سرباز قبل از این که به خانه برسد، از نیویورک با پدر و مادرش تماس

گرفت و گفت: پدر و مادر عزیزم، جنگ تمام شده و من می خواهم به

خانه بازگردم، ولی خواهشی از شما دارم. رفیقی دارم که می خواهم

او را با خود به خانه بیاورم...

پدر و مادر او در پاسخ گفتند: ما با کمال میل مشتاقیم که او را ببینیم...

پسر ادامه داد: ولی موضوعی است که باید در مورد او بدانید، او در

جنگ به شدت آسیب دیده و در اثر برخورد با مین یک دست و یک پای

خود را از دست داده است و جایی برای رفتن ندارد و من می خواهم که

اجازه دهید او با ما زندگی کند ! پدرش گفت : پسر عزیزم، متأسفیم که

این مشکل برای دوست تو بوجود آمده است. ما کمک می کنیم تا او

جایی برای زندگی در شهر پیدا کند...! پسر گفت: نه، من می خواهم

که او در منزل ما زندگی کند !آنها در جواب گفتند: نه، فردی با این

شرایط موجب دردسر ما خواهد بود. ما فقط مسئول زندگی خودمان

هستیم و اجازه نمی دهیم او آرامش زندگی ما را برهم بزند. بهتر است

به خانه بازگردی و او را فراموش کنی... در این هنگام پسر با ناراحتی

تلفن را قطع کرد و پدر و مادر او دیگر چیزی نشنیدند...

چند روز بعد پلیس نیویورک به خانواده پسر اطلاع داد که فرزندشان در

سانحه سقوط از یک ساختمان بلند جان باخته و آنها مشکوک به

خودکشی هستند ! پدر و مادر آشفته و سراسیمه به طرف نیویورک

پرواز کردند و برای شناسایی جسد پسرشان به پزشکی قانونی

مراجعه کردند.اما با دیدن جسد، قلب پدر و مادر از حرکت ایستاد :

پسر آنها یک دست و یک پا نداشت

دست و پای خود را در جنگ از دست داده بود...!

...

دوستای گلم یادمون نره عشق و محبتمون رو از جانبازایی که بخاطر ما

سلامتیو شادیشون رو فدا کردند دریغ نکنیم