در این قسمت احادیث امام حسن(ع) قرار میگیرد.دوستان خواهش میکنم در این پست جز احادیث هیچ چیز دیگه ای قرار نگیره.

به هر حدیثی از امام حسن(ع) که برمیخورید میتونید در این قسمت ثبتش کنید
تا مجموعه ای از احادیث رو جمع آوری کنیم و گنجینه ای با عنوان احادیث
معصومین داشته باشیم.تشکر

«أَیهَا النّاسُ إِنَّهُ مَنْ نَصَحَ لِلّهِ
وَ أَخَذَ قَوْلَهُ دَلیلاً هُدِىَ لِلَّتى هِىَ أَقْوَمُ وَ وَفَقَّهُ
اللّهُ لِلرَّشادِ وَ سَدَّدَهُ لِلْحُسْنى فَإِنَّ جارَاللّهِ آمِنٌ
مَحْفُوظٌ وَ عَدُوَّهُ خائِفٌ مَخْذُولٌ، فَاحْتَرِسُوا مِنَ اللّهِ
بِكَثْرَةِ الذِّكْرِ.»

هان اى مردم! كسى كه براى خدا نصیحت
كند و كلام خدا را راهنماى خود گیرد، به راهى پایدار رهنمون شود و خداوند
او را به رشد و هدایت موفّق سازد و به نیكویى استوار گرداند، زیرا پناهنده
به خدا در امان و محفوظ است و دشمن خدا ترسان و بىیاور است و با ذكر بسیار
خود را از [معصیت خداى] بپایید.

وَ اعْلَمُوا عِلْمًا
یقینًا أَنـَّكُمْ لَنْ تَعْرِفُوا
التُّقى حَتّى تَعْرِفُوا صِفَةَ
الْهُدى، وَ لَنْ تُمَسِّكُوا
بِمیثاقِ الْكِتابِ حَتّى تَعْرِفُوا
الَّذى نَبَذَهُ وَ لَنْ تَتْلُوَا
الْكِتابَ حَقَّ تِلاوَتِهِ حَتّى
تَعْرِفُوا الَّذى حَرَّفَهُ، فَإِذا
عَرَفْتُمْ ذلِكَ عَرَفْتُمُ
الْبِدَعَ وَ التَّكَلُّفَ وَ
رَأَیتُمْ الْفِرْیةَ عَلَى اللّهِ
وَ التَّحْریفَ وَ رَأَیتُمْ كَیفَ
یهْوى مَنْ یهْوى.»
به یقین
بدانید كه شما هرگز تقوا را نشناسید
تا آن كه صفت هدایت را بشناسید، و
هرگز به پیمان قرآن تمسّك پیدا
نمىكنید تا كسانى را كه دورش انداختند
بشناسید، و هرگز قرآن را چنان كه
شایسته تلاوت است تلاوت نمىكنید تا
آنها را كه تحریفش كردند بشناسید، هر
گاه این را شناختید بدعتها و بر خود
بستن ها را خواهید شناخت و دروغ بر
خدا و تحریف را خواهید دانست و خواهید
دید كه آن كه اهل هوى است چگونه سقوط
خواهد كرد.

«بَینَ
الْحَقِّ وَ الْباطِلِ أَرْبَعُ
أَصابِعَ، ما رَأَیتَ بِعَینَیكَ
فَهُوَ الْحَقُّ وَ قَدْ تَسْمَعُ
بِأُذُنَیكَ باطِلاً كَثیرًا.»

بین حقّ و باطل به اندازه چهار انگشت
فاصله است، آنچه با چشمت بینى حقّ است
و چه بسا با گوش خود سخن باطل بسیارى
را بشنوى.

آزادى و اختیار انسان
«مَنْ أَحالَ الْمَعاصِىَ عَلَى اللّهِ فَقَدْ فَجَرَ، إِنَّ اللّهَ لَمْ یطَعْ مَكْرُوهًا وَ لَمْ یعْصَ مَغْلُوبًا وَ لَمْ یهْمِلِ الْعِبادَ سُدًى مِنَ الْمَمْلَكَةِ، بَلْ هُوَ الْمالِكُ لِما مَلَّكَهُمْ وَ القادِرُ عَلى ما عَلَیهِ أَقْدَرَهُمْ، بَلْ أَمَرَهُمْ تَخْییرًا وَ نَهاهُمْ تَحْذیرًا.»

هر كه گناهان را به خداوند نسبت دهد، به تحقیق، فاجر و نابكار است. خداوند به زور اطاعت نشود، و در نافرمانى مغلوب نگردد، او بندگان را مهمل و سرِخود در مملكت وجود رها نكرده، بلكه او مالك هر آنچه آنها را داده و قادر بر آنچه آنان را توانا كرده است مىباشد، آنان را فرمان داده تا به اختیار خودشان آن را بپذیرند و نهیشان نموده تا به اختیار خود بر حذر باشند.