دمش گرم..

باران را می گویم..

به شانه ام زد و گفت:

خسته شدی؟؟؟

امروز را استراحت کن..

من به جایت می بارم..

سال ها بعد...

دلم برایت تنگ شده است..

پرستوهای مهاجر هم این را فهمیده اند..

ک باران این روزها بی دلیل نمی بارد..

و آسمان تنها دلیل سرخ بودنش.. تنهاییست...

باران که نبارد دلگیر نمیشوم

حتی اگر زمین های این حوالی خشک شود

گلها زشت شوند...

رنگ ها کدر شوند...

چون میدانم

خدایم آنقدر مهربان است که

سوراخ کفش پسرک کوچه ی پائین را میبیند

خدارا دوست دارم

چون مهربانی اش را در باران دیدم....

وای ؛ باران باران

شیشه ی پنجره را بَاران شست.

از دل من اما ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ ،

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ.

می پرد مرغ نگاهم تا دور

وای باران باران

پرمرغان نگاهم را شست.«حمید مصدق»

شیشه ی پنجره را بَاران شست.

از دل من اما ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

اين يه تيكش خيلي قشنگ بود

نقل قول از zlatan

شیشه ی پنجره را بَاران شست.

از دل من اما ،

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

اين يه تيكش خيلي قشنگ بود

اگر باران نبارد

وای به حال چشمهای نمناک ...

که دیگر پناهی برای

مخفی کردن خود ندارند

عجیب بود و عجیب هست برایم که بار دیگر دست های باران عمق دلتنگی ها را حس می کنند. بار دیگر زمزمه های دلتنگی شبانه شبنمی می شود بر روی گلبرگ های خسته ی هر روزه... و دست هایم تا ته باران می روند..از پشت ابر های سیاه ستاره ای فروزان می چینند و لحظه های ناب قاصدک را به تمام باران هدیه می دهند. بار دیگر حسی تمام نشدنی می شود شب و دلتنگی و باران... و نگاه پر از مهر و محبت آن ستاره ی بی قرین به من...

دست هایم را به نشانه ی قنوت رو به آسمان بی کسی هایم می گیرم. پر است از ستاره های احساس و لبخند هایی از جنس الماس آرزو. لبخند هایی که با نشان بی نشانی های تو جان می گیرند. احساسی که با حس طلایی بودنت گره می خورد و لحظه هایی که من نمی دانم چطور و چگونه تا ته ماجرای قلبم اتفاق می افتند...

باران .. تو و این بوی زیبای عطر حضور تو انگشتان را مست بی شراب می کند تا دوباره قلم فرسوده ی ناپاکی را به دست بگیرند و از پاکی و عشق و صفای همیشگی تو بنویسند..

و من حقیرانه..با سری پایین.. با لبخندی در ته قلب خسته ام..با چشمی نم گرفته از این همه احسان تو..با رویی پشیمان از تمام آنچه کردم..آنچه بودم و آنچه هستم ..بار دیگر باران ..شب و دلتنگی بهانه ام می شود تا دستان خدا با نگاه مهربان تو دست نوازشی به روی لحظه هایم بکشند..

مرا دریاب و ببین..رو سیاه تر از همیشه می آیم که پاکم کنی. می آیم که برای همیشه دستانم را با دستان پر مهرت پیوند بزنی .. و مرا آن کنی که " رضا " ی خدا در آن است...