.....ژرالدین(دخترم) نیمه شب، هنگامی که از سالن پرشکوه تأتر بیرون می آیی..

آن تحسین کنندگان ثروتمند را یکسره فراموش کن، اما حال آن راننده تاکسی را که تورا به منزل می رساند بپرس..

حال زنش را هم بپرس و اگر همسرش آبستن بود و پولی برای خرید لباس بچه اش نداشت، چک بکش و پنهانی توی جیب شوهرش بگذار. به نماینده خودم در بانک پاریس دستور داده ام فقط این نوع خرج های تورا بی چون و چرا قبول کند، اما برای خرج های دیگرت باید صورتحساب بفرستی...

گاه به گاه با اتوبوس یا مترو، شهر را بگرد.. مردم را نگاه کن و دست کم روزی یکبار، با خود بگو "من هم یکی از آن ها هستم"..

تو یکی از آن ها هستی دخترم، نه بیشتر.

هنر... بیشتر از آن که دو بال پرواز به آدم بدهد، اغلب دو پای او را نیز می شکند..

وقتی به آن جا رسیدی که یک لحظه خود را برتر از تماشاگران خویش بدانی، همان لحظه صحنه را ترک کن.. و با اولین تاکسی خود را به حومه ی شهر پاریس برسان، من آنجا را خوب می شناسم.. از قرن ها پیش آنجا گهواره ی بهاری کولیان بوده است... در آن جا هنرمندانی مثل خودت را خواهی دید. زیباتر از تو، چالاک تر از تو و مغرورتر از تو!!

آنجا از نور کورکننده نورافکن های تأتر "شانزه لیزه" خبری نیست.. نورافکن هنرمندان کولی، تنها نور ماه است.

نگاه کن، خوب نگاه کن، آیا بهتر از تو هنرنمایی نمی کنند؟!

اعتراف کن دخترم، همیشه کسی هست که بهتر از تو باشد.

من خواهم مرد و تو خواهی زیست. امید من آن است که تو هرگز در فقر زندگی نکنی. همیشه وقتی دو فرانک خرج می کنی با خود بگو "دومین سکه مال من نیست" این مال یک فرد گمنام است که امشب یک فرانک نیاز دارد. جست جویی لازم نیست، این نیازمندان گمنام را اگر بخواهی، همه جا خواهی یافت.

دل به زر و زیور نبند، زیرا بزرگترین الماس این جهان، آفتاب است و خوشبختانه این الماس برگردن همه می درخشد..

...............اما اگر روزی دل به آفتاب چهره مردی بستی، با او یکدل باش. به مادرت گفته ام در این باره برایت نامه بنویسد. او عشق را بهتر از من می شناسد و او برای تعریف یکدلی از من شایسته تر است. کار تو بسی دشوار است، این را می دانم..

............ به یاد داشته باش که هیچ چیز و هیچ کس در این جهان نیست که شایسته آن باشد که دختری ناخن پایش را به خاطر او عریان کند.

برهنگی بیماری عصر ماست و من پیرمردم و شاید که حرف های خنده دار می زنم.

اما به گمان من، تن عریان تو باید مال کسی باشد که روح عریانش را دوست داری.

بد نیست اگر اندیشه تو در این باره مال ده سال پیش باشد. مال دوران پوشیدگی..

نترس این اندیشه ده سال تورا پیرتر نخواهد کرد...