فیلم به یکی از مشکلات خانواده های از سنت جدا شده و در راه رسیدن به مدرنیسم  جامعه ما می پردازد که زن و شوهر بدون هیچ دلیلی و صرفاً دلایل خیلی کوچکی صرفاً به خاطر غروری که دارند تصمیم می گیرند از هم جدا شوند و هیچکدام از آنها حاضر به کوتاه آمدن از خواسته هایش در برابر دیگری نیست. به قول  جی اسکینر: گاهی جدایی ما آدم ها از یکدیگر، ساده تر از آن است که فکرش را بکنیم!
 پدر نادر که مبتلا به بیماری آلزایمر است یک سمبل تمام عیار از فیلم است. نادر  و سیمین در مرز بین داشتن و نداشتن  همدیگر هستند و در این میان احساسی ناپیدا به آنها نوید امید می دهد. ولی احساسی عمیق تر می گوید بهتر است به جای پرداختن به این احساس امیدواری متزلزل، آن را خاتمه دهند. شاید آن حس امید دختر آنها باشد و یا هرچیز دیگری. و دومی هم ممکن است غرورباشد؛ و دوباره هرچیز دیگری! ولی هرچه فیلم پیش می رود ماجراهای جدیدی وارد داستان می شود... همانند درباره الی هرچه به جلو پیش می رویم بازیگران با بحران های سخت تر و پیچیده تری روبرو می شوند و در پایان با یک ماتم تمام عیار (خود زنی های حجت و...) خاتمه می یابد. جدایی نادر از سیمین همانند درباره الی... باعث می شود ما در انتهای به خودمان فیلم بگوییم «همه اینها میشد هرگز اتفاق نیافتد!»
پروانه ساخت فیلم جدایی نادر از سیمین بخاطر حرف هایی که اصغر فرهادی  در جشن خانه سینما زده بود، در حین فیلمبرداری باطل شد، که البته پس از مدتی دوباره مجوز را گرفت. نمی دانم چرا پس از پایان فیلمجدایی نادر ازسیمین با خودم کلنجار می رفتم که انتخاب کنم درباره الی بهتر بود یا جدایی نادر از سیمین؟ باور کنید هرکاری کردم نتوانستم بین دو فیلمی که از بهترین فیلمهای عمرم هستند یکی را انتخاب کنم. این دو فیلم فرسنگ ها از سایر تولید های سینمایی ایران جلوتر هستند!
جدایی نادر از سیمین فیلمی است که می تواند به راحتی با فیلمهای درجه یک روز سینمای جهان رقابت کند و نشان می دهد که اصغر فرهادی جامعه شناس بزرگی است که جامعه خود را به خوبی نگاه می کند و درس های خوبی به تماشاگران فیلمش از همین نگاه هایش می دهد. راستی چرا آنقدر پایان فیلم خوب بود؟ چرا بقیه کارگردان ها و فیلمنامه نویس ها نمی توانند چنین پایانی خلق کنند؟ جدایی نادر از سیمین آنقدر فیلمنامه ی خوبی دارد که در انتهای فیلم وقتی دختری که تنها یکی از قربانیان جدایی نادر از سیمین است گریه می کند و باید یا نادر و یا سیمین را  انتخاب کند، خودم هم مثل همان دخترک گریه ام گرفته بود! گویی من هم می خواستم از میان نادر و سیمین یکی را انتخاب کنم!

فیلمبرداری محمود کلاری هم قطعاً یکی از امیدداران کسب سیمرغ است (هرچند که سیمرغ دربرابر این فیلمبرداری اصلاً ارزشی ندارد) که در صحنه ی دادگاه به اوج خودش می رسد. فیلمبرداری فیلم در انتقال فضای فیلم به تماشاگر در جدایی نادر از سیمین کار بزرگی انجام می دهد.
همانند فیلم  درباره الی بحران در چهره بازیگران فیلم به شکل تمام عیاری موج می زند .لیلا حاتمی که استاد بازیگری در چنین نقش هایی است. شهاب حسینی و پیمان معاذی هم که قبلا در درباره الی امتحان خودرا پس داده اند، در این فیلم حضوری خیره کننده دارند. فیلم فضاهای ساکت و بی روح و افسرده کننده ای دارد، که به خاطر رابطه ی رو به جدایی رونده ی نادر و سیمین به نوعی نشان دهنده روابط بین شخصیت های فیلم است. آدم از دیدن این همه ریزه کاری لذت می برد. یکی از کارهایی که برای انجام اش ثانیه شماری می کنم این است که نسخه ی خانگی فیلم جدایی نادر از سیمین را بگیرم و به صورت سیاه و سفید تماشایش کنم. قطعاً  تماشای فیلم  به صورت سیاه و سفید لذتی وصف نشدنی باید داشته باشد. موقع تماشای فیلم  با خودم احساس می کردم که دارم  یکی از فیلم های فصل اسکار را نگاه می کنم. فیلم اگر پخش کننده های خوبی داشته باشد می تواند حرف های بسیاری در جشنواره ها و محافل سینمایی بین المللی بزند و قطعا گیشه ای رویایی را پیش رو خواهد داشت. موقع بیرون آمدن از سینما تماشاگران اصلاً انگار توی این دنیا نبودند. ساکت مانده بودند. مثل مرده های متحرک از سینما بیرون می آمدند و معلوم نبود دارند به چه چیزی فکر می کنند!
«اینکه من باشم و تو باشی ولی ما نباشیم. جدایی همین است»
منبع : http://www.cinscreen.com

فیلم جدایی نادر از سیمین جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان اسکار را از آن خود کرد. اصغر فرهادی کارگردان و نویسنده این فیلم جایزه خود را از ساندرا بولاک دریافت کرد.این نخستین بار است که فیلمی ایرانی در مراسم اسکار به جایزه ای دست می یابد.
این فیلم به کارگردانی اصغر فرهادی در دو رشته بهترین فیلم زبان خارجی و بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی در هشتاد و چهارمین دوره جوایز آکادمی اسکار نامزد دریافت این جایزه شده بود.

