کـوتـاه مـی گـویـم دوسـتت دارم اما

از دوست داشـتـنـت کـوتـاه نـمـی آیم . . .

دلم برایت تنگ شده !

می خواهم آنقدر اشک بریزم

تا غبار فاصله از قلبم تمیـــز شود .

ولی می ترسم

از ” نبودنـــــت ” دلـــگیر نیستم…

از اینکه روزگاری

“همه ی دنیایم بـــــــودی”

دلگـیــــــــرم

ای کسانی که شاهد مرگ من هستید مرا در تابوت سیاه رنگی

بگذارید تا همه بدانند که سیاه بخت بوده ام دست من را از تابوت بیرون

بیاورید تا همه بدانند که دست خالی از این دنیا رفته ام چشمم را باز

بگذارید تا همه بدانند چشم به انتظار از این دنیا رفته ام

قطعه یخی را بر روی مزارم بگذارید با تابش نور خورشید به جای یارم برایم بگرید.

مدتی هست نه به آمدن کسی دل خوشم!

نه از رفتن کسی دلگیر!

بی کسی هم عالمی دارد!!!

" بند بند وجودمــــ ـــ ـ ..

بـه بند بند وجود تــو بستــه استـــــ ــــ ـ

با این همه بنــد

چه قـــــ ـــ ـدر از هم دوریـــــــ ــــ ـم"

کوچه رادیدی به وقت شب چه تنها میشود؟

        بی تو ازآن کوچه هم تنهاترم

اگــــه دلـــت برای کسی

تــنگ شده

نگـــاش کـن

نبــــود . . . صداش کـــن

نــــشد . . . دعــــاش کــــن

اگــــه دلـــت برای کسی

تــنگ شده

نگـــاش کـن

نبــــود . . . صداش کـــن

نــــشد . . . دعــــاش کــــن

مثل پرنده ای باش که بر شاخه ای سست آواز میخواند

شاخه میلرزد ولی پرنده میخواند...

چون ایمان دارد که پرواز را میداند....

تو چه دانی

که پس هر نگه ساده من

چه جنونی ، چه نیازی

چه غمیست ؟؟؟

موسی

نیل را شکافت

و تو…

قلب مرا

او با عصایش

تو با نگاهت

آدمک مرگ همین جاست بخند

دست خطی که تورا عاشق کرد

شوخی کاغذی ماست بخند

آدمک خر نشوی گریه کنی!

کل دنیا سراب است بخند

آن خدایی که بزرگش خواندی

به خدا مثل تو تنهاست بخند

شاید هیچ وقت باهم نبودید

شاید فقط تکرار هر روز هم بودید

شاید نقاشی رنگ زمانه بودید

و من میدانم که ای کاش دنیا اونقدر کوچک نبود

که تورا به من دهد و من در بزرگیش گمت کنم

دیدی دلم شکست ...

دیدی که این بلور درخشان عمر من !

بازیچه بود ...

دیدی چه بی صدا دل پر آرزوی من

از دست کودکی که ندانست قدر آن

افتاد بر زمین

 دیدی دلم شکست ...

سنگین است تکلیف بی تو بودن...تو آسوده بخواب!من مشق گریه هایم مانده

یادت باشد

دلت که شکست سرت را بالا بگیری تلافی نکن

فریاد نزن

شرمگین نباش

صبور باش وساکت

مبادا که فراموش کنی روزی شادیش، آرزویت بود

بعضی حرف ها

ریتم ندارند

آهنگ ندارند

ولی خوب گوش کن

درد دارند

گاهــــــے دلم براي خودم تنگ ميشود

گاهــــــے دلم براي باورهاے گذشته ام تنگ ميشود

گاهــــــے دلم براي پاكيهاے كودكانه ے قلبم ميگيرد

گاهــــــے دلم از رهگذرانے كه در اين مسيـر بے انتها آمدند و رفتند ، خسته ميشود

گاهــــــے دلم از راهزنانے كه ناغافل دلم را ميشكنند ميگيرد

گاهــــــے آرزو ميكنم اے كاش

دلــــــي نبود تا تنگ شود

تا خسته شود

این که پرسیدن نداره...عشق عشقه دیگه...

گونه هایت خیس اســـت

باز با این رفیق نابابـــــت

نامش چه بود ؟

هان !!!

باران ...

باز با "باران " قدم زدی ؟

هزار بار گفتم باران رفیق خوبی نیست برای تنهایی ها ...

همدم خوبی نیست برای درد ها ...

فقط دلتنگی هایت را خیس و خیس و خیس تر میكنــــــد

پرسیدی کجایت درد میکند ؟

بگو ببوسمش ٬ تا زود خوب شود !

و من عاجز از این که

چگونه میشود محل دقیق خاطرات را

به یک نفر نشان داد ؟!

دلم پر است .

پر پر پر

آنقدر که گاهی اضافه اش از گوشه چشمانم میچکد

منتظر خداحافظى من نباش من هر که را به خدا سپردم دیگر پس نیاورد

نقل قول از majnoon

پرسیدی کجایت درد میکند ؟

بگو ببوسمش ٬ تا زود خوب شود !

و من عاجز از این که

چگونه میشود محل دقیق خاطرات را

به یک نفر نشان داد ؟!

چقدر قشنگ..

