عشق سرخ است !

سرخ سرخ ، به رنگ خون ،

با همان صلابت ،

كه از عقيق زخم سينه ،

به بيرون مي تراود

و شقايق و لاله ،

بر گستره زمين ،

مي پروراند .

عشق آبي نيست !

اگر اندوهي دارد ،

ميرا و فاني ،

و شاديهايش اما ،

جاوداني است !

هرگز نمي ميرد ،

جان مي بخشد ،

و گاهي نيز،

جان مي ستاند!

ولي هميشه ،

زنده است"

گابريل گارسیا ماركز بر مفهوم اين قطعه شعر گونه ، صحه مي گذارد و اگر نه در همه آثارش ، دست كم در عشق سالهاي وبا ، آن

را به اثبات مي رساند. در داستانهايي كه اين نويسنده عصر حاضر در دو سده به رشته تحرير در آورده ، عشق همواره زنده است. با نگرشي بر آثار ماركز مي توان شخصيت هاي زنده ي ديگري را نيز يافت كه در ماجراهاي كتابهاي گوناگون او حضور دارند ، ولي

عشق دستمايه ي هميشه جاودان نوشته هاي اين دردانه كلمبيايي است .

انديشه هاي ماركز به گونه اي است كه هرگز كسي جز خود او ، نمي تواند در ذهن بپروراند و اين از شگفتيهاي روزگار به حساب

مي آيد كه انساني بتواند مطالبي را به تصوير بكشد كه خوانندگان اثارش را به شگفتي و تحسين وادار سازد.

                 دانلود کنید :    http://uploadtak.com/images/x691_eshgh_salhay_vba_300.pdf