گوته می گوید:
اگر ثروتمند نیستی، مهم نیست.. بسیاری از مردم ثروتمند نیستند..
اگر سالم نیستی، هستند افرادی که با معلولیت و بیماری زندگی می کنند..
اگر زیبا نیستی، برخورد درستی با زشتی هم وجود دارد..
اگر جوان نیستی، همه با چهره پیری مواجه می شوند..
اگر تحصیلات عالی نداری، با کمی سواد هم می توان زندگی کرد..
اگر قدرت سیاسی و مقام نداری، مشاغل مهم متعلق به معدودی انسان هاست..
اما اگر عزت نفس نداری.. برو بمیر که هیچ نداری..
با آن که بیان گوته بر پایان این قطعه خیلی تند و بی رحمانه به نظر می رسد..
ولی حاکی از اهمیت بسیار، موضوع عزت نفس یا احترام به خود است..
مراقبت از خود، عزت نفس یا احترام به خود با خودخواهی و غرور فرق دارد..
دیکتاتور و انسان خودخواه فاقد عزت نفس و خویشتن دوستی سالم هستند..
تا ما به قدر کافی و وافی به خود نپردازیم، نمی توانیم مادران، پدران، فرزندان، همسران، مربیان، مدیران و انسان های صالح و خدمتگزاری باشیم..
لازم است فرهنگ مراقبت از خود و عادلانه پرداختن به خود را بالا ببریم و این را برای مردم گناه ندانیم که چرا به فکر خود هستند و با این غلط معروف مبارزه کنیم که انسان خوب کسی است که تنها به فکر دیگران است..
لازم است که حتی یک دقیقه هم که شده فکر کنیم که چگونه تحرک بیشتر.. شادی بیشتر.. و حال خوبتری برای خود ایجاد کنیم..
شوخی به جا.. خنده و طنز غذای روح هر انسان است..
توجه کنیم که مراقبت پدیده ای جمعی و سیستمی است.. کار، خانواده، دیگران، همه به مراقبت نیاز دارند از جمله خودمان..