها استفاده کنند.

در صبح روز ملاقات، مدیر واحد امنیت داستان زنده ماندن این افراد را برای بقیه نقل کرد و همه این داستان ها در یک چیز مشترک بودند و آن اتفاقات کوچک بود.

مدیر شرکت آن روز نتوانست به برج برسد، چرا که روز اول کودکستان پسرش بود و باید شخصاً در کودکستان حضور می یافت.

یکی از خانم ها دیرش شد، چون ساعت زنگدارش سروقت زنگ نزد..

یکی دیگر دیر کرد چون در تصادفی ک در اتوبان نیوجرسی رخ داده بود، گیر افتاد..

یکی دیگر غذا روی لباسش ریخته بود و به خاطر تعویض لباس تأخیر کرد..

اتومبیل یکی دیگر روشن نشده بود..

یکی درست موقع خروج از منزل،بخاطر زنگ تلفن مجبور شده بود برگردد..

یکی دیگر بچه اش تأخیر کرده بود و نتوانسته بود سروقت حاضر شود..

یکی دیگر تاکسی گیرش نیامده بود..

و یکی دیگر ک مرا خیلی تحت تأثیر قرار داده بود که آن روز صبح یک جفت کفش نو خریده بود و با وسایل مختلف سعی می کرد به موقع سرکار حاضر شود اما قبل از اینکه به برج ها برسد، روی پایش تاول زده بود و به همین دلیل کنار یک دراگ استور(داروخانه) ایستاد تا یک چسب زخم بخرد و به همین خاطر زنده ماند..

به همین خاطر وقتی در ترافیک گیر می افتمت..

آسانسوری را از دست می دهم..

مجبورم برگردم و تلفنی را جواب دهم..

و همه چیزهای کوچک زندگی که آزارم می دهد..

با خود فکر می کنم که: خدا می خواهد در این لحظه من زنده بمانم...

زمانیکه شما حس کردید صبحتان خوب شروع نشده است..

بچه ها در لباس پوشیدن تأخیر دارند..

نمی توانید کلید ماشین را پیدا کنید..

و یا با چراغ قرمز روبرو می شوید..

عصبانی یا افسرده نشوید.. این کار خداست..