آنهایی که رانندگی تازه یاد گرفته اند را تازه دیده

اید سفت و محکم به رل چسبیده اند،سرشان را به شیشه نزدیک می کنند و با دقت و

وسواس عجیبی به جلو زل می زنند.به محض اینکه راننده کناری بوق می زند

بلافاصله و بدون هیچ مکثی سریعأ به سمت دیگر فرار می کنند و وقتی مجبورند

در موقعیت های سخت سریع واکنش نشان دهند در مقابل حجم بالای اطلاعاتی که

باید پردازش کنند و به کار بگیرند قفل می کنند و وسط چهارراه ترمز می زنند و

بقیه را به زحمت می اندازند.هیچ کس حق

ندارد با راننده در ماشین صحبت کند او همه ی حواسش را به تک تک اتفاقاتی

که در جاده می افتد معطوف کرده است .این راننده ها معمولأ بعد از رانندگی

از بس که به اعصاب و ذهن خود فشار آورده اند به ساعت ها استراحت نیاز

دارندو هر وقت صحبت از رانندگی در جاده های پر پیچ و خم می شود مثل بچه ها

وحشت می کنند و سعی می کنند در ساعات خلوت وارد جاده ها شوند.