وقتي با توام، ساعت انگار دونده ي مسابقه ي ماراتن است

در دوري ات اما، پيرمرديست خسته، روي نيمکت پارک، ساکن، بي حرکت  

تو آیا عاشقی کردی ، بفهمی عشق یعنی چه؟

تو آیا با شقایق بوده ای گاهی ؟

نشستی پای اشک شمع گریان ،

تا سحر یک شب ؟

تو آیا قاصدک های رها را دیده ای هرگز ،

که از شرم نبود شاد پیغامی ،

میان کوچه ها سرگشته می چرخند ؟

نپرسیدی چرا وقتی که یاسی ، عطر خود تقدیم باغی می کند

چیزی نمی خواهد ؟

و چشمان تو آیا سوره ای از این کتاب هستی زیبا ،

 تلاوت کرده با تدبیر ؟

تو فرصت کرده ای آیا بخوانی آیه ای ، از سوره یک ساقه مریم ؟

نوازش های باران بهاری را ، به روی گونه های برگ ، فهمیدی ؟

تو از خورشید پرسیدی ، چرا

بی منت و با مهر می تابد ؟

تو رمز عاشقی ، از بال پروانه ، میان شعله های شمع ، پرسیدی ؟

تو آیا در شبی ، با کرم شب تابی سخن گفتی

از او پرسیده ای راز هدایت ، در شبی تاریک ؟

تو آیا ، یا کریمی دیده ای در آشیان ، بی عشق بنشیند ؟

تو ماه آسمان را دیده ای ، رخ از نگاه عاشقان نیمه شب ها بر بتاباند ؟

نپرسیدی چرا گاهی ، دلت تنگِ دلِ تنگی نمی گردد ؟

چرا دستت سراغ دست همراهی نمی گیرد ؟

تو ایا دیده ای برگی برنجد از حضور خار بنشسته کنار قامت یک گل ؟

و گلبرگ گلی ، عطر خودش ، پنهان کند ، از ساحت باغی ؟

تو آیا خوانده ای با بلبلان ، آواز آزادی ؟

و سرخی شقایق دیده ای ، کو همنشینی من کند با سبزی یک برگ ؟

تو آیا هیچ می دانی ،

اگر عاشق نباشی ، مرده ای در خویش ؟

تو آیا معنی چشمان خیس و لب فروبستن ، نمی دانی ؟

نمی دانی که گاهی ، شانه ای ، دستی ، کلامی را نمی یابی

ولیکن سینه ات لبریز از عشق است

شبی در کهکشان راه شیری ، دب اکبر را صدا کردی ؟

تو پرسیدی شبی ، احوال ماه و خوشه زیبای پروین را ؟

جواب چشمک یک از هزاران اختر در آسمان را ، داده ای آیا ؟

تو آوازی برای مریمی خواندی

و پرسیدی تو حال غنچه تب دار سنبل را ؟

خیالت پر کشیده ، پشت پر چین حصار بسته باغی ؟

ببینم ، با محبت ، مهر ، زیبایی ،

تو آیا جمله می سازی ؟

لب پاشویه پرسیدی ،

تو حال ماهی دریا سرشتِ حوض آیین را ؟

نفهمیدی چرا دلبست فال فالگیری می شوی با ذوق

که فردا می رسد پیغام شادی !

یک نفر با اسب می اید !

و گنجی هم تو را خوشبخت خواهد کرد !

کلاغی را ، به خانه رهنمون گشتی ؟

تو فهمیدی چرا همسایه ات دیگر نمی خندد ؟

چرا گلدان پشت پنجره ، خشکیده از بی آبی احساس ؟

نفهمیدی چرا اینه هم اخم نشسته بر جبین مردمان را بر نمی تابد ؟

نپرسیدی خدا را ، در کدامین پیچ ره گم کرده ای ایا ؟

جوابم را نمی خواهی تو پاسخ داد ، ای آئینه دیوار ؟

ز خود پرسیده ام در تو

که عاشق بوده ام آیا ؟

جوابش را تو هم  ، البته می دانی

جواب این سکوت مانده بر لب را

تو هم ، ای من

به گوش بسته ، می خوانی... ؟

آری... عــشـق یــعنــی ایـــــن....

میگویند شکستنی رفع بلاست!

ای"دل"تحمل کن شاید حکمتیست

خدایــا

دِل مــ ــن سخــت مُعجــــــزه می خواهــد

مُعجـــــزه ای نـه از جِنـــس عصـــای مــــــوسی

نـه از تبـــار ِ یَــــــد بِیضـــای ِ عیســـــی

و نه گلستــــان آتـش ِ ابراهیــــــم را

دل مـــ ــن...

معجـــزه ای می خواهــد از جنــس ِتو

که بیـــــایی و در آغــــــــــــــــــــوشم کِشــی از اُِلتـِهـــــاب ایـن زندگی نـا آرامم

خدایا آغوشت برای من امن ترین جای دنیاست

نیمه ی گمشده ام نیستی

که با نیمه ی دیگر

به جست و جویت برخیزم

تو

تمامِ گمشده ی منی

بنویسید به دیوار سکوت، عشق سرمایه هر انسانست

بنشانید به لب حرف قشنگ، حرف بد وسوسه شیطانست

و بدانید که فردا دیرست، و اگر غصه بیاید امروز

تا همیشه دلتان درگیرست.

پس بسازید رهی را که کنون تا ابد سوی صداقت برود

و بکارید به هر خانه گلی که فقط بوی محبت بدهد

                               دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است

                                شیشه ی بشکسته را پیوند کردن مشکل است

                                       کوه را با آن بزرگی می توان هموار کرد

                                     حرف ناهموار را هموار کردن مشکل است

بعــــد از رفتنتــــــ

جایــــ خالـــی اتـــــ در دلـــــم

مثــــل کفـــش هایــــ سینـــدرلا

انــــدازه هیـــچ یکــــ از مـــردم شـــهر نشـــد

                کاری از دستانم بر نمی آید