آقای فرهادی در هنگام دریافت جایزه اش گفت: "سرزمین من فرهنگ کهن و غنی دارد که زیر غبار سنگین سیاست مخفی شده است. جایزه ام را به مردمم تقدیم می کنم. مردمی که مخالف خشونت هستند و با تمدن ها و فرهنگ های دیگر سر سازگاری دارند."

پیش از این هم فیلم بچه های آسمان به کارگردانی مجید مجیدی از ایران نامزد دریافت جایزه اسکار شده بود اما موفق نشده بود این جایزه را از آن خود کند.

 
در مراسم اسکار سال ۲۰۱۲ که یکشنبه ۲۶ فوریه در سالن کداک تیاتر در هالیوود آغاز شد و تا حدود پنج ساعت بعد ادامه داشت، فیلم هیوگو به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و آرتیست به کارگردانی میشل آزاناویسیوس هر کدام با بردن پنج جایزه بیشترین تعداد جایزه های اسکار امسال را به خود اختصاص دادند.

فیلم هیوگو پنج جایزه فیلمبرداری، کارگردانی هنری، صدابرداری، تدوین صدا و جلوه های ویژه را از آن خود کرد.

آرتیست به کارگردانی میشل آزاناویسیوس نیز جایزه بهترین فیلم، بهترین طراحی لباس، بهترین موسیقی، بهترین هنرپیشه نقش اول مرد و بهترین کارگردانی را برمریل استریپ براب بار سوم جایزه اسکار را به دست آورد. او آخرین بار سی سال پیش این جایزه را برده بود. مریل استریپ این جایزه را برای بازی در نقش مارگرت تاچر، نخست وزیر پیشین بریتانیا در فیلم بانوی آهنین گرفت.

در مراسم اهدای هشتاد و چهارمین دوره جوایز اسکار، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن به اکتاویا اسپنسر برای فیلم خدمتکاران رسید. کریستوفر پلامر هم جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای فیلم تازه واردها از آن خود کرد. جایزه اسکار بهترین کارگردانی به میشل آزاناویسیوس برای کارگردانی فیلم آرتیست اهدا شد
منبع :http://picact.rozblog.com

خانمی یکی یکی بگذار که وقت خواندن داشته باشند

منم دیدم .فیلمش خیلی شلوغه

فیلم در واقع یه حرکت رو به جلو نسبت به درباره الی بود و همجنین چهارشنبه سوری
نکته جالب در مورد دو کار اخیر فرهادی ، وجود یک دروغ و اتفاقاتی است که ان دروغ بوجود می آورد.

نکته دیگه ای که خیلی جالب بود تلفیق باورهای مذهبی و مدرنیته است
تو صحنه ای که فرهاد به خونه سیمین میره در یک نما ما پسری را می بینم که پای ماهواره نشسته و در همان صحنه و در انتهای راهرو فردی که در اتاق دارد نماز میخواند

نکته بعدی این که در ابتدای فیلم فرهاد دلیل اصرار خود بر ماندن را پدرش می داند
اما در انتهای فیلم با وجود از دست رفتن پدر فرهاد باز هم شاهد حضور ان دو در دادگاه برای طلاق هستیم

و این خود میتواند این سوال را ایجاد کند پس دلیل واقعی این موضوع چه بوده است؟

چیزی که راجب جدایی نادر از سیمین برام جالب بود اینکه من فیلم را دو بار دیدم تقریبا با فاصله یک ماه بار اول سینما ایران اصفهان و بار دوم سینما تربیت
و تفاوت جو حاکم بر تماشاگران و عکس العمل ها واقعا برام عجیب بود . توی اصفهان همه رفلکس ها شدیدتر بود مثلا وقتی دختر بچه با شیر اکسیژن بازی می کند انجا همه تقریبا ترسیدند( نفسشون حبس شده و اه و وای جمعیت بلند شد) اما تربیت همه از ته دل خندیدند
اصفهان همه تا انتهای تیتراژ حتی روشن شدن پرده روی صندلی ها نشسته بودند اما تربیت بلافاصله با اولین نوشته جمعیت اماده رفتن شد و حتی خودم که می خواستم تا اخر بشینم مجبور شدم بایستم و چند بار جا به جا بشوم که نگاههای انتهای صحنه دادگاه را از دست ندهم
طبق معمول تربیت بعد تیتراژ حتی بعد از دعوای اولیه دادگاه یکی از مهمترین سکانس ها ( تقریبا 5 دقیقه گذشته از فیلم ) تماشاگران در حال ورود و جا به جا شدن بودند
و اینکه سینما ایران وقتی همه چراغ ها روشن شد همه جمعیت شروع کردند به تشویق
نمی خواهم بگم که کدام بهتره چون وقتی توی سینما ایران بودم با خودم فکر می کردم که بین این همه ادم واقعا کسی نیست که فیلم را در خور 5 دقیقه تشویق ممتد نداند یا با سردی جو فیلم پایان یا این نوع سینما مشکل داشته باشه و ایا واقعا همه ادمهایی که تشویق می کنند فیلم را به یک اندازه فهمیدن ( یا طبق ویژگی ملی مون جوگیر شدن) نمی دانم؟
توی راهرو منتهی به 4 باغ حتی صدای نفس کشیدن از کسی بلند نمیشد در صورتی که خیابان دورشهر بعد از جدایی این طور نبود

این برام تجربه واقعا جالبی بود دیدن فیلم توی دو جو کاملا مختف