زینب
رضایی فرزند شهید اصغر رضایی دانشجوی رشته مهندسی شیمی است . خانه ای
دارد مثل خانه خیلی عروس های دیگر ، همه چیز نو و قشنگ . همه چیز حکایتگر
سلیقه و دقتی که تنها یک زن کدبانو دارد وبس. جهیزیه زینب نشانه ای از تلاش
و زحمت و سلیقه بالای مادری است که در همه عرصه ها می تواند نمونه باشد:
وقتی همسر شهید است ، وقتی خواهر جانباز است ، وقتی مادر است ، مادر یک
عروس.

صدیقه شاکری، مادر زینب همکار مرکز امورزنان و خانواده است و مدیر روابط
عمومی مرکز .او را بعنوان مظهر و نشانه ای از صبر و شکیبایی می شناسیم با
سوابقی طولانی در مبارزه در سال های پیش و پس از انقلاب . فارغ التحصیل
حوزه علمیه است و سابقه 25 سال مدیریت حوزه های علمیه خواهران ونیز مدیریت
دبیرستان های تهران را دارد.

پدر زینب ، شهید اصغر رضایی است که زینب از او هیچ خاطره ای در ذهن ندارد ،
اما عاشق اوست. روزهای تولد پدر را روزه می گیرد و بر مزار پاک او افطار
می کند. همسر زینب از این عشق و ارادت خبر دارد و به آن احترام می گذارد.
جالب آنکه به گفته مادر زینب، داماد، در اخلاق و روحیات و حتی خصوصیات
ظاهری شباهتی عجیب با پدر زینب دارد. مقبره شهید رضایی از اولین جاهایی
است که این عروس و داماد پس از آشنایی با هم به زیارت آن می روند. جشن
عروسی شان هم بی یاد شهیدان نیست. قبل از ورود به سالن مراسم، مقبره شهدای
گمنام را زیارت می کنند. زینب از آن روز با شوق و هیجانی خاص یاد می کند:

ما در روز جشن عروسی مان دو هدیه گرانبها از انسان هایی خاص گرفتیم:اول
وقتی با ماشین گل آذین مان از مقبره الشهدا خارج می شدیم ، آقایی تلنگری
به شیشه ماشین مان زد و بعد از تبریک و تحسین ، مبلغ قابل توجهی به عنوان
هدیه عروسی به ما داد. دوم، زمانی که به سالن جشن آمدیم،. دایی جانبازم
مجتبی شاکری(جانباز 70 درصد که دو دست و دو چشم خود را در راه خدا از دست
داده است ) که از دیدار امام جمعه شهرری برمی گشت، هدیه ای را که از او
گرفته بود، به ما اهدا کرد.

مادر زینب از دورانی می گوید که خود تازه عروس بود. داماد 24 ساله چهار
ماه پس از ازدواج دوباره عازم جبهه شد . هنگام رفتن به خواست نوعروسش،
نواری از صحبت های خود تهیه کرد و رفت. قبل از آن در طول سالها حضور در
جبهه و شرکت در عملیات مختلف دوبار به سختی محروح شده بود ، یک بار از
ناحیه کمر و بار دیگر از ناحیه دست راست . اما این بار او رفت که همسفر
کاروان شهیدان شود .

نوعروس آن روزها از خصال و خوی کم نظیر اصغر می گوید و عروس امروز، زینب،
با چه اشتیاقی گوش می کند. توصیف پدر را از زبان مادر بارها شنیده است،
ولی هر بار انگار اولین باراست که می شنود . و مادر چه شیرین از پدر می
گوید:

اهل نماز جماعت و جمعه بود. همیشه وضو داشت. صله رحم را حتی با خویشانی که
همفکر و همراه نبودند ، دوست داشت. در عین حال امر به معروف و نهی از
منکر را هم اهمیت بسیار می داد. در هیچ مهمانی شرکت نمی کرد مگر اینکه
مطمئن می شد که میزبان، اهل خمس و زکات است .مقید به تلاوت سوره واقعه هر
شب قبل از خواب بود. هرگز دروغ نمی گفت و مقید بود که به فرمایشات حضرت
امام عمل کند. مصداق حدیث شریف "اکرموا کبارکم و ارحموا صغارکم" بود. یعنی
که با کوچکترها مهربانانه و با بزرگترها به احترام رفتار می کرد. دور از
اسراف و بسیار قانع بود.در شبانه روز دو وعده بیشتر غذا نمی خورد.محجوب و
باحیا ، اهل فکر و تدبیر و مشورت در کارها بود.

برای زن و جایگاهش ارزش خاصی قائل بود و دختر را مایه رحمت و برکت می دانست
و به تنها فرزندش زینب عشق می ورزید. خانواده اش را خیلی دوست داشت. در
یکی از نامه هایش برای همسر و فرزندش نوشت که اگر نبود که برای رضای خدا
به جبهه می روم ، حاضر نبودم لحظه ای از شما جدا شوم.

بالاخره اصغر در عملیات کربلای پنج با رمز "یازهرا" به مقصد و مقصود خود
رسید؛ عملیاتی که در آن اکثر رزمنده ها از ناحیه پهلو و بازو مجروح شدند .
اصغر در عملیات کربلای پنج با تیرهایی که به دست راست و کمرش اصابت کرد ،
بشهادت رسید، در حالی که آخرین زمزمه هایش صلوات و دعا و ذکر بود."



عروس دیروز می گفت و عروس امروز غرق در کلمات مادر و غرق در شخصیت جذاب پدرمی شنید .

زینب در اتصال و ارتباطی معنوی با پدر است و آثار این ارتباط در چهره و شخصیت زینب ، نورانیت و بزرگی خاصی پدید آورده است .

و ما فکر می کنیم که اگر ستاره بخت هر عروسی در این روزهای اول وصلت درخشان
است ، ستاره بخت عروس ما بسیار درخشان تر است . چون او را با عالم قدسی
شهیدان و ایثارگران قرابت و خویشی خاصی

است؛پدر ، مادر ، دایی او از ایثارگرانند و خود نیز با ایثار و ایثارگری نسبتی نزدیک دارد.

بی شک ستاره بخت عروس ما درخشان تر